آریا بانو - ورزش 3 /مهدی طارمی پس از درخشش در لیگ پرتغال و ثبت 189 گل در 377 بازی، به‌عنوان بازیکن آزاد به اینترمیلان پیوست. این انتقال به نظر می‌رسید یکی دیگر از خریدهای هوشمندانه جوزپه ماروتا، رئیس اینتر، باشد که در جذب بازیکنان آزاد شهره است. اما طارمی در 37 بازی تنها 3 گل زده و تأثیر چندانی در تیم نداشته است.
دلایل این ناکامی چیست؟ سایت نراتزورو نیوز، در این خلاصه، به تحلیل این موضوع با تمرکز بر نقش لیگ پرتغال در ایجاد انتظارات غیرواقعی پرداخته است.
طارمی، متولد جولای 1992 در ایران، پیش از حضور در ایتالیا در ایران، قطر و پرتغال بازی کرده بود. او در همه این کشورها حس گلزنی خود را نشان داد و در چهار فصل (دو بار در ایران با پرسپولیس و دو بار در پرتغال با ریو آوه و پورتو) آقای گل شد. اما در اروپا، عملکرد او در رقابت‌های قاره‌ای ناامیدکننده بوده است: 11 گل در 29 بازی، که تنها در فصل 2022/23 با 5 گل در 7 بازی درخشان بود. این آمار نشان می‌دهد که طارمی در سطح باشگاهی در اروپا، خارج از لیگ پرتغال، چندان موفق نبوده است.

آیا عنوان آقای گلی در پرتغال معیار معتبری است؟
برای درک بهتر، نگاهی به تاریخچه آقای گل‌های لیگ پرتغال در 30 سال گذشته می‌اندازیم. این بررسی نشان می‌دهد که بسیاری از آقای گل‌های لیگ پرتغال در خارج از این کشور ناکام بوده‌اند، که می‌تواند توضیح‌دهنده مشکلات طارمی در اینتر باشد.
بازار

1994/95: حسان نادر (مراکشی، فرانسه) با یک جام حذفی با بنفیکا، در اروپا چندان موفق نبود و پس از انتقال به بنفیکا عملکرد متوسطی داشت.
1995/96: دومینگوس (پورتو) در تنریف اسپانیا تنها 6 گل در 50 بازی زد.
1996/97 تا 2001/02: ماریو ژاردل (پورتو و اسپورتینگ) پنج بار آقای گل شد و دو کفش طلای اروپا و دو عنوان آقای گلی لیگ قهرمانان را برد، اما در بولتون انگلیس و آنکونا ایتالیا ناکام بود. پنا (پورتو) نیز خارج از پرتغال تنها یک گل در 17 بازی برای استراسبورگ فرانسه زد.

2002/03: فاری فایه (سنگالی) تنها در پرتغال بازی کرد، اما سیمائو سابروسا (هافبک) با اتلتیکو مادرید در اروپا موفق بود.
2003/04: بنی مک‌کارتی (آفریقای جنوبی، پورتو) که پیش‌تر در آژاکس و سلتاویگو بازی کرده بود، در انگلیس عملکرد قابل قبولی داشت.
2004/05 و 2006/07: لی‌دسون (برزیلی، اسپورتینگ) در اروپا فقط برای اسپورتینگ بازی کرد.
2005/06: آلبرت مِیونگ (کامرونی، بلننسه) خارج از پرتغال موفق نبود.
2007/08: لیساندرو لوپز (آرژانتینی، پورتو) در لیون فرانسه عملکرد خوبی داشت.
2008/09: ننه (برزیلی، ناسیونال) در کالیاری ایتالیا 23 گل در 132 بازی سری آ زد.
2009/10 و 2011/12: اسکار کاردوسو (پاراگوئه‌ای، بنفیکا) در اروپا عمدتاً در پرتغال گلزنی کرد و در یونان ناکام بود. لیما (برزیلی، براگا) نیز در اروپا محدود به پرتغال بود.
2010/11، 2012/13 تا 2014/15: هالک (برزیلی) و جکسون مارتینز (کلمبیایی، پورتو) آقای گل شدند. هالک در روسیه موفق بود، اما مارتینز در اتلتیکو مادرید (با 35 میلیون یورو) ناکام ماند.

