بزرگنمايي:

آریا بانو - ورزش 3/ معاون سابق وزیر ورزش و جوانان نسبت به حاشیه بزرگ در حاشیه بازی ایران و امارات واکنش نشان داد.
 خاموش شدن یکی از چهار نورافکن ورزشگاه آزادی قبل از دقیقه 10 مسابقه شب گذشته بین تیم‌های ملی ایران و امارات در مرحله مقدماتی جام جهانی 2026 حاشیه بزرگی برای فوتبال ایران به وجود آورد که موجب شد احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان هم بابت این موضوع عذرخواهی کند و قول پیگیری بدهد و همچنین تاکید به عدم تکرار آن داشته باشد، اما حالا یکی از معاونین سابق که در این وزارتخانه حضور داشته، نسبت به چنین اتفاقی واکنش نشان داده است.
سید عبدالحمید احمدی، معاون سابق وزیر ورزش، در یادداشتی به این موضوع پرحاشیه و خبرساز در آسیا پرداخته که با توجه به شناخت او از شرکت‌های تابعه این وزارت‌خانه، می‌تواند جالب باشد که متن آن را در ادامه می‌خوانید:
«جناب آقای وزیر!
دلیل خاموشی پروژکتور ورزشگاه آزادی باران نبود! هرچه سریع‌تر به فکر چاره‌ای برای فرسودگی ساختار مدیریتی و اجرایی در شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور و مدیریت استادیوم‌های ورزشی باشید!
قطع برق و خاموشی نیم ساعته پروژکتور ورزشگاه آزادی در جریان دیدار مهم و پرمخاطب مقدماتی جام جهانی تیم‌های ایران و امارات علامت سؤال بزرگی را در مقابل عملکرد دستگاه‌های مسئول و به ویژه شرکت توسعه و نگهداری استادیوم های ورزشی و مدیریت مجموعه ورزشی آزادی قرار داد.واقعیت آن است که ساختارهای اجرایی و اداری و مدیریتی ورزش ایران دچار فرسودگی شده است که آثار و عوارض آن در بزنگاه‌ها و موقعیت‌های حساس باعث بروز اشکال و وقفه در روند امور و متاسفانه آبروریزی در مقابل چشم میلیون‌ها بیننده و ناظر می‌شود.
بازار
نیازی به توضیح نیست که فرسودگی ساختارهای اداری و اجرایی به معنای ناکارآمدی، کهنگی، و عدم تطابق این سیستم ها با نیازهای روز است. فرسودگی ساختارهای اداری و مدیریتی نه تنها توسعه اقتصادی و اجتماعی را کند می‌کند، بلکه به بی‌عدالتی، نارضایتی عمومی و بی ثباتی می‌انجامد. 
این پدیده دارای پیامدهای گسترده‌ای در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است و برخی از مهم‌ترین آثار آن عبارتند از:
کاهش کارایی و بهره‌وری با عوارضی چون تأخیر در ارائه خدمات، بوروکراسی سنگین و فرایندهای طولانی، افزایش زمان انجام امور، هدررفت منابع، اتلاف بودجه، نیروی انسانی و زمان به دلیل سیستم‌های ناکارآمد، ضعف در نوآوری و غیرمنعطف بودن ساختارها برای پذیرش فناوری‌های جدید یا بهبود فرایندها.
اصلاح این سیستم‌ها در ورزش ایران و به ویژه در حوزه ساخت و نگهداری فضاهای ورزشی و مدیریت استادیوم‌ها ضرورتی اجتناب ناپذیر است که باید در اولویت ورزش ایران قرار گیرد. این سیستم‌های کهنه و فرسوده برای اصلاح نیازمند روزآمدسازی و چابک‌سازی ساختارها، نوسازی قوانین، آموزش نیروی انسانی، شفاف‌سازی فرایندها و استفاده از فناوری‌های نوین هستند. 
بدون شک بدون این تغییرات و اصلاحات، چرخه معیوب ناکارآمدی که عوارض آن در جای جای مدیریت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی و مدیریت استادیوم‌ها مشهود است، تقویت شده و آثار آن در رویدادها و میزبانی‌های ورزشی آتی عمیق‌تر خواهد شد.»