آریا بانو - مهر / کرفس، این سبزی ترد و خوش‌عطر، فراتر از یک افزودنی ساده به غذاهاست؛ ترکیبی از خواص ضدسرطانی، ضدالتهابی و تقویت‌کننده‌ای برای قلب، گوارش و سیستم ایمنی بدن است. کرفس گیاهی علفی از خانواده گیاه شناسی است که شامل جعفری، هویج، شوید و رازیانه نیز می‌شود. گیاهانی که برای ریشه کشت می‌شوند، معروف به کرفس، گونه‌ای متمایز از گیاهانی هستند که برای ساقه‌هایشان کشت می‌شوند، ما در مورد کرفس در این مقاله صحبت می‌کنیم.گیاه کرفس ساقه‌های بلند و فیبری تولید می‌کند که ترد، آبدار و معطر، با طعم علف، شیرین و تند است. کرفس همچنین یک عنصر رایج در سوپ‌ها، دلمه‌ها، چاشنی‌ها، سالادها، سالادها، غذاهای گوشتی سرخ شده و بریان شده و سرخ کردنی‌ها است. دانه کرفس را می‌توان علاوه بر ساقه و ریشه آن خشک کرد و به عنوان ادویه به دو صورت کامل و آسیاب شده استفاده کرد. و برگ‌ها را می‌توان به عنوان یک سبزی معطر در بسیاری از غذاها و همچنین خشک و به عنوان چاشنی استفاده کرد. کرفس سرشار از آنتی اکسیدان هایی است که به مبارزه با رادیکال‌های آزاد محرک سرطان کمک می‌کند. حاوی دو فلاونوئید زیست فعال - آپیژنین و لوتئولین - است که ممکن است سلول‌های سرطانی را در بدن از بین ببرد. آپیژنین یک عامل پیشگیری کننده از شیمی درمانی است و خواص ضد سرطانی آن رادیکال‌های آزاد را در بدن از بین می‌برد و باعث مرگ سلول‌های سرطانی می‌شود. همچنین باعث افزایش اتوفاژی می‌شود، فرآیندی که از طریق آن بدن سلول‌های ناکارآمد را که به پیشگیری از بیماری کمک می‌کند، حذف می‌کند.