بزرگنمايي:
آریا بانو - ورزش 3 /پائولو فونسکا، سرمربی لیون، از محرومیت 9 ماهه‌اش به‌دلیل درگیری با داور صحبت می‌کند و اعتقاد دارد که به درس عبرتی برای فوتبال فرانسه تبدیل شده است.
پائولو فونسکا، سرمربی پرتغالی تیم المپیک لیون، با انگیزه‌ای بالا آماده دیدار حساس امشب برابر منچستریونایتد در دور رفت مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ اروپا است. فونسکا در گفت‌وگو با روزنامه انگلیسی گاردین، درباره تحول تیمش در مدت کمتر از سه ماه صحبت کرده و تأکید می‌کند که انگیزه بازیکنانش، نیروی محرکه‌ای برای خلق معجزه است: «چنین انگیزه‌ای می‌تواند معجزه‌آسا عمل کند.»
از زمان حضور فونسکا در باشگاه، لیون در 11 مسابقه به 8 پیروزی دست یافته که پیشرفت چشمگیری نسبت به آغاز ناامیدکننده فصل به حساب می‌آید. اما در عین حال، او با چالشی شخصی نیز روبه‌رو است: محرومیت 9 ماهه از حضور در مسابقات داخلی، پس از درگیری با داور بنو میلوت در بازی برابر برست در اوایل ماه مارس. بر اساس این حکم، او تا 30 نوامبر اجازه نشستن روی نیمکت یا ارتباط مستقیم با تیمش را ندارد؛ هرچند از 15 سپتامبر می‌تواند به رختکن و تونل ورزشگاه دسترسی داشته باشد. در این میان، حضور در رقابت‌های اروپایی، فرصت کوچکی برای بازگشت به جریان فنی بازی‌ها در اختیارش گذاشته است.
فونسکا در این‌باره می‌گوید: «تنها جنبه مثبت این وضعیت، این است که حالا بازی را از زاویه‌ای متفاوت می‌بینم. وقتی از این فاصله نگاه می‌کنی، خیلی چیزها را راحت‌تر می‌فهمی. اما سخت‌ترین بخش، نداشتن ارتباط با بازیکنان قبل، حین یا بین دو نیمه بازی‌هاست. مربیگری از این فاصله واقعاً سخت‌تر است. با این حال، ما خیلی منظم و آماده عمل می‌کنیم و با وجود فاصله، شرایط خیلی خوب پیش می‌رود.»
با این حال، فونسکا احساس می‌کند که در این ماجرا قربانی شده است. در آن صحنه جنجالی که از طریق ویدیو ثبت شد، فونسکا فریادزنان به داور نزدیک شد و در جریان بررسی VAR برای اعلام احتمالی پنالتی به سود برست، سرش را به صورت داور نزدیک کرد. او با اینکه رفتار خود را غیرقابل توجیه می‌داند، معتقد است که مجازاتش بیش از اندازه بوده و به نوعی بازتابی از مشکلات کلان‌تر
فوتبال فرانسه است.
بازار
او دراین‌باره گفت: «این محرومیت باورنکردنی است. البته آنچه انجام دادم درست نبود و باید تاوانش را بدهم، اما من فقط سر داور فریاد زدم؛ هیچ تماس فیزیکی نداشتم، هیچ خشونتی در کار نبود. آن‌ها می‌خواهند من را به درس عبرت
فوتبال فرانسه تبدیل کنند. من تاوان چیزی را می‌دهم که بیشتر مربوط به شرایط فعلی
فوتبال فرانسه است تا رفتار من. من نباید الگو باشم، فقط باید بابت آنچه انجام دادم، مجازات شوم.»
فونسکا احساس می‌کند که کاملاً تنها مانده است. صحنه ضبط‌شده در جریان بررسی VAR، چهره‌ای خشمگین از او نشان می‌دهد که سرش را به سمت داور جلو می‌برد. هرچند او خودش هم این رفتار را غیرقابل دفاع می‌داند، اما معتقد است که ماجرا به بهانه‌ای برای پرداختن به بحران‌های بزرگ‌تر در لیگ یک فرانسه تبدیل شد.
یک هفته پیش از این اتفاق، پابلو لونگوریا رئیس باشگاه مارسی نیز به‌دلیل اتهام زدن به داوران درباره فساد، با محرومیت 15 جلسه‌ای روبه‌رو شده بود. در چنین فضایی، فونسکا اعتراف می‌کند که در بدترین زمان ممکن مرتکب اشتباه شده است.
او می‌گوید: «این تصمیم ناعادلانه است، اما ما علیه آن مبارزه می‌کنیم و باور دارم که اوضاع می‌تواند تغییر کند. در کشورهای دیگر هم اتفاقات مشابه زیادی می‌افتد، اما هیچ‌کس چنین محرومیتی دریافت نکرده است.»
فونسکا قرار است ماه آینده درخواست تجدیدنظر رسمی خود را ثبت کند. او همچنین از حمایت برخی چهره‌های برجسته، از جمله یورگن کلوپ برخوردار شده است. علاوه بر این، قدردان حمایت‌های مالک باشگاه لیون، جان تکستور نیز هست؛ کسی که می‌توانست به‌راحتی از ادامه همکاری با فونسکا صرف‌نظر کند، اما این کار را نکرد.
فونسکا دراین‌باره می‌گوید: «این حمایت باعث شد احساس قدرت کنم و بخواهم ادامه بدهم. واقعاً شگفت‌انگیز است. وقتی این‌قدر حمایت داری، باید بجنگی، باور داشته باشی و تلاش کنی چیزی به باشگاه اضافه کنی.»
شروع فصل برای او پیش از این هم پرتنش بود. فونسکا در ماه ژوئن به‌عنوان سرمربی میلان منصوب شد، اما تنها چهار روز بعد از کریسمس، با اینکه تیم در جایگاه هشتم سری A قرار داشت، از کار برکنار شد. فونسکا نمی‌خواهد زیاد درباره جزئیات این جدایی صحبت کند، اما تأکید می‌کند که ای‌کاش زمان بیشتری برای اجرای پروژه‌اش در اختیار داشت.
او می‌گوید: «اگر به 10 سال اخیر میلان نگاه کنید، فقط یکبار قهرمان سری A شده‌اند. زمان دشواری را سپری می‌کنند. برای من، حضور در میلان بسیار لذت‌بخش بود و واقعاً از اینکه نتوانستم کارم را ادامه بدهم، ناراحتم. فکر می‌کنم فضای
فوتبال ایتالیا با انگلیس کاملاً متفاوت است؛ در انگلیس به مربی فرصت داده می‌شود. اما در ایتالیا، همین است که هست.»