بزرگنمايي:

آریا بانو - یک آسیب شناس اجتماعی بیان کرد: فلاکت مسکن، نسل‌های ایران را ناامید کرده است چون با یاس و افسردگی به آینده نگاه می‌کنند. به‌همین دلیل نسل جوان ما دیگر شاد نیست و نمی‌تواند شادی کند.

امیرمحمود حریرچی در واکنش به ورود مسکن به وضعیت فلاکت، می‌گوید: 
برخورداری از مسکن با توجه به درآمد هر فرد، یکی از حداقل‌های حقوق شهروندی است ولی در ایران حقوق‌شهروندی اهمیتی برای دولت‌ها ندارد. مسکن در کنار معیشت، درمان و آموزش از جمله اولویت‌های بقای بشریت است. 
اکنون معنای خانه تغییر کرده است و برای بخش زیادی از جامعه دیگر فضای امن محسوب نمی‌شود، چون بیشتر درآمد خانواده را در خود فرو می‌برد. 
خانواده‌ها برای کاهش هزینه مسکن مجبورند به حاشیه شهرها بروند که آنجا با هجوم آسیب‌های مختلف اجتماعی روبه‌رو می‌شوند. با شعارهایی مانند مسکن امید، ملی، مهر شهروندان را امیدوار کردند ولی در نهایت هیچ. 
ملت ما اکنون در حاشیه شهرها به‌دنبال سرپناه هستند. دولت، مجلس و ... نمی‌توانند بحران مجلس را حل کنند و فقط توپ را در زمین یکدیگر پرتاب می‌کنند. حاکمیت باید تصمیم جامعی در این مورد بگیرد در غیر این صورت شرایط غیرقابل پیش‌بینی خواهد بود. 
بحران مسکن اکنون وارد مرحله فلاکت شده است زیرا همین چالش که بسیاری از کشورها توانستند به راحتی برطرفش کنند، باعث شده تا همه مردم سرخورده‌تر و افسرده‌تر شوند. 
پزشکیان اگر واقعا به‌دنبال عدالت اجتماعی است لایحه‌ای برای قانون حمایت از شهروندان به بهارستان ارسال کند. 
وقتی با فلاکت مسکن روبه‌رو هستیم یعنی در حوزه‌های اخلاق، قانون‌مداری، درمان، اشتغال و ... هم در وضعیت فلاکت به‌سر می‌بریم. وضعیت حقوق کودکان، زنان، سالمندان را با همین وضعیت مسکن می‌توانیم بسنجیم. 
سال‌ها است به‌دنبال رفع موانع ازدواج و فرزندآوری هستند ولی نمی‌توانند چالش مسکن را کم‌رنگ کنند. 
جوانان نه‌تنها میلی به ازدواج ندارند بلکه تمایل به حضور در خانه‌های اشتراکی دارند. در این وضعیت اعتیاد اولین چالشش خواهد بود. 
فلاکت مسکن، نسل‌های ایران را ناامید کرده است چون با یاس و افسردگی به آینده نگاه می‌کنند. به‌همین دلیل نسل جوان ما دیگر شاد نیست و نمی‌تواند شادی کند. 
وقتی برای آینده نگران هستی به یک انسان مضطرب تبدیل خواهی شد که در هر ثانیه از روز با اضطراب و ترسی پنهان و آشکار روبه‌رو خواهی شد.