بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / محمدرضا خانزاده ـ تهیه‌کننده موسیقی و کنسرت‌گزار ـ که اخیرا در حال برگزاری تور کنسرت‌های اروپای مجید رضوی است، درباره جزئیات این تور، دلایل رونق کنسرت ـ‌ نمایش‌ها و همچنین کوچ کنسرت‌ها به کاخ‌ها سخنانی ارائه داد.
ـ آقای خانزاده به نظر می‌رسد که شما به عنوان یک تهیه‌کننده بر سرمایه‌گذاری روی خوانندگان جوان تاکید زیادی دارید؛‌ دورنمای شما در این باره چیست؟
از اوایل شیوع ویروس کرونا بود که تصمیم گرفتیم تنها روی خوانندگان جدید کار کنیم؛ یعنی کشف استعدادهای جدید موسیقی که از ابتدا تمامی فعالیت‌های آنها زیر نظر ما انجام می‌شود و در همین راستا با چندین خواننده هم قرارداد بستیم و با آنها از اولین قدم‌های فعالیت جدی هنری‌شان همراه شدیم. مدیریت و تهیه‌کنندگی فعالیت‌های این خواننده‌ها اعم از تولید اثر، تبلیغات و رسانه و کنسرت‌ها و... از ابتدا با سیاست ‌گذاری‌های فرهنگی شرکت خودمان شروع شد.
اولین نتیجه این اتفاق، خواننده‌ای مثل مجید رضوی بود که اولین کنسرت او در اسفندماه 1400 برگزار شد. خوانندگان دیگری هم مانند سهیل مهرزادگان و «دانوش» را هم در راه داریم که آنها هم به مرور به صحنه کنسرت نزدیک می‌شوند و برنامه‌هایشان به زودی آغاز خواهد شد و همچنین چندین خواننده جدید که به زودی اخبار بیشتری از آنها خواهید شنید.

شرکت فرهنگی‌هنری ما یعنی «اکسیر نوین» از سال 1380 فعالیت خود را آغاز و از سال 1386 فعالیت خود را در موسیقی با خوانندگان خارجی و ایرانی زیادی در ژانر پاپ و سنتی ادامه داد؛ اما در چند سال اخیر سیاست ما مبنی بر این شد که فقط با استعدادهای جدید و نوظهور موسیقی کار کنیم و از ابتدای فعالیت‌ها آنها را حرفه‌ای پیش ببریم.
ـ در حال حاضر شما در حال برگزاری کنسرت‌های خارجی مجید رضوی هستید و به نظر می‌رسد یک تور اروپایی در پیش دارید؛ این برنامه چطور در حال اجراست؟
مجید رضوی اکنون بیش از دو سال و نیم هست که کنسرت‌هایش شروع شده و در همین مدت در فروش و اجرای کنسرت یکی از پیشتازان بوده است. در ادامه مسیر کاری او تورهای کنسرت خارج از کشورش را شروع کردیم که تور اروپای او یک برنامه منحصر به فرد است؛ زیرا در انتخاب سالن، نور، صدا و ... با دقت عمل کرده‌ و تلاش کرده‌ایم همان کیفیتی را که در تهران برای کنسرت‌ها داریم، آنجا هم داشته باشیم. قطعا در برگزاری کنسرت‌های خارج از کشور موانع و مشکلاتی وجود دارد که علی‌رغم تلاش ما هیچ وقت کیفیت اجراها در سطح بالا انجام نمی‌شود ولی ما با تلاش بسیار زیاد سعی کردیم به بالاترین سطح این اجراها برسیم تا در شان مخاطبین و فارسی‌زبانان خوب خارج از کشورمان کنسرت‌های با کیفیتی اجرا کنیم.
استقبال از مجید رضوی در خارج از کشور خوب بوده است و حتی بعضی از کنسرت‌های او دو هفته پیش از برگزاری به سولد اوت رسید. همچنین در تعداد شهرهایی که برای برگزاری کنسرت اعلام کرده‌ایم هیچ لغوی نداشته‌ایم و حتی تعداد شهرهای برگزاری کنسرت بیشتر هم شده است و این تور با 15 شهر اروپا شروع شد.
ـ برگزاری کنسرت خارج از کشور چه تأثیری در اقتصاد هنر موسیقی ایران دارد؟ اصلا تأثیرگذار بوده است یا صرفا برای شرکت و خواننده منفعت مالی دارد؟
خوانندگان و گروه‌های زیادی از داخل کشور داشته‌ایم که کنسرت‌های موفقی در خارج از کشور برگزار کرده‌اند. قطعا این موفقیت برای خوانندگان، تهیه‌کننده و به طور کلی کشور ایران خوب است اما درباره نفع این کار باید بگویم که نه تنها برای شرکت و خواننده نفع اقتصادی خواهد داشت؛ بلکه برای صنعت موسیقی کشور و خود خواننده هم اعتبار به همراه خواهد داشت و از طرفی ما معرف حضور خوب خواننده‌های داخلی در سطح بین‌المللی خواهیم بود.
