آریا بانو - عصر ایران / پژوهشگران دریافتند که انواع تعاملات گفتگویی، از جمله صحبت کردن، گوش دادن و همدلی و خلاصه گپ و گفت با دوستان نقش مهمی در افزایش شادی و کاهش استرس دارند. داشتن حداقل یک گفتگو با یک دوست در هر روز می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان داشته باشد.
صرف زمان با دوستان و خانواده، گفتگو و صحبت با رفقا و خلاصه یک گپ و گفت با دوستان می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی و سلامت روان ما داشته باشد.
آیا می دانستید که گفتگو با دوستان می تواند کلید بهبود سلامت روان باشد؟ مطالعه ای جدید در مجله Communication Research نشان می دهد که صحبت کردن، گوش دادن و همدلی، خلاصه گپ و گفت با دوستان و رفقا نقش مهمی در افزایش شادی و کاهش استرس دارند.
پژوهشگران دریافتند که داشتن حداقل یک گفتگو با یک دوست در هر روز می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان بگذارد.

در حالی که بسیاری از مطالعات روی روش های فردی برای بهبود حال تمرکز دارند، این پژوهش به اهمیت ارتباطات اجتماعی می پردازد.
جفری هال، یکی از پژوهشگران حاضر در این مطالعه، می‌گوید: “به جای تمرکز بر روش های فردی مانند افکار سپاسگزاری یا ثبت وقایع روزانه، باید به این فکر کنیم که چگونه تعاملات ما با دیگران می تواند بر احساس خوشی مان تأثیر بگذارد.”
این یافته‌ها به ما نشان می‌دهند که صرف زمان با دوستان و خانواده، گپ و گفت با دوستان می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی ما بگذارد.

گپ و گفت با دوستان و سلامت روان
در شرایطی که مطالعات پیشین نشان داده اند که صحبت کردن در مورد مشکلات می تواند استرس را کاهش دهد، سیستم ایمنی بدن را تقویت کند و ناراحتی های جسمی و عاطفی را کاهش دهد، اما این مطالعه نشان می دهد که افراد لزوما نیازی به همدردی در غم و اندوه خود ندارند.
هال و تیمش هفت نوع تعامل اجتماعی را شناسایی کردند که نقش مهمی در بهبود سلامت روان دارند. این تعاملات شامل گپ زدن های دوستانه، گفتگوهای عمیق و معنادار، شوخی کردن، ابراز همدلی و مراقبت، گوش دادن فعال، احترام گذاشتن به دیدگاه های دیگران و ارائه تعریف های صادقانه می شوند.
پژوهشگران بیش از 900 شرکت کننده را انتخاب کرده و در هر یک از هفت نوع تعامل اجتماعی مشخص، به صورت تصادفی، درگیر کردند.
این تعاملات به صورت حضوری، از طریق پیام های آنلاین یا تماس های تلفنی انجام شد. در پایان هر روز، از شرکت کنندگان خواسته شد تا احساسات خود را گزارش کنند.
این احساسات شامل استرس، پیوستگی، اضطراب، خوشحالی و تنهایی بود. این طراحی پژوهشی به پژوهشگران اجازه داد تا تأثیر انواع مختلف تعاملات اجتماعی بر سلامت روان را به طور دقیق بررسی کنند.
نتایج نشان داد که شرکت در هر یک از هفت نوع تعامل اجتماعی حداقل یک بار در روز، به طور قابل توجهی احساس خوشی را افزایش می دهد و به ویژه، احساس تعلق و پیوستگی را تقویت کرده و سطح استرس را کاهش می دهد.
تکرار این تعاملات به صورت روزانه، تأثیرگذاری آنها را بیشتر می کند.
به گفته هال، این بدان معناست که هر چه بیشتر به صحبت های دوستان خود گوش دهیم، هر چه بیشتر مراقب آنها باشیم، هر چه بیشتر برای نظرات دیگران ارزش قائل شویم و زمان بیشتری را با آنها سپری کنیم، در پایان روز احساس بهتری خواهیم داشت.
گفتگو و گپ و گفت با دوستان و رفقا تاثیر قابل توجهی بر سرخوشی و شادی را نشان داد.
اشکال مختلف برقراری ارتباط با دیگران بهتر از تنهایی
اگرچه شرکت در هر یک از هفت نوع تعامل اجتماعی حداقل یک بار در روز، به طور قابل ‌توجهی احساس خوشی را افزایش می دهد، اما نتایج نشان داد که هرچه تعداد تعاملات باکیفیت بیشتر باشد، احساس خوشی افراد نیز بیشتر خواهد بود.
شرکت کنندگانی که بیش از یک گفتگوی باکیفیت با دوستان خود داشتند، روزهای بسیار بهتری را گزارش کردند.
همچنین، تعاملات حضوری نسبت به تماس های دیجیتال به طور قابل توجهی تأثیر بیشتری بر افزایش احساس خوشی داشتند.
به گفته پژوهشگران، این یافته ها نشان می دهد که درگیر شدن مکرر و رو در رو در تعاملات اجتماعی، تأثیر بسیار مثبتی بر سلامت روان دارد.
در شرایطی که مطالعه قبلی هال نشان می داد تماس های تلفنی به اندازه تعاملات حضوری مؤثر هستند، مطالعه جدیدتر نشان می دهد که پیام های متنی، پیام های مستقیم و دیگر اشکال ارتباط در شبکه های اجتماعی، تأثیر کمتری بر افزایش احساس خوشی روزانه دارند.
به عبارت دیگر، این نوع تعاملات نمی توانند به طور کامل جایگزین ارتباطات حضوری و باکیفیت شوند.
با این حال، هال تأکید می کند که هر گونه ارتباط بهتر از هیچ است. به ویژه زمانی که افراد احساس تنهایی می کنند، تبادل پیام های متنی می تواند به آنها کمک کند تا احساس بهتری داشته باشند.