بزرگنمايي:

آریا بانو - روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: دو سال پیش 12تفاهم‌نامه به مبلغ 700میلیون دلار در زمینه صادرات قطعات ایرانی به روسیه و 300میلیون دلار نیز با خودروسازان کشورمان منعقد شد. این در شرایطی است که طبق آمار گمرک در 6ماه نخست سال جاری تنها 5.6میلیون دلار صادرات قطعات خودرویی به روسیه انجام شده است. حالا اما در غیاب ایرانی‌ها، چینی‌ها به سرعت بازار روسیه را قبضه کرده‌اند.
طبق آمار گمرک، در نیمه نخست سال‌جاری تنها 5.6میلیون دلار قطعه به روسیه صادر شده و این درحالی است که از حدود دوسال پیش، 12تفاهم‌نامه صادرات قطعه از ایران به روسیه به ارزش 700میلیون یورو منعقد شده است. همچنین در تفاهم‌نامه‌ای دیگر، صادرات خودرو به ارزش 300میلیون دلار در همین بازه زمانی به این کشور منعقد شده است. طبق آمار و ارقامی که توسط گمرک ایران منتشر شد، در نیمه نخست سال‌جاری کل صادرات قطعه و اجزای خودرو 26.8میلیون دلار بوده است.
این گزارش تاکید دارد که 21‌درصد از این میزان به کشور روسیه صادر شده است که حدود 5.6میلیون دلار برآورد می‌شود؛ رقمی که با رویاهایی که از سال 2022 بعد از شروع تحریم‌های بین‌المللی علیه روسیه در مورد آن وعده داده می‌شد، فاصله زیادی دارد. برای مثال در شهریورماه سال 1401 و در طول برگزاری نمایشگاه اتومبیلیتی مسکو، 12تفاهم‌نامه همکاری بین شرکت‌های خودروساز روسی و شرکت‌های قطعه‌ساز ایرانی به مبلغ 700میلیون یورو امضا شد.
در آذرماه همان سال، محمدرضا نجفی‌منش، دبیر انجمن قطعه‌سازان ایران، اعلام کرد که مسکو و تهران تفاهم‌نامه‌ای را برای صادرات خودرو از ایران به روسیه به ارزش 300میلیون دلار امضا کرده‌اند. اما آنچه بعد از دوسال در عمل محقق شده، صادرات تنها 5.6میلیون دلار قطعه در نیمه نخست سال به همسایه شمالی بوده است. این در شرایطی است که بعد از شروع تحریم‌های بین‌المللی علیه روسیه به صورت مداوم اظهارنظرهایی در مورد لزوم حضور ایران در بازار خودرو و قطعه روسیه شنیده می‌شد.
تحریم‌های غرب علیه روسیه که بعد از شروع جنگ اوکراین کلید خورد، بخش خودروسازی این کشور را به‌شدت تحت‌تاثیر قرار داد، به طوری که تا مدت‌ها تولید خودروی شرکت «اوتو واز» سازنده خودروی لادا، تقریبا متوقف شد، زیرا قطعات موردنیاز این شرکت پیش‌تر از سوی شرکت رنوی فرانسه تامین می‌شد. بازار خودروی این کشور نیز با کمبود عرضه شدید مواجه شد.
در سال 2021، 16خودروساز اروپایی (شامل 4خودرو از 10شرکت برتر از نظر سهم بازار) نزدیک به نیم‌میلیون دستگاه از کل فروش 1.67میلیونی بازار روسیه را در اختیار داشتند و این کشور را به هشتمین بازار بزرگ واردات خودرو در جهان از نظر حجم فروش تبدیل کردند. پیش از تحریم‌ها، روسیه یک‌پنجم کل فروش جهانی رنو را به خود اختصاص داده بود. خروج شرکت‌های اروپایی جای زیادی برای دیگر کشورها باز کرد تا بتوانند در تامین قطعه صنعت خودروی این کشور و همچنین عرضه خودرو در بازار روسیه وارد شوند؛ به طوری که بعد از شروع تحریم‌ها، فروش خودرو در روسیه 84‌درصد کاهش یافت.
در چنین شرایطی بود که زمزمه‌ها در مورد حضور ایران در بازار خودرو و قطعه روسیه قوت گرفت. تولیدکنندگان خودرو و قطعه امیدوار بودند با توجه به نزدیکی سیاسی بین ایران و روسیه بتوانند بخشی از این بازار را به خود اختصاص دهند. علاوه بر این با توجه به تجربه‌ای که ایران در اداره صنعت خودرو در شرایط تحریمی داشت، برخی معتقد بودند که می‌تواند برای روسیه کمک‌کننده باشد.
