بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / خانمی 49 ساله‌ام. پسرم 2 سال پیش ازدواج کرد. چند وقتی است که عروسم، پست سر او به من بدگویی می‌کند. مثلا به من می‌گوید پسرت اهل زندگی نیست، صداقت ندارد، بعضی عادت‌هایش اشتباه است و ... . نمی‌خواهم در زندگی‌شان دخالت کنم. راهنمایی کنید. 
مخاطب گرامی، هرچند اطلاعات کافی درخصوص فرزندتان و همسرش در اختیار ما قرار نداده‌اید ولی در عین حال نکاتی را به اختصار خدمت شما بیان می‌کنم و امیدوارم راه‌گشا باشد.
صحبت‌های عروس‌تان را تایید یا رد نکنید
قبل از هر چیز توصیه می‌کنم که در مقابل بدگویی‌های عروستان سعی کنید ضمن حفظ آرامش از هرگونه قضاوت پرهیز و از تایید یا رد صریح صحبت‌های وی هم خودداری کنید، چراکه تایید حرف‌های او ممکن است باعث شود خود را بر حق بداند و هیچ تلاشی برای بهبود رابطه نکند. همچنین تایید نکردن و مخالفت متعصبانه ممکن است منجر به احساس نا امیدی و لجبازی در عروس‌تان و همچنین سوء استفاده پسرتان شود. بنابراین بهتر است شرایط استفاده از خدمات مشاوره تخصصی را برای پسرتان و همسرش فراهم کنید و از آن‌ها بخواهید که با کمک گرفتن از یک روان شناس یا مشاور با تجربه تعارضات خود را حل کنند.
به 3 دلیل، دخالت نکنید
بازار
گفته‌اید نمی‌خواهم در زندگی‌شان دخالت کنم. شایان ذکر است دلایل زیادی وجود دارد که تا حدامکان نباید مشکلات بین زوج ها به خانواده‌ها منتقل شود که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. به شما هم توصیه می‌کنیم به این سه دلیل در زندگی مشترک پسرتان دخالت نکنید.
1- برخوردهای احساسی| بدیهی است که وقتی مشکلات و اختلافات یک زوج به خانواده‌ها کشیده می‌شود، هرکدام ممکن است جانبداری بیشتری از فرزند خودشان داشته باشند و حق را به او بدهند که این موضوع باعث تشدید تنش‌ها و بروز کدورت‌های بیشتر می‌شود.
2- نداشتن تخصص کافی| راهکارهایی که خانواده‌ها و اطرافیان برای حل مسائل و تعارض های زوج ها پیشنهاد می‌کنند، بیشتر ناشی از تجربیات خودشان در زندگی است و چون دانش کافی درخصوص آموزش مهارت‌های زندگی ندارند، فکر می‌کنند هر راهکاری که برای آن‌ها یا زندگی دیگران موثر واقع شده لزوما برای همه افراد مفید خواهد بود در حالی‌که تفاوت‌های فردی باعث می‌شود امکان تعمیم در این خصوص وجود نداشته باشد.
3- احساس شرم بعد از حل مشکل| به هرحال ممکن است تنش‌ها و مشکلات بین زن و شوهر کمتر شود و رابطه آن‌ها بهبود یابد اما آن‌ها همواره در تعامل با خانواده و اطرافیان هستند. همیشه این دغدغه و نقطه‌ضعف در ذهن آن‌ها وجود خواهد داشت که دیگران از جزئیات مشکل و درگیری‌های آن‌ها اطلاع دارند و بنابراین احساس شرم خواهند کرد ولی درخصوص کمک گرفتن از مشاور به‌دلیل این که اطلاعات آن‌ها محرمانه تلقی می‌شود و مورد قضاوت قرار نمی‌گیرند و همچنین به‌طور روزمره و مداوم با مشاور مواجه نمی‌شوند احساس شرمندگی ندارند.