بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / مادری هستم که پسری جوان دارم. او 19 ساله است. درسش را نیمه کاره رها کرد. نه سر کار می‌رود و نه برنامه‌ای برای آینده‌اش دارد. ته بی‌خیالی است. شب‌ها تا دیر وقت با دوست‌هایش است. چه کنم؟
مخاطب گرامی، انتظار می‌رود وقتی فردی ادامه تحصیل را رها می‌کند، به دنبال شغل و کسب و کاری باشد تا بتواند عقب ماندگی درسی را جبران کند اما به نظر فرزند شما انگیزه‌ای برای پیشرفت و هدف مشخصی در زندگی ندارد. با توجه به رها کردن تحصیل و نداشتن شغلی ثابت تاکنون توسط فرزندتان، علت اصلی چه می‌تواند باشد؟ سعی می‌کنیم در پاسخ به این سوال به بررسی علل احتمالی آن بپردازیم.
سبک فرزندپروری‌تان سهل‌گیرانه بوده است
به نظر می‌رسد سبک فرزندپروری‌تان سهل‌گیرانه بوده است. والدین درارتباط با فرزندان از سه سبک فرزندپروری پیروی می‌کنند: سخت گیرانه، سهل‌گیرانه و قاطعانه. والدین در سبک سهل‌گیرانه، فرزند را به حال خود رها می‌کنند و قانون یا مقررات خاصی برای او در نظر نمی‌گیرند و در صورت وجود قانون هم، امکان گریز یا قانون شکنی از طرف فرزند زیاد است و هیچ‌گونه پیامد منفی در انتظار او نیست. در واقع والدین فقط نگران فرزند هستند و نقش حمایتی دارند و به فرزند مسئولیت یا کار خاصی نمی‌دهند، از او انتظاری ندارند و کنترلی هم بر رفتار او اعمال نمی‌کنند که به نظر می‌آید فرزندپروری شما بیشتر شبیه این سبک است. از آن‌جا که فرزند شما نه در حوزه تحصیل و نه در حوزه کار، هیچ مسئولیتی ندارد و از طرفی سرشب هم خانه نمی‌آید، پس در خانه هم، احساس مسئولیت و وظیفه‌ای در قبال خانواده ندارد و چون قوانین محکمی در قبال بی مسئولیتی ایشان وجود ندارد، سعی در اصلاح رفتارش نمی‌کند.
قاطع و مهربان باشید
توصیه می‌شود برای حل مشکل فرزندتان به نکاتی که در ادامه مطرح می‌شود، دقت کنید. سعی کنید با سبک فرزندپروری قاطعانه آشنا شوید و از آن برای ارتباط با فرزندتان کمک بگیرید. در این سبک، قاطعیت و مهربانی، دو اصل مهم و همراه هم هستند یعنی به همان میزان که والدین در گذاشتن قوانین برای فرزندان جدی و قاطع هستند، از مهربانی و محبت به فرزند هم غافل نمی شوند چون ضمانت اجرای قوانین در این سبک، مهربانی و ابراز محبت به فرزند است نه خشونت و توهین. دیگر این‌که در این سبک فرزندان به قوانین خانواده آگاه هستند و در صورت قانون‌شکنی(مانند دیر آمدن فرزند به خانه) والدین پیامدهای آن را از قبل مشخص و فرزندان را آگاه کرده اند و قاطعانه پیگیر اصلاح رفتار آن‌ها هستند. سعی کنید تا زمان را از دست نداده‌اید، ریشه مشکل فرزند خود را بیابید. ممکن است دچار افسردگی باشد که بهتر است علایم آن را یک مشاور بررسی کند چون افراد افسرده غالبا بی‌هدف هستند، احساس پوچی می‌کنند و در انجام وظایف خود اهمال می‌کنند.
پیگیر دوستان فرزندتان باشید
بیشتر افرادی که دوستان سالمی ندارند، خودشان هم کم کم از سلامت روان فاصله می‌گیرند. با بیان خواسته‌ها و احساسات، نگرانی خود را از وضعیت فعلی فرزندتان بیان کنید و با طرح این سوال که ما نگران این وضعیت هستیم و چگونه می‌توانیم به تو کمک کنیم؟ از او حمایت و راهنمایی‌اش کنید.
نویسنده: زهره حسینی | ‌ مشاور و دانش‌آموخته دانشگاه علامه‌طباطبایی 
بازار