بزرگنمايي:

آریا بانو - صبا / برنامه‌سازی در پلتفرم‌های داخلی را باید جدی دنبال کرد و انتظار داشت. این پلتفرم ها از طریق اشتراک ادامه حیات داده و وابسته به نظر مشترکان هستد. پس باید جایی هم برای دریافت نظر بینندگان وجود داشته باشد. جدا از کامنت های «همیشه» مثبت پای سریال‌های تولید شده!
شبکه «چنل هیستوری» در کنار «ام تی وی» می‌توانند برای برنامه‌سازان پلتفرم‌های داخلی به عنوان الگوهای عالی برنامه سازی مطرح شود. اساسا کار این دو شبکه ساخت برنامه‌های جذاب از «هیچ» است. «ام تی وی» که عملا به عنوان بزرگترین خالق برنامه‌های «رئالیتی‌شو» در جهان شناخته می‌شود و برنامه‌های پربیننده‌ای را به تماشاگرانش عرضه می‌کند که فرمول ساخت آن می‌تواند مبحث جدی برنامه‌سازی باشد.
مثلا برنامه «جدال با یخ» که از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان هم پخش شد، همراهی با چندتریلی و راننده است، برای رفتن به مناطق سخت و یخ‌زده آلاسکا برای رساندن بارهایی صنعتی. همین سوژه ساده دستخوش ساخت برنامه‌هایی چند فصلی شده که گستره پخشش جهانی است. یا در برنامه‌ای مشابه چند راننده وانت هر روز رقابت دارند برای تحویل و حمل بار در شهر یا بین شهر که نتیجه‌اش جذاب و دیدنی از کار درآمده. یا رقابت میان چند املاکی در شهرهای مختلف نیویورک و لس‌انجلس و ثبت روزمرگی رقابت میان آن‌ها!همین… به همین سادگی!
برنامه‌سازان پلتفرم‌های داخلی اما علاقه‌مند فضاهای لاکچری! هستند. دکورهای غیرضروری و فضاهای مصنوعی و بی مصرف! در واقع آنها حتی در برنامه‌سازی هم پشت سر جامعه حرکت می‌کنند. ابتدا مردم جذب بازی مافیا می‌شوند، بعد برنامه‌سازان پلتفرم‌های ما، بدو بدو تلاش می‌کنند تا آش شله قلمکاری را بسازند و تحویل بدهند. همه چیز کپی و فیک و بد ساخت جلوه می‌کند. جایی برای ایده‌پردازی وجود ندارد و آنها دنبال نسخه‌های امتحان پس داده‌ای هستند که حتی با مناسبات فرهنگی ما هم جور نیست. نوعی از برنامه سازی ارزان و فوق‌العاده پربیننده که در ابتدای قرن بیست و یکم «ام تی وی» بنیان‌گذاری کرد، در فضای پلتفرم‌های داخلی ما تبدیل به چیزی پر سروصدا و بی مصرف و گران شده است. به نسخه تازه «جوکر» نگاه کنید! رعیت‌ها برای ارباب می‌رقصند تا در اپیزودهای بعدی هم حضور داشته باشند. احسان علیخانی هم که در اپیزودهای آغازین برنامه آنقدر به ساخته خودش اعتماد نداشت که نامی از خودش در تیتراژ ثبت کند، حالا مقابل دوربین آمده و رعایا را به حضور می‌پذیرد! «جوکر» هم یک سقوط کامل است.
چطور می‌توان گروهی از بازیگران را بخاطر پول وادار به هرکاری کرد! آن هم از نوع بد و بی مزه‌اش! با وجود این همه ایده و برنامه امتحان پس داده مثل همین «جدال با یخ» و برنامه‌های مشابه‌اش، چه نیازی به ساخت اینهمه مافیا و دون پابلو و دون پدرو و دون خوزه احساس می‌شود؟
مثلا حوزه اتوموبیل آنقدر گسترده و جدی است که شبکه‌های تلویزیونی خودش را دارد. کمپانی «برادران وارنر» صاحب یک زیرمجموعه از این شبکه‌هاست. برنامه‌های تولید شده راجع به خودرو با مضامینی مثل بازسازی خودرو یا مواردی از این دست بسیار پربیننده هستند. کدام پلتفرم داخلی با وجود این‌همه مراکز بازسازی خودرو در داخل کشور و صرف همراهی با چنین مراکز و گاراژهایی، تلاش کرده تا چنین برنامه‌هایی بسازد؟

اینستاگرام ایرانی آفت برنامه‌سازان تنبل و خالی از ایده ماست. دیدن برنامه‌های بد ساخت و آسان و دعوت از اینفلوئنسرهای داخلی در سینما و تئاتر ما مشابه چندانی در جهان ندارد. کدام اینفلوئنسر آمریکایی پایش به برادوی (مرکز تئاتر آمریکا) باز شده؟ کدامشان در فیلم‌های هالیوودی حضور دارند؟لطفاً تنبلی و بیسوادی خودتان را به جهان تعمیم ندهید!