بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / مقامات فضایی چین جزئیات جدیدی را در مورد ساخت ایستگاه تحقیقاتی بین المللی قمری(ILRS) فاش کردند، زیرا هفته گذشته دهها شریک دیگر به این پروژه پیوستند.
وو یانهوا(Wu Yanhua)، طراح ارشد برنامه اصلی اکتشاف فضای عمیق چین می‌گوید که پایگاه قمری به رهبری چین تا سال 2035 قادر به انجام عملیات تحقیقاتی علمی در شعاع 100 کیلومتری(62 مایلی) از قطب جنوبی ماه خواهد بود.
به نقل از ساوث‌ چاینا مورنینگ پست، تا سال 2050، ایستگاه قمری چین به‌ شبکه‌ای از امکانات تحقیقاتی در قطب جنوبی، استوا و سمت دور ماه گسترش خواهد یافت.
وو در جریان کنفرانس اکتشافات فضایی عمیق در روز پنجشنبه گفت که یک ایستگاه فضایی مانند تیانگونگ در مدار ماه به عنوان مرکز حمل و نقل بین زمین و ماه عمل خواهد کرد.
ساخت این ایستگاه اولین بار توسط چین و روسیه در سال 2017 پیشنهاد شد، و هدف از ساخت آن ایجاد یک پلتفرم قابل گسترش برای تحقیقات علمی و استفاده از منابع در ماه بوده است.
به گفته اداره ملی فضایی چین(CNSA) این پروژه که اغلب به عنوان رقیب برنامه آرتمیس به رهبری ایالات متحده دیده می‌شود، توجه گسترده و پاسخ‌های مثبتی را دریافت کرده است. ده‌ها نهاد دولتی و غیردولتی پیش از این قراردادهای همکاری با چین در ایستگاه بین‌المللی قمری را امضا کرده‌اند.
در روز پنجشنبه، سنگال آخرین کشوری بود که پس از تعهدات روسیه، ونزوئلا، بلاروس، پاکستان، آذربایجان، آفریقای جنوبی، مصر، نیکاراگوئه، تایلند، صربستان و قزاقستان به این پروژه ملحق شد.
سازمان‌های دیگری که در خلال کنفرانس دو روزه یادداشت تفاهم امضا کردند شامل رصدخانه نجوم رادیویی آفریقای جنوبی، مرکز نوآوری علوم فضایی پاناما، رصدخانه بلگراد در صربستان، دانشگاه ملی علوم و فناوری پاکستان و دانشگاه بندر لامپونگ در اندونزی بودند.
علاوه بر این، شرکت‌هایی مانند شرکت فضایی مداری امارات متحده عربی و اسپیس‌تاک(Spacetalk) سوئیس قراردادهایی را در رابطه با همکاری با این ایستگاه امضا کرده‌اند.
هدف چین جذب 50 کشور، 500 موسسه تحقیقاتی و 5000 دانشمند از سراسر جهان برای شرکت در پروژه ایستگاه قمری طی 10 سال آینده است.
چین قرار است به عنوان بخشی از این پروژه تعدادی از ماموریت‌های پیشرو به قطب جنوب ماه را پرتاب کند که از جمله آنها می‌توان به چانگ‌ای-7(Chang"e-7) در سال 2026 و چانگ‌ای-8 (Chang"e-8) در سال 2028 اشاره کرد.
روسیه نیز به عنوان شریک اصلی این برنامه، قصد دارد فضاپیمای لونا 26 خود را در حدود سال 2027 پرتاب کند.
لونا 26 یک مدارگرد را برای نقشه‌برداری از توزیع مواد معدنی در سطح ماه و یافتن آب یخ زده در خاک ماه مستقر خواهد کرد.