آریا بانو - فارس / شش‌دانگ حواسش به قرآن روی طاقچه است؛ همان قرآن سر سفره عقد مادربزرگ که مثل هرسال، قرار است عیدی‌اش را از لابه‌لای صفحه‌های آن بردارد.
عیدی دادن و گرفتن، از زیباترین سنت‌های نوروزی است که هم یک‌دنیا شور و اشتیاق دارد و هم‌نسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد. اما به نظر می‌رسد این سنت سرشار از مهر، باگذشت زمان تغییر و تحولات بسیاری را تجربه کرده و به دلیل توقعات، چشم‌وهم‌چشمی‌ها و... کم‌رنگ شده است و می‌توان آن را در تفاوت میان سادگی کودکان درگذشته و خواسته‌ها و توقعات کودکان امروزی مشاهده کرد.
بازار

عیدی های دیروز؛ سادگی، خلاقیت و شور کودکانه
تخم‌مرغ‌های رنگی کنار سفره هفت‌سین جا خوش کرده‌اند تا هر کدامشان سهم یکی از نوه‌های شیرین مادربزرگ و پدربزرگ باشند. اسکناس‌های متبرک هم که در دل قرآن در انتظار میهمانان نوروزند...روزگاری، شیرینی و شوق عیدی‌های کودکان نه در بهای آن، که در احساس پشت آن نهفته بود. برای کودکان دهه‌های گذشته، عیدی می‌توانست یک تخم‌مرغ رنگی باشد که مادر، مادربزرگ و... باحوصله و سرشار از عشق رنگ‌آمیزی می‌شد. شاید هم یک عدد اسکناس کوچک که ساعت‌ها آن را در دست می‌فشردند و حس ثروتمندترین فرد جهان را داشتند.برای بسیاری از بچه‌های آن دوران، عیدی به معنای شادی‌های کوچک اما پرمفهوم بود؛ یک جوراب نو، شانه‌ای کوچک و رنگی، گل‌سرهای ریزودرشت، کمی شکلات خانگی، و... یا حتی یک قصه جدید از زبان بزرگ‌ترها در دل شب‌های آرام و زیبای نوروز. به‌جرئت می‌توان گفت بچه‌های دیروز، با کوچک‌ترین هدیه‌ها قند در دلشان آب می‌شد و یک‌دنیا صفا می‌کردند.
عیدی‌های امروز: تنوع، تجمل و چالش انتظارات
اما انگار حال‌وروز بچه‌ها تغییر کرده است که هر چیزی خوشحالشان نمی‌کند و برای هدیه‌های خوش بهای معنوی که ارزشمندی چندانی ندارند طرح هم خرد نمی‌کنند.شاید هم عجیب نباشد، هر چه باشد نسل امروز به دنیای وسیع‌تری از انتخاب‌ها دسترسی دارند. با پیشرفت فناوری و تکنولوژی و فرهنگ مصرف‌گرایی، انتظار دریافت عیدی از بزرگ‌ترها به شکل هدایای گران‌قیمت بیشتر شده است و با کمال تأسف گوشی موبایل، تبلت، اسباب‌بازی‌های الکترونیکی و برندهای خاص، گاهی جایگزین تخم‌مرغ‌های رنگی یا جوراب‌های ساده قدیمی شده‌اند. البته ناگفته نماند که گاه والدین نیز تحت‌فشار از سوی فرزندان و یا به دلیل انتظارات اجتماعی، حس می‌کنند باید هدایایی چشمگیر‌تر تهیه کنند تا رضایت بچه‌ها و تأیید اطرافیان را جلب کنند. این تغییرات شاید سبب شده که روح سادگی و معنویت عیدی‌های روزگاران گذشته کمی کم‌رنگ‌تر شود.

زیبایی عیدی، فراتر از قیمت آن
با همه این اوصاف خوشبختانه اصل و اساس عیدی دادن و عیدی گرفتن تغییر نکرده است. اصلی به زیبایی ایجاد لحظه‌ای شاد و خاطره‌ساز برای فرزندانمان. عیدی؛ هرچند کوچک، نمادی از عشق، محبت و عاطفه است و به‌طورقطع می‌تواند پیامی بزرگ‌تر از ارزش مادی آن داشته باشد. چقدر زیباست که با نگاه به سنت‌های قدیم و درس‌گرفتن از سادگی‌های روزگار گذشته، عیدی‌هایی خلاقانه‌تر و چه‌بسا معنادارتر در نظر بگیریم؛ هدایای کوچکی مثل همان تخم‌مرغ‌های رنگی که پر از عشق و دوست‌داشتن بودند، بازی‌های ساده یا حتی کتاب‌های داستانی با پیام‌های آموزنده که می‌توانند جایگزین عیدی‌های پرهزینه باشند. این هدایا نه‌تنها سبب شادی خوشحالی عمیق‌تری در وجود بچه‌ها می‌شوند، بلکه تجلی ارزش سنتی و فرهنگی عیدی دادن خواهند بود.

هدیه دادن: نمادی از عشق و تقویت روابط انسانی
هدیه؛ نه‌تنها نشان‌دهنده عشق و محبت است، بلکه باعث تقویت روابط انسانی می‌شود و فارغ از ارزش مادی آن، نشان‌دهنده توجه و علاقه‌ای است که میان افراد وجود دارد. پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند:«هدیه‌دادن محبّت می‌آورد و برادرى را نگه می‌دارد و کینه و دشمنى را می‌برد. براى یکدیگر هدیه ببرید تا دوستدار هم شوید.» به‌راستی در لحظه‌ای که هدیه‌ای را به عزیزی تقدیم می‌کنیم، حس ارزشمندی و اهمیت به او می‌دهیم و پیوندی محبت‌آمیز همراه با یک‌دنیا عشق و مهربانی ایجاد و یا تقویت می‌شود. این کار نه‌تنها موجب شادی او می‌شود، بلکه احساس رضایت و همچنین شادی عمیقی را در دل فرد هدیه‌دهنده نیز به وجود می‌آورد.عیدی دادن نیز هدیه‌ای است که در فرهنگ ما، یکی از زیباترین نمادهای این محبت و مهربانی به شمار می‌رود. عیدی، به‌ویژه برای کودکان، فراتر از یک هدیه‌ مادی، خاطره‌ای ماندگار را در ذهن دلبندانمان ثبت می‌کند.
با ساده گرفتن دلهای بیشتری را شاد کنیم
چه خوب است که با ساده گرفتن در این امر دوست‌داشتنی و پر ثمر، در گسترش و تداوم آن بکوشیم و باور کنیم که کوچک‌ترین عیدی‌ها می‌توانند نقشی بزرگ در تقویت عشق و دوستی ایفا کنند.