بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / رأی‌گیری نهایی جوابز اسکار آغاز شده و فیلم «آنورا» به کارگردانی شان بیکر به‌عنوان یک فیلم مستقل و کم هزینه به عنوان پیشتاز این رقابت ظاهر شده و می‌تواند یک شگفتی بزرگ رقم بزند. رأی‌گیری نهایی نود و هفتمین دوره جوایز اسکار آغاز شده و سالی که پر از مدعیان مختلف بود، بالاخره پیشتاز خود را پیدا کرده است.
ماه‌ها بود که هالیوود به دنبال قوی‌ترین نامزد برای جایزه بهترین فیلم بود. اکنون، فیلم «آنورا» به کارگردانی شان بیکر با برگزیده شدن در جوایز انتخاب منتقدان، انجمن کارگردانان آمریکا (DGA) و انجمن تهیه‌کنندگان آمریکا (PGA) به یکباره به بخت نخست اسکار 2025 تبدیل شده که شکست دادنش کار ساده‌ای نخواهد بود.
ترکیب پیروزی در جوایز انجمن تهیه‌کنندگان و کارگردانان به‌طور تاریخی نشانه‌ای قدرتمند از موفقیت در اسکار بوده است. از زمان همزیستی هر دو انجمن از سال 1994، تنها شش فیلم پس از کسب این دو جایزه، جایزه بهترین فیلم اسکار را از دست داده‌اند:
«آپولو 13» (1995)، «نجات سرباز رایان» (1998)، «کوهستان بروکبک» (2005)، «جاذبه» (2013)، «لا لا لند» (2016) و «1917» (2019).
به گزارش ورایتی، فیلم مستقل و 6 میلیون دلاری «آنورا» درباره یک کارگر جنسی در حومه شهر، در میان فیلم‌های پرهزینه، زندگی‌نامه‌ای و موزیکال، برجسته شده است. «آنورا» یکی از تنها دو نامزد اسکاری است که سوابق نامزدی‌اش بی‌نقص بوده و از تمامی انجمن‌های مهم سینمایی، نامزدی دریافت کرده است.
فیلم دیگر «امیلیا پرز» است که بیشترین نامزدی را در اسکار امسال داشت و تا پیش از این، در موقعیت پیشتاز قرار گرفته بود. اما شانس این فیلم پس از انتشار مجدد توییت‌های توهین‌آمیز از بازیگر اصلی‌اش، کارلا سوفیا گاسکون، فروپاشید و کمپین آن را دچار بحران کرد.
«آنورا» فیلمی است که رأی‌دهندگان آکادمی به‌راحتی می‌توانند از آن حمایت کنند. برندگان بهترین فیلم نباید فقط مورد تحسین باشند، بلکه باید مورد عشق و علاقه نیز قرار بگیرند. فیلم‌هایی مانند «بروتالیست» که 215 دقیقه‌ای است و به بررسی هنر، تجارت و تجربه مهاجرت می‌پردازد، ابتدا به‌عنوان یکی از مدعیان اصلی مطرح بود. اما با گزارش‌هایی مبنی بر این‌که بسیاری از اعضای آکادمی حتی آن را تماشا نکرده‌اند یا به پایان نرسانده‌اند، شانس آن کاهش یافته است. رأی‌دهندگان اسکار معمولاً فیلم‌هایی را ترجیح می‌دهند که علاوه بر ارزش هنری، سرگرم‌کننده نیز باشند؛ ویژگی‌ای که «آنورا» با طنز تازه و جذابش به‌وفور ارائه می‌کند.
شان بیکر نیز به جذابیت فیلم افزوده است. این فیلمساز مستقل که با فیلم «نارنگی» (2015)، که با بودجه‌ای ناچیز و تنها با سه آیفون فیلم‌برداری شد، شناخته شد، همیشه به سبک مستقل و نامتعارف خود وفادار مانده است. او در فیلم‌های «پروژه فلوریدا» و «راکت قرمز» جوامع حاشیه‌ای را به تصویر کشید، اما تا به امروز توسط صنعت سینما مورد پذیرش کامل قرار نگرفته بود.
اما «آنورا» او را به یک برنده جایزه انجمن کارگردانان، نخل طلای کن و نامزد چهار جایزه اسکار تبدیل کرده است. داستان او، که از فیلم‌سازی با بودجه‌های ناچیز به افتخارات آکادمی رسیده، کاملاً مطابق با کلیشه محبوب هالیوود درباره داستان‌های موفقیت است.
فراتر از آن، بیکر همواره حامی نمایش‌های سینمایی بوده است، مسئله‌ای که در صنعتی که هنوز در حال سازگاری با سلطه سرویس‌های نمایش آنلاین است، مورد توجه قرار می‌گیرد.
حتی زمانی که «امیلیا پرز» در حال صعود بود، این فیلم باید با احساسات منفی علیه نتفلیکس، که هنوز نتوانسته جایزه بهترین فیلم اسکار را ببرد، مقابله می‌کرد.
تحلیلگران جوایز اغلب فیلم‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کنند: فیلم بزرگ اسکار (یک درام پر زرق‌وبرق تاریخی یا زندگی‌نامه‌ای) یا فیلم کوچک که توانست موفق شود. اما «آنورا» در هیچ‌کدام از این دسته‌بندی‌ها جا نمی‌گیرد.
داستان کمدی سیاه و عمیقاً انسانی «آنورا» در یک لحظه حساس سیاسی مورد توجه قرار گرفته است، در عصری که طبقه میلیاردرها به‌معنای واقعی در حال تغییر شکل دولت‌ها هستند. این فیلم، پوچی الیگارش‌های روسی را در کنار واقعیت تلخ رویاهای نابودشده یک کارگر جنسی به تصویر می‌کشد. در حالی که فیلم به آثار کمدی رمانتیکی مانند «زن زیبا» اشاره دارد، اما در عین حال، ایده یک پایان افسانه‌ای را به چالش می‌کشد.
شخصیت اصلی فیلم، با بازی میکی مدیسون، آرزو داشت که یک شاهزاده‌اش زندگی‌اش را تغییر دهد. اما سکانس پایانی فیلم، تصویری تأثیرگذار و متفاوت ارائه که تا مدت‌ها در ذهن بیننده باقی می‌ماند و در واقع پایان خوشی در کار نیست.
رأی‌گیری نهایی اسکار از 11 تا 18 فوریه (23 تا 30 بهمن ) انجام می‌شود.