2015/16 و 2017/18: ژوناس (برزیلی، بنفیکا) پس از این موفقیت‌ها بازنشسته شد. او مقطعی برای والنسیا خوش درخشید.
2016/17: باس دوست (هلندی، اسپورتینگ) خارج از پرتغال و هلند چندان شناخته‌شده نیست.
2018/19: هریس صفروویچ (بنفیکا) در فیورنتینا و لچه ایتالیا گلی نزد و در رئال سوسیداد تنها 4 گل در 40 بازی زد.
2019/20: طارمی، کارلوس وینیسیوس (برزیلی) و پیزی (هافبک پرتغالی) با 18 گل مشترکاً آقای گل شدند، اما وینیسیوس و پیزی خارج از پرتغال چندان مطرح نشدند.
2020/21: پدرو گونسالوس (اسپورتینگ) هنوز در پرتغال است.
2021/22: داروین نونیز (بنفیکا) با 75 میلیون یورو به لیورپول رفت، اما به‌عنوان یک خرید گران‌قیمت و ناکام شناخته می‌شود.

2022/23: طارمی و ویکتور گیوکرس (سوئدی، اسپورتینگ) آقای گل شدند. ارزش گیوکرس بالا ارزیابی شده، اما با توجه به این تاریخچه، خرید او ریسک بالایی دارد.
این فهرست نشان می‌دهد که بسیاری از آقای گل‌های لیگ پرتغال، به‌جز استثناهایی مانند سیمائو و لوپز، در لیگ‌های دیگر اروپا ناکام بوده‌اند. این موضوع انتظارات غیرواقعی از طارمی را توضیح می‌دهد.
دلایل ناکامی طارمی در اینتر به طور خلاصه
سطح پایین‌تر لیگ پرتغال: لیگ پرتغال در مقایسه با سری آ سطح رقابتی کمتری دارد و مهاجمان می‌توانند آمار گلزنی بالایی ثبت کنند که در لیگ‌های بزرگ‌تر قابل تکرار نیست. طارمی در پرتغال با ریو آوه و پورتو درخشید، اما این موفقیت در ایتالیا تکرار نشد.
افت پیش از انتقال: طارمی در آخرین فصل خود در پورتو (2022/23) تنها 11 گل در 35 بازی زد، که نشان‌دهنده کاهش فرم او بود. با این حال، انتظارات از او به دلیل سابقه آقای گلی‌اش بالا بود.
تطبیق با سری آ: سری آ به دلیل تاکتیک‌های دفاعی پیچیده و فشار بالا، برای مهاجمان چالش‌برانگیز است. طارمی، که در پرتغال از فضاهای بازتر بهره می‌برد، در ایتالیا با دفاع‌های فشرده مواجه شده و نتوانسته تأثیرگذار باشد.
سن و تجربه محدود در اروپا: طارمی در 32 سالگی به اینتر پیوست و تجربه اروپایی او عمدتاً به پرتغال محدود بود. بازیکنانی که در سنین بالاتر به لیگ‌های بزرگ می‌روند، اغلب با مشکل تطبیق مواجه می‌شوند.

چرا این ناکامی قابل پیش‌بینی بود؟
انتظارات از طارمی به دلیل آمار درخشانش در پرتغال و انتقال رایگان او بیش از حد بالا بود. اما تاریخچه نشان می‌دهد که آقای گل‌های لیگ پرتغال به‌ ندرت در لیگ‌های بزرگ‌تر موفق می‌شوند و طارمی نیز از این قاعده مستثنی نیست. بازیکنانی مانند ژاردل، مارتینز و نونیز در خارج از پرتغال ناکام ماندند و استثناهایی مانند لوپز و سیمائو نادر هستند. علاوه بر این، افت طارمی در فصل آخر پورتو و سن نسبتاً بالای او نشانه‌هایی از چالش‌های احتمالی بودند.
ناکامی طارمی در اینتر تا حدی نتیجه انتظارات غیرواقعی است که به دلیل موفقیت او در لیگ پرتغال بود. این لیگ، با سطح رقابت پایین‌تر، به مهاجمان اجازه می‌دهد آمارهای چشمگیری ثبت کنند که در سری آ قابل تکرار نیست.
اگرچه طارمی بازیکنی باکیفیت است، اما تطبیق با سری آ، سن بالا و کاهش فرم پیش از انتقال، موانع بزرگی بوده‌اند. این تجربه هشداری است برای باشگاه‌ها که در ارزیابی بازیکنان از لیگ‌های کوچک‌تر، واقع‌بین‌تر عمل کنند.