در صنعت موسیقی، برگزاری کنسرت خارج از کشور برای یک خواننده یا گروه موسیقی مسئله مهمی است و می‌تواند در حرفه کاری آنها دستاوردهای زیادی برایشان به ارمغان بیاورد. خواننده‌های ایرانی‌ که در خارج از کشور کنسرت برگزار می‌کنند، کارشان سخت‌تر خواهد بود. درحقیقت اگر قصد برگزاری کنسرت در یک کشور اروپایی را داشته باشند، نهایتا در یک سالن 700 تا 1500 نفره بتوانند کنسرت برگزار کنند؛ چون مخاطبین آنها فقط فارسی زبانان هستند.
ـ سوای کنسرت‌های خارجی، در بهار و تابستانی که گذشت، کنسرت‌ ـ نمایش‌های بسیاری روی صحنه رفتند که به کیفیت برخی از آنها هم نقد وارد بود. به نظر شما علت موج برگزاری کنسرت ـ نمایش‌ها چه بود؟ آیا صرفا انگیزه مالی موجب ایجاد این موج شد؟
تنوع در موسیقی و هنر همیشه مطرح بوده است. تنوع اجرا و استمرار باعث می‌شود مخاطبان جدیدی جذب شوند و مخاطبان قدیمی هم با یک فضای جدید رو به رو خواهند شد که این تنوع باعث گستردگی مخاطبان این صنعت می‌شود.
شاید برای تهیه‌کننده و خواننده صرفا بُعد مالی اهمیت نداشته باشد، چه بسا که دیده‌ام همکارانم بعد از 30 شب برگزاری اجرا و باوجود فروش تمامی بلیت‌ها، باز هم به ضرر رسیده‌اند.
ـ در کنار تنوع، بحث کیفیت هم مطرح است؛ درصورتی که کیفیت این اجراها چندان باب میل منتقدان نبوده است!
علت این است که قبلا برگزاری چنین برنامه‌هایی رایج نبوده است و شاید در سال فقط یک بار چنین برنامه‌هایی اجرا می‌شده است؛ به همین دلیل اکنون برگزارکنندگان کنسرت برای برگزاری این برنامه‌ها، باید سختی‌ها و موانعی را پشت‌سر بگذارند. اگر مشکلاتی هست، باید به آنها حق داد؛ چون برگزاری کنسرت پاپ یا سنتی همیشه جزو روتین کاری کنسرت‌گزاران بوده است ولی چیدمان این نوع از برنامه‌ها کار سخت‌تری است، حداقل تا زمانی که روتین شود، سالن‌های مناسب ساخته شود و موانع برطرف شود.
برگزاری این نوع از برنامه‌ها باعث می‌شود در آینده‌ای نزدیک به استانداردهای بالاتری برسیم. باید قبول کنیم که سالن‌های مناسب برای برگزاری این اجراها نداریم و برگزارکنندگان با سختی زیاد تلاش می‌کنند مشکلات را برطرف کنند ولی به هر حال پیش آمدن مشکلاتی طبیعی است.
ـ به عنوان یک تهیه‌کننده موسیقی فکر می‌کنید چرا تمایل کنسرت‌گزاران به سمت برگزاری کنسرت در فضای باز کاخ‌ها و مجموعه‌های تاریخی رفته است؟ آیا این یک جور ترفند برای کاهش هزینه‌ها است؟
برنامه‌گذاران انتخاب چندانی برای برگزاری این برنامه‌ها ندارند و سالن‌ها بعضا به لحاظ فنی یا تعداد صندلی با محدودیت و مشکلاتی همراه هستند. مثلا برای یک اجرای این چنینی برنامه‌گذار نمی‌تواند کل یک سالن را به لحاظ فنی تجهیز کند تا به یک استاندارد برسد؛ چراکه رفع این مشکلات گران تمام می‌شود و این‌گونه قطعا ضرر مالی خواهند کرد؛ البته که مسئولیت برطرف کردن این مشکلات فنی برعهده خود سالن است. از طرفی برای این نوع از برنامه‌ها باتوجه به هزینه‌هایی که به همراه دارند، باید با تعداد مخاطبی روی صحنه روند که بتوانند به یک استاندارد مالی برسند که این اتفاق با سالن‌های فعلی کشور چندان عملی نیست.
ـ پس چرا وقتی که کلیت برگزاری کار به واسطه برگزاری کنسرت در فضای باز در دست خود آنها است، باز هم اجرا با مشکلات فنی مواجه است؟
این یک بحث تخصصی است و من نمی‌توانم قضاوت کنم و بگویم مشکل از چه کسی بوده است؟ ولی کلیت این برنامه‌ها هزینه زیادی را برای برنامه‌گذاران به همراه دارد و اگر قرار باشد همه چیز به استاندار خیلی خوبی برسد، باید پول زیادی خرج شود و عوامل برگزاری آن برنامه همکاری خیلی خوبی داشته باشند. به هر حال برگزارکنندگان این برنامه‌ها هم وقتی چنین اجراهایی را هزینه‌های سرسام‌آور روی صحنه می‌برند، انتظار سود مالی دارند و نمی‌توانند همه بودجه خود را صرفا برای مسائل مثلا فنی صرف کنند؛ زیرا این‌گونه قطعا توان ادامه نخواهند داشت.