بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / روشی که توسط پژوهشگران ژاپنی ابداع شده است، در یک بررسی توانست احساسات شرکت‌کنندگان را بدون استفاده از دوربین نشان دهد.
پژوهشگران «دانشگاه متروپولیتن توکیو»(TMU) از بررسی رسانایی پوست به مرور زمان برای تشخیص احساسات استفاده کرده‌اند.
به نقل از میراژ نیوز، به داوطلبان این بررسی، ویدئوهایی نشان داده شد که صحنه‌های ترسناک، پیوند خانوادگی و شوخ‌طبعی را به تصویر می‌کشیدند. در حالی که داوطلبان به تماشای ویدئوها مشغول بودند، رد رسانایی پوست آنها ثبت می‌شد.
تحلیل‌های این گروه پژوهشی نشان داد که می‌توان از ردیابی‌ها برای حدس زدن درست احساسات استفاده کرد. پیشرفت‌هایی از این دست کمک می‌کند تا اتکای بیش از حد به داده‌های چهره برطرف شود و دستیابی را به فناوری‌های آگاه از احساس امکان‌پذیر کند.
مرز جدیدی در حوزه تجهیزات الکترونیکی مصرفی در حال پیشرفت است. یک روز ممکن است دستگاه‌های دیجیتال با توجه به وضعیت احساسی شما خدمات ارائه دهند. اگرچه این شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد، اما به این بستگی دارد که دستگاه‌ها بتوانند احساس کاربران را به درستی تشخیص دهند. رایج‌ترین روش‌ها به حالات چهره بستگی دارند و اگرچه تا حدی موفقیت‌آمیز بوده‌اند، اما چنین داده‌هایی ممکن است همیشه در دسترس نباشند. این باعث شده تا پژوهشگران به دنبال سیگنال‌های بیولوژیکی گوناگون باشند که می‌توان آنها را برای دسترسی به حالات احساسی با روش‌هایی مانند بررسی امواج مغزی یا نوار قلب تفسیر کرد.
گروهی از پژوهشگران به سرپرستی پروفسور «شوگو اوکاموتو»(Shogo Okamoto)، استاد دانشگاه متروپولیتن توکیو از رسانایی پوست به عنوان دریچه‌ای برای ورود به احساسات انسانی استفاده کرده‌اند. هنگامی که افراد احساسات متفاوتی دارند، ویژگی‌های الکتریکی پوست آنها به دلیل تعریق به شدت تغییر می‌کند و سیگنال‌ها در عرض یک تا سه ثانیه پس از تاثیر محرک اولیه ظاهر می‌شوند. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که سیگنال‌ها می‌توانند با احساسات خاصی مرتبط باشند. این گروه پژوهشی در پروژه خود روی پویایی واکنش متمرکز شدند؛ یعنی این که رد رسانایی به دنبال برخی محرک‌ها چقدر سریع به اوج می‌رسد و چگونه به حالت عادی باز می‌گردد.
در این آزمایش، از داوطلبان خواسته شد تا یک کاوشگر را روی پوست بپوشند و ویدئوهایی را تماشا کنند که شامل صحنه‌هایی از فیلم‌های ترسناک، صحنه‌های احساسی پیوند خانوادگی یا کارهای خنده‌دار کمدین‌ها بودند. هر یک از صحنه‌ها دارای قسمت‌های کاملا مشخصی بودند که در آنها یک محرک عاطفی خاص جستجو می‌شد. پژوهشگران با تحلیل بیشتر، روندهای جالب و قابل توجه بسیاری را پیدا کردند. به عنوان مثال، آنها دریافتند که واکنش به ترس، بیشتر طول می‌کشد. این ممکن است یک ویژگی بیولوژیکی تکامل‌یافته باشد، زیرا درک طولانی‌تر بودن خطر مزایایی دارد. آنها با مقایسه واکنش‌ شرکت‌کنندگان به طنز و صحنه‌های احساسی پیوند خانوادگی دریافتند که به نظر می‌رسد واکنش‌ها به پیوند خانوادگی، کندتر افزایش می‌یابد. احساسات برانگیخته‌شده به احتمال زیاد ترکیبی از غم و شادی بوده‌اند. بنابراین، ممکن است با یکدیگر تداخل داشته و به تغییر کندتر منجر شده باشند.
تحلیل آماری نشان داد که اعداد گوناگون استخراج‌شده از پویایی ردیابی را می‌توان برای تشخیص وضعیت عاطفی یک شخص مورد استفاده قرار داد. اگرچه پژوهشگران هنوز نمی‌توانند احساسات را کاملا از یکدیگر تشخیص دهند، اما می‌توان از داده‌ها برای پیش‌بینی‌های آماری معنادار برای رسیدن به این نتایج استفاده کرد که آیا شخص، ترس را تجربه می‌کند یا احساس گرمای موجود در یک پیوند خانوادگی. پژوهشگران باور دارند این نشانه‌ها در ترکیب با سیگنال‌های دیگر، ما را یک گام به دستگاه‌هایی نزدیک‌تر خواهند کرد که می‌دانند چه احساسی داریم و زمینه را برای درک بهتر احساسات انسانی فراهم خواهند آورد.