بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / براساس مطالعات اخیر، به تختخواب رفتن بعد از نیمه شب ممکن است ریتم شبانه‌روزی طبیعی بدن را مختل کند، مرحله خواب عمیق را کاهش دهد و بر سطح قند خون و سلامت روانی تاثیر بگذارد. به گزارش یاهو‌لایف، محققان در مطالعه‌ای که در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد، داده‌های نزدیک به 1200 نفر را تجزیه‌وتحلیل کردند و دریافتند در افرادی که عادت دارند بعد از نیمه‌شب به تختخواب بروند، نوسان گلیسمی بیشتر است. منظور از نوسان گلیسمی، بالا و پایین شدن سطح قند خون است که در حالت ایده‌آل باید پایدار باشد. نویسندگان این مطالعه اشاره کردند که نوسان قند خون یک عامل خطر برای ابتلا به بیماری‌های مزمن و مرگ زودرس محسوب می‌شود. بنابراین، این احتمال وجود دارد که خوابیدن بعد از نیمه‌شب، فرد را در معرض این پیامدهای نامطلوب قرار دهد.
در معرض افسردگی و اختلال اضطراب
به خواب رفتن بعد از نیمه‌شب می‌تواند سلامت روان را هم تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه‌ای که سال 2024 در مجله تحقیقات روان پزشکی منتشر شد، نشان داد که افرادی که بعد از ساعت یک بامداد می‌خوابند، بیشتر در معرض افسردگی و اختلال اضطراب فراگیر قرار دارند. این یافته‌ها صرف‌نظر از این که فرد خود را سحرخیز بداند یا شب‌زنده‌دار، صدق می‌کرد. علاوه بر این، برخی مطالعات قدیمی‌تر نشان داده‌اند که دیر خوابیدن و سخت بیدار شدن در صبح می‌تواند با کاهش طول عمر و افزایش خطر مشکلات سلامتی مانند دیابت و اختلالات روانی مرتبط باشد.
مختل‌شدن ریتم شبانه‌روزی بدن
بازار
دکتر بت مالو، مدیر بخش خواب دانشگاه واندر بیلت، اشاره می‌کند که خوابیدن بعد از نیمه‌شب اغلب به معنی کمبود خواب است. او همچنین توضیح می‌دهد که این عادت ممکن است ریتم شبانه‌روزی بدن را مختل کند. برای مثال اگر معمولا ساعت 10 شب می‌خوابید، اما گاهی بعد از نیمه‌شب به تختخواب می‌روید، این تغییر می‌تواند کیفیت خواب شما را تحت تاثیر قرار دهد. به گفته متخصصان، مرحله خواب عمیق عمدتا در دو ساعت اول خواب رخ می‌دهد. بنابراین برای فردی که ساعت 10 شب می‌خوابد، این بازه بین 10 شب تا 12 بامداد خواهد بود و خوابیدن بعد از نیمه‌شب به معنی از دست دادن بخش قابل‌توجهی از مرحله خواب عمیق یا خواب موج‌آهسته است.
چرا خواب عمیق مهم است؟
در این مرحله از خواب است که هورمون رشد و سایر ترکیبات مهم ترشح می‌شوند. محرومیت از خواب عمیق می‌تواند ترشح این هورمون‌ها را کاهش و سطح هورمون استرس (کورتیزول) را افزایش دهد. افزایش کورتیزول بر سطح قند خون اثر منفی می‌گذارد و باعث تغییرات خلقی و اضطراب می‌شود.