بزرگنمايي:

آریا بانو - صبا / کیدمن شنبه شب روی فرش قرمز مراسم اهدای جوایز «بنیاد فیلم آمریکا» به هالیوود ریپورتر گفت تمایلی به کارگردانی فیلم ندارد و احساس می‌کند که کارگردان وحشتناکی می‌شود چون همیشه ایده‌های زیادی دارد.
نیکول کیدمن می‌گوید درد و رنج‌های شخصیت‌هایی که بازی می‌کند را پس از فیلمبرداری به سطل زباله می‌اندازد. این بازیگر 56 ساله که پیش از دریافت جایزه افتخاری «بنیاد فیلم آمریکا» (AFI)، در مصاحبه با لس آنجلس تایمز می‌گوید همه فیلمنامه‌هایش از جمله فیلمنامه «چشمان کاملا بسته» (Eyes Wide Shut) استنلی کوبریک را پاره می‌کند و دور می‌اندازد.
کیدمن می‌گوید: حس می‌کنم مثل بار و بنه است. همه‌شان به اتاق زیر شیروانی یا زیرزمین می‌روند. من بازیگری در حال سفر هستم و می‌توانم با یک چمدان زندگی کنم. رویکرد من به زندگی این‌گونه است چون همیشه باید همه‌چیز را درون یک چمدان بگذارم و حرکت کنم.
جاناتان گلیزر که در «تولد» (Birth) با کیدمن همکاری کرده است به لس آنجلس تایمز می‌گوید: گاهی سه یا چهار صفحه دیالوگ نیمه‌های شب به خانه او می‌رسید تا روز بعد فیلمبرداری‌اش کند، و کاملا با آنچه برایش آماده می‌شده است، متفاوت بود. صبح می‌آمد، هرگز دیر نمی‌کرد، جملات جدید را حفظ کرده بود و شکایتی نداشت.
کیدمن درباره همکاری با گلیزر اضافه می‌کند: با جاناتان، آن صفحات را آخر شب دریافت می‌کند و باشکوه بودند چون نویسندگی بسیار خوب بود. وقتی نویسندگی عالی باشد یاد گرفتنش راحت است. هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند. وقتی خوب نباشد، آن بحث دیگری است.
کیدمن می‌گوید کوبریک حتی انعطاف بیشتری می‌خواست: استنلی صحنه‌هایی را بازنویسی می‌کرد که شش هفته برای فیلمبرداری‌شان وقت صرف کرده بود. و تو فقط می‌گویی: «بسیار خوب. عالی است. این بار چه نگاهی داری؟»
او درباره مرگ پدرش و باورش به زندگی پس از مرگ در بخش دیگری از مصاحبه می‌گوید گاهی احساس قدرت و گاهی ناتوانی و سردرگمی می‌کند: و این باید به از دست دادن ناگهانی آدم‌ها مرتبط باشد. به نظر من شما را متزلزل می‌کند. هرچند همه ما تصوراتی داریم، اما هیچ‌یک نیرویی قطعی نداریم تا بدانیم چه می‌شود.