در واقع با توجه به شرایط مشابهی که دو کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، تصور می‌شد که ایران نقش بیشتری در صنعت و بازار خودروی روسیه ایفا خواهد کرد. اما آنچه در عمل اتفاق افتاد بسیار متفاوت بود. به این ترتیب، نه ایران بلکه این چین بود که توانست بازار خودرو و قطعه روسیه را قبضه کند. در نهایت نیز بعد از نزدیک به یک‌میلیارد دلار تفاهم‌نامه سهم ایران بسیار محدود بود.
بازار و صنعت خودروی روسیه حالا توانسته است بار دیگر جان بگیرد و دیگر جای زیادی برای ایران باقی نمانده و رویای تبدیل بازار روسیه به نردبان ترقی خودروسازی و قطعه‌سازی ایران در بازارهای جهانی، دیگر چندان عملیاتی نیست.
چرا پای ایران به بازار روسیه باز نشد؟
اما دلایل شکست در برنامه‌های اعلامی برای حضور ایران در بازار خودرو و قطعه روسیه چیست؟
برای پاسخ به این پرسش با ابراهیم دوست‌زاده، عضو هیات‌مدیره انجمن صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازان کشور و مدیر پروژه روسیه این انجمن گفت‌وگویی انجام دادیم.
وی تاکید دارد که گرچه در دوسال گذشته، تفاهم‌نامه‌هایی بین ایران و روسیه برای صادرات قطعه به این کشور منعقد شد، اما تنها بخشی از آن به امضای قرارداد منجر شد.
وی اشاره می‌کند که یکی از موانع مهم اجرایی شدن این طرح‌ها تحریم‌های بانکی علیه ایران و روسیه است. از آنجا که هر دو کشور تحت‌تاثیر این تحریم‌ها هستند، مبادلات خود را با روبل و ریال انجام می‌دهند. بنابراین وقتی قطعه‌ساز محصول خود را به روسیه صادر می‌کند، در قبال آن روبل می‌گیرد.
طبق قانون، صادرکننده می‌تواند در قبال صادرات محصول خود 70‌درصد از ارزش صادرات را کالا وارد کند، اما با توجه به اینکه تنها روبل به دست صادرکنندگان می‌رسد، مجبور هستند محصولات موجود در روسیه را وارد کنند، اما در این کشور محصولاتی که در صنعت قطعه به کار بیاید محدود است. وی ادامه می‌دهد که از طرف دیگر اگر بخواهند روبل دریافتی را در داخل کشور بفروشند، مجبورند آن را به بهای کمتری به فروش بگذارند. بنابراین قطعه‌سازان انگیزه چندانی برای صادرات به این کشور ندارند و این شکل از صادرات مورد قبول آنها نیست.
دوست‌زاده اعتقاد دارد که مقوله صادرات یک روند طولانی‌مدت است و این نکته مثبتی است که صادرات قطعه ما به این کشور با رشد همراه بوده است. وی می‌گوید یکی از دستاوردهایی که امسال در مراودات با روسیه داشتیم این بود که لیست نیازمندی‌های سه خودروساز روس را دریافت کرده‌ایم. علاوه بر این روسیه سفارش 2هزار دستگاه خودرو را نیز داده است که‌ هزار دستگاه از آن برای ایران‌خودرو (500دستگاه تارا و 500دستگاه پژو 207) و هزار دستگاه نیز برای سایپا (500دستگاه کوییک و 500دستگاه شاهین) است.
مدیر پروژه روسیه انجمن صنایع همگن قطعه‌سازان خودروی کشور به برخی موانع دیگر که موجب شده است صادرات قطعه به روسیه با مشکل همراه شود نیز اشاره دارد که از این میان می‌توان به موانع لجستیکی و گمرکی اشاره کرد که دوست‌زاده می‌گوید، برخی از این موارد در حال حل شدن است. وی همچنین تاکید دارد که یکی از مشکلات موجود، عدم‌استفاده از استاندارد یکسان بین ایران و روسیه است.
به گفته وی تفاهم‌نامه‌ای بین سازمان استاندارد ایران و روسیه منعقد شده تا از آزمایشگاه‌های مورد تایید دوطرف برای استاندارد خودروها استفاده شده و این مشکل نیز پشت سر گذاشته شود.