بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / دانشمندان به کشفی تازه درباره ارتباط بین بدن و ذهن رسیده‌اند؛ کشفی که می‌تواند دیدگاه ما را درباره منشأ اضطراب و راه‌های درمان آن تغییر دهد. این پژوهش نه‌تنها درک ما از رابطه بین چربی بدن و سلامت روان را عمیق‌تر می‌کند؛ بلکه مسیرهای نوینی برای درمان‌های هدفمند فراهم می‌آورد.
اضطراب یکی از رایج‌ترین مشکلات سلامت روان در جهان است. همزمان، نرخ چاقی نیز رو به افزایش است. در سال‌های اخیر، محققان تلاش کرده‌اند تا ارتباط میان این دو وضعیت را بهتر درک کنند. دلیل آن ساده است؛ بدن انسان مجموعه‌ای از سیستم‌های به‌هم‌پیوسته است و هر گونه تغییر در سوخت‌وساز یا هورمون‌ها می‌تواند بر مغز و احساسات تأثیر بگذارد. این در حالی است که تاکنون بیشتر درمان‌های اضطراب بر پایه روان‌درمانی یا داروهایی بوده‌اند که مستقیماً بر مغز اثر می‌گذارند، نه سایر بخش‌های بدن.
از سوی دیگر، بافت چربی یا «چربی سفید» که معمولاً آن را با ذخیره انرژی می‌شناسیم، نقش‌هایی بسیار پیچیده‌تر دارد. این بافت، یک اندام فعال هورمونی است که در تنظیم سوخت‌وساز، ایمنی بدن و حتی رفتار نقش دارد. دانشمندان دریافته‌اند که بافت چربی بدن می‌تواند هورمون‌هایی ترشح کند که مستقیماً بر مغز تأثیر می‌گذارند. با توجه به این زمینه، نیاز به تحقیق بیشتر درباره رابطه بین چربی و اضطراب کاملاً احساس می‌شود.
در همین راستا، گروهی از پژوهشگران دانشگاه مک‌مستر کانادا، از جمله پروفسور گریگوری استاینبرگ و دکتر لوگان تاونسند، مطالعه‌ای انجام داده اند تا بررسی کنند چگونه تغییرات متابولیک در چربی بدن می‌تواند با بروز اضطراب در ارتباط باشد. آن‌ها در پژوهش خود، روی مسیرهای زیستی‌ای تمرکز کردند که از چربی بدن شروع شده و به مغز منتهی می‌شود.
برای انجام این پژوهش، دانشمندان از موش‌ها به عنوان مدل‌های جانوری استفاده کردند. آن‌ها ابتدا موش‌ها را در معرض شرایط استرس‌زا قرار دادند و سپس رفتار آن‌ها را در آزمایش‌های رفتاری خاصی سنجیدند تا علائم اضطراب را بررسی کنند. همزمان، از طریق روش‌های مولکولی و زیستی، تغییرات در بافت چربی و مسیرهای فعال شده در سلول‌ها را تحلیل کردند.
نتایج پژوهش نشان دادند که استرس، فرآیندی به نام «لیپولیز» را در سلول‌های چربی فعال می‌کند؛ فرآیندی که باعث آزاد شدن چربی‌ها از سلول‌ها می‌شود. این چربی‌ها به نوبه خود، سلول‌های ایمنی موجود در بافت چربی را تحریک می‌کنند تا هورمونی به نام GDF15 ترشح کنند. سپس این هورمون از طریق ارتباط با مغز، باعث بروز نشانه‌های اضطراب می‌شود.
یافته‌های این تیم پژوهشی نشان می دهند که مسیر مشخصی بین استرس، چربی بدن و اضطراب وجود دارد. اهمیت این یافته در آن است که برای نخستین بار، بافت چربی نه‌فقط به‌عنوان یک منبع انرژی، بلکه به‌عنوان یکی از بازیگران کلیدی در بروز اضطراب معرفی شده است.
این یافته‌ها نه‌تنها به درک بهتر از اضطراب کمک می‌کنند، بلکه ممکن است راهی برای درمان‌های جدید باز کنند. به گفته پژوهشگران، برخی شرکت‌های دارویی در حال توسعه داروهایی برای مهار GDF15 در درمان سرطان هستند، و این داروها شاید در آینده برای درمان اضطراب نیز مفید باشند.
نتایج جالب توجه فوق که می‌توانند نقطه شروعی برای درمان‌های هدفمندتر و مؤثرتر در زمینه سلامت روان باشند، در مجله معتبر Nature Metabolism منتشر شده‌اند.