بزرگنمايي:

آریا بانو - ایران / خرداد سال 1386 مرد جوانی با معرفی خود به کلانتری قیاسی تهران گفت: دقایقی قبل پدرم و همسر و دختر برادرم را با چاقو مجروح کردم.
مأموران بی‌درنگ به نشانی اعلام شده رفتند و پس از ورود به خانه با مشاهده مجروحان بلافاصله آنها را به بیمارستان منتقل کردند.
متهم در تشریح ماجرا گفت: «سال‌های زیادی بود که از برادرم شاهرخ کینه به دل داشتم. او مدام مرا تحقیر می‌کرد و آرامش زندگی‌اش را به رخ من می‌کشید. حتی یکبار که قرار بود در یک مجموعه خوب استخدام شوم برادرم مانع این کار شد به همین خاطر به دنبال فرصتی بودم تا به او ضربه بزنم. بعد هم تصمیم گرفتم همسر و دخترش را بکشم.»
وی افزود: «بعد از فوت مادرم، پدرم بیمار شد و برادرم او را به خانه‌اش برد تا از او مراقبت کند. روز حادثه به بهانه عیادت از پدرم به خانه برادرم رفتم و وقتی نسرین زن برادرم در آشپزخانه و پدرم خواب بود به اتاق سمیرا دختر 15 ساله برادرم رفتم و دیدم در حال کار با کامپیوتر است. از پشت با چاقو به جانش افتادم. با صدای جیغ و فریاد او مادرش وارد اتاق شد که من دو ضربه هم به او زدم پس از آن پدرم هم به اتاق آمد اما من چند ضربه هم به او زدم و در آخر هم به سرعت از خانه شان فرار و خودم را معرفی کردم. »
ساعتی بعد کادر درمانی بیمارستان اعلام کرد که مرد 70 ساله به خاطر شدت جراحات وارده و خونریزی شدید تسلیم مرگ شده است.
در ادامه سمیرا که با 40 ضربه چاقو مجروح شده بود به طور معجزه آسایی نجات پیدا کرد اما از دو دست و دو پا معلول شد و قدرت تکلمش را از دست داد. نسرین هم بعد از مدتی بهبودی نسبی پیدا کرد.
بازار
درخواست قصاص و پرداخت دیه از سوی اولیای دم
در ادامه شاهرخ - برادر متهم- با شکایت از او گفت: «نزدیک به 8 سال با برادرم ارتباطی نداشتم. او 8 سال قبل شناسنامه‌های من و خواهرم را آتش زد تا بتواند به خانه پدرم برسد و اموالش را بالا بکشد. سر همین موضوع هم من با او اختلاف پیدا کردم و رابطه مان قطع شد. برادرم یک آدم بیکار و سربار بود. او با سنگدلی پدرم را کشت و دخترم را معلول کرد و روی زنم چاقو کشید. من به هیچ عنوان رضایت نمی‌دهم و هرکاری که لازم باشد انجام می‌دهم تا او به سزای اعمالش برسد. من خواستار اشد مجازات برای او هستم.» خواهر متهم نیز با تأیید اظهارات برادرش خواهان دریافت دیه شد.
به این ترتیب پس از محاکمه متهم قضات دادگاه کیفری حکم قصاص وی را صادر کردند.
از آنجا که خواهر متهم درخواست دیه کرده بود اما برادرش بر اجرای حکم قصاص اصرار داشت وی سهم دیه خواهرش را پرداخت کرد و متهم نیز به دار مجازات آویخته شد.
18 سال بعد از جنایت
در حالی که حدود 18 سال از این جنایت گذشته بود شاهرخ با مراجعه به دادگاه و طرح شکایت از برادرش در خصوص آسیب‌های جسمی که به دخترش وارد شده از قضات خواست تا دیه آسیب‌های وارده را از صندوق بیت المال پرداخت کنند.
با این شکایت پرونده برای رسیدگی به شعبه 2 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای رسیدگی به این پرونده شاهرخ به جایگاه رفت و گفت: «دخترم بعد از 18 سال هنوز بیمار است و آسیب‌هایی که ضربات چاقو به او زده غیرقابل جبران است. از آنجا که برادرم قصاص شد و اموالی هم ندارد از قضات درخواست می‌کنم تا با پرداخت دیه دخترم از صندوق بیت المال موافقت کنید.»
پس از اظهارات شاهرخ قضات وارد شور شدند و حکم پرداخت دیه از صندوق بیت المال را صادر کردند.