بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / هوش مصنوعی (AI) به سرعت در حال تغییر جنبه‌های مختلف زندگی بشر است و در زمینه‌های متعددی مانند آموزش، پزشکی، حمل‌ونقل و حتی روان‌شناسی کاربردهای وسیعی پیدا کرده است. یکی از مهم‌ترین تاثیرات آن در زمینه‌های آموزشی و تربیتی نمایان می‌شود. امروزه شاهد این هستیم که فناوری‌های هوش مصنوعی به یکی از منابع اصلی دسترسی به اطلاعات برای کودکان تبدیل شده است. به گزارش راهنماتو، این مقاله به بررسی امکان جایگزینی هوش مصنوعی به جای والدین در تربیت فرزندان و تحلیل آثار احتمالی این تحول بر روابط والدین و فرزندان و تربیت نسل‌های آینده می‌پردازد.
استفاده فزاینده کودکان از هوش‌مصنوعی
در دهه‌های اخیر، فناوری‌های هوش مصنوعی به شدت در حال پیشرفت بوده‌اند. یکی از تغییرات عمده‌ای که در این راستا اتفاق افتاده، استفاده فزاینده کودکان و نوجوانان از هوش مصنوعی به عنوان یک منبع اطلاعاتی است. این ابزارها به دلیل توانایی در پاسخ‌دهی سریع‌تر، دقت بیشتر و دسترسی آسان‌تر نسبت به موتورهای جست وجوی سنتی، جذابیت زیادی برای کاربران جوان دارند. طبق تحقیقی که توسط مؤسسه «پیو» در سال 2023 منتشر شد، 62 درصد از نوجوانان بین 13 تا 18 سال به طور روزانه از دستیاران هوش مصنوعی مانند چت‌بات‌ها و دستیارهای صوتی برای پاسخ به سوالات آموزشی و سرگرمی استفاده می‌کنند. در مقایسه با گذشته، زمانی که کودکان بیشتر به جست وجوی اطلاعات از طریق موتورهای جست وجو می‌پرداختند، حالا این پروسه به طور فزاینده‌ای از طریق تعامل با سیستم‌های هوش مصنوعی انجام می‌شود.
تاثیرات منفی هوش‌مصنوعی بر روابط والدین و فرزندان
در حالی که هوش‌مصنوعی به‌طور مثبت می‌تواند در زمینه‌های مختلف آموزشی و پرورشی کمک‌کننده باشد، آثار منفی احتمالی آن بر روابط انسانی و اجتماعی کودک نمی‌تواند نادیده گرفته شود. یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها در این زمینه، کاهش تعاملات اجتماعی کودکان با والدین است. زمانی که کودکان برای پاسخ به سوالات خود به سیستم‌های هوش مصنوعی اعتماد می‌کنند، ممکن است وقت کمتری برای گفت وگو با والدین و بهره‌مندی از تجربیات آن‌ها صرف کنند. برای مثال، بسیاری از کودکان به جای مراجعه به والدین برای مشورت در زمینه‌های تحصیلی یا مشکلات اجتماعی، به چت‌بات‌ها یا سیستم‌های هوش مصنوعی مانند «ChatGPT» مراجعه می‌کنند. این نوع استفاده می‌تواند به این منجر شود که فرزندانی که به طور فزاینده‌ای از این سیستم‌ها استفاده می‌کنند، در آینده احساس کنند که نیازی به مشورت با والدین خود ندارند.
این سیستم مصنوعی جای والدین را نخواهد گرفت

در نهایت، هوش مصنوعی به‌طور قطع تاثیرات زیادی در فرایند تربیتی و آموزشی کودکان خواهد داشت اما نمی‌تواند به‌طور کامل جایگزین والدین در تربیت فرزندان شود. این فناوری می‌تواند به عنوان یک ابزار مکمل برای والدین و مربیان عمل کند اما هیچ سیستم مصنوعی نمی‌تواند به‌طور کامل نیازهای عاطفی، تربیتی و اجتماعی کودک را برآورده کند، بنابراین، ترکیب هوش مصنوعی با حضور فعال والدین در فرایند تربیت می‌تواند به شکل موثری به رشد و پیشرفت کودکان کمک کند.