بزرگنمايي:

آریا بانو - امید ، تک درنای سفید سیبری امسال هم در میانه ماه آبان برای زمستان‌گذرانی در تالاب فریدونکنار استان مازندران فرود آمد و چشم دوستداران محیط زیست را روشن کرد.

به گزارش روابط عمومی حفاظت محیط زیست مازندران، امید که آخرین بازمانده از درنای سفید مهاجر از سیبری به مازندران محسوب می شود، امسال 2 هفته دیرتر از سال گذشته وارد مازندران شد.
امید دوستداران محیط زیست پارسال 29 مهر در تالاب سرخرود در فریدونکنار فرود آمده و پس از 129 روز زمستان گذرانی ، هشتم اسفند به سیبری بازگشته بود.
رئیس اداره حیات وحش محیط زیست مازندران روز چهارشنبه به خبرنگار ایرنا گفت که امید صبح امروز 14 آبان ماه توسط محیط بانان هنگام گشت زنی در آب های تالاب سرخرود ، مشاهده شد.
کوروس ربیعی افزود : اگر چه امید امسال 2 هفته دیرتر وارد مازندران شد ، ولی پس و پیش شدن ورود و خروج این آخرین بازمانده درنای سفید برای زمستان گذرنی در مازندران همواره به خاطر تغییرات شرایط آب و هوایی در سیبری و ایران وجود داشته است.
وی در باره چشم انتظاری ها و نگرانی های دوستداران محیط زیست نسبت به سرنوشت امید هنگام زمستان گذرانی در مازندران ، گفت : از آن جایی که امسال تیراندازی در دامگاه فریدونکنار ممنوع است و با توجه به این که درنا هیچگاه طی چند ماه ماندگاری در مازندران از تالاب فریدونکنار خارج نمی شود ، امنیتش محفوظ است چون هر روزه در دیدرس محیط بانان قرار دارد.
امید آخرین بازمانده از درناهای سفید سیبری برای زمستان گذرانی در مازندران است. این پرنده وفادار به اقلیم مازندران از 13 سال پیش تاکنون با وجود از دست دادن زوجش " آرزو " همچنان برای زمستان گذرانی به مازندران می آید. البته سال 88 و 94 این درنا برای زمستان گذرانی به مازندران نیامد که باعث نگرانی دوستداران محیط زیست شده بود.
تک درنای سفید سیبری برای رسیدن به مازندران باید مسیر پنج هزار کیلومتری از زیستگاه اصلیش در سیبری را با گذر از روسیه ، قزاقستان و آذربایجان طی کند.
مدت ماندگاری امید در مازندران به طور معمول چهار ماهه است ولی سال گذشته پس از 129 روز مازندران را ترک کرد در حالی که ماندگاریش سال قبل از آن در مازندران 97 روز بود.
دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی "گروس لئوکوجرانوس Grus leucogeranus " شناخته می شود ؛ پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به یک ‌و نیم متر دارد و فاصله دو بال آن بیش از 2 متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ ‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته‌ است.
درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی ، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت مرکزی این گونه منقرض شده است و جمعیت غربی هم به گفته کارشناسان محیط زیست در صورت مرگ امید به طور قطعی منقرض خواهد شد .
جمعیت شرقی درنای سیبری که در واقع تنها گروه باقی مانده از این گونه است ، تابستان را در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می رود . از اعضای این گروه بیش از سه هزار قطعه باقی‌مانده است . زیستگاه زمستانی تقریبا تمامی جمعیت این گونه دریاچه " پویانگ " در چین و اطراف آن است.
همه ساله در زمستان 150 گونه پرنده زمستان گذران با جمعیتی بالغ بر یک میلیون و 500 هزار بال به تالاب و آبنبدان های مازندران از جمله تالاب بین المللی میانکاله می آیند.