بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا /متخصص توانبخشی و فیزیوتراپی اظهار کرد: اقدامات توانبخشی در بیماران پارکینسون موجب می‌شود تا فرد با دُز دارویی کمتر بتواند پاسخ مناسبتری از عضلات را دریافت کند و احتیاج فرد به درمان‌هایی دارویی با دُز بالاتر کاهش می یابد.
افسانه زینل زاده با اشاره به اینکه هرچقدر اقدامات توانبخشی و فیزیوتراپی برای بیماران پارکینسون زودتر آغاز شود به همان نسبت نیز محدودیت های حرکتی کمتری را تجربه خواهند کرد، گفت: بیماری پارکینسون عموما در سنین 50 سال به بالا بروز می کند و این بیماران نیازمند خدمات توانبخشی می شوند اما با توجه به نزدیکی به سن بازنشستگی نیازمند همراهی بیشتر هستند. 
وی با بیان اینکه در حال حاضر ٢50 هزار بیمار پارکینسون در کشور داریم که با توجه به سالمند شدن جمعیت این آمار رو به رشد است، خاطر نشان کرد: در این زمینه برآوردها نشان می دهد افراد مبتلا به پارکینسون پنج یا شش برابر بیماران ام اس هستند.
پارکینسون یک بیماری پیش رونده است
زینل زاده اضافه کرد: بیماری پارکینسون بیماری پیش رونده است، از این رو خدمات توانبخشی می تواند به بهبود کیفیت زندگی این بیماران کمک شایانی کند.
وی با بیان اینکه خدمات توانبخشی به هیچ عنوان جایگزین درمان های دارویی نیست و بیماران نباید خودسرانه اقدام به قطع دارو کنند، گفت: رژیم غذایی مناسب، کاهش استرس و خواب مناسب و انجام فعالیت بدنی موجب می شود فرد بتواند سال های بیشتری را بدون نیاز به دیگران طی کند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه بیماری پارکینسون علائم غیر حرکتی و حرکتی دارد، گفت: علائم حرکتی این بیماری شامل سفتی عضلات، کندی حرکات، حرکت لرزش در هنگام استراحت، اختلال در راه رفتن و تعادل است.
وی با بیان اینکه بهبود پارکینسون به روش های مختلفی انجام می شود، اظهارکرد: مهم ترین اهدافی که برای درمان پارکینسون دنبال می شوند، شامل ارائه الگوی تنفسی درست، استقلال در انجام کارهای شخصی، افزایش قدرت انعطاف پذیری عضلات، کاهشِ خطر افتادن یا زمین خوردن، اصلاح الگوهای حرکتی غیرعادی و ایجاد تعادل در انجام حرکات است.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اضافه کرد: فیزیوتراپیست با توجه به شدت بیماری پارکینسون انواع اقدامات فیزیوتراپی را اعمال می کند.
وی ادامه داد: تمرینات افزایش دامنه برای جبران کاهش حرکات و کندی در انجام کارها ارائه می شود. گام برداشتن بلند، تاب دادن زانوها و تاب دادن بازوها از تمریناتی هستند که دامنه حرکتی را افزایش می دهند همچنین یکی از مشکلات بیماری پارکینسون این است که بیمار نمی تواند چند حرکت را با هم انجام دهد. از این رو فیزیوتراپیست تمریناتی را اعمال می کند که انجام چند تکنیک کار چندان دشواری نباشد. مثلاً دوچرخه زدن ثابت یا راه رفتن همراه با تکان دادن دست تمریناتی هستند که چندین مهارت را پوشش می دهند.
زینل زاده با بیان اینکه تمرینات کششی گرفتگی عضلات را رفع می کند و انعطاف پذیری را افزایش می دهد، گفت: انعطاف پذیری عضلات کمک می کند تا بلند شدن از رختخواب، برداشتن وسایل و لباس پوشیدن برای فرد آسان تر شود علاوه براین تمرینات تعادلی موجب حفظ بیشتر تعادل فرد هنگام راه رفتن می‌شود.
وی ادامه داد: فیزیوتراپی علاوه بر بهبود وضعیت دستگاه اسکلتی و عضلانی بدن برای گفتار و حالت چهره نیز مؤثر واقع می شود. تکلم تند یا کند بیمار با تمرینات گفتار درمانی از بین می رود همچنین برای درمان صورت ماسکی تمریناتی در نظر گرفته می شود همچنین بلند کردن وزنه یکی از مهم ترین تمرینات تقویت عضلات است زیرا تقویت عضلات باسن، ران، سه سر و پشت اهمیت بیشتری دارد.
به گزارش وبدا، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهارکرد: از آنجایی که پارکینسون باعث خمیدگی بیمار می شود، تنفس را برای وی سخت می کند، تمرینات تنفسی علاوه بر بهبود دستگاه تنفسی با کاهش استرس نیز همراه است.