آریا بانو - خبرآنلاین / در یک عصر مه‌آلود در اوت 1990 دو مرد که در حوالی کالواین، روستایی زیبا در پرت‌شر اسکاتلند، در حال کوهنوردی بودند ادعا کردند که یک شیء پرنده‌ غول‌پیکر به شکل الماس را در حال پرواز بر فراز خود دیده‌اند.
این شیء بدون هیچ موتور محرکه‌ واضحی حرکت می‌کرد، دود یا ردی از خود باقی نمی‌گذاشت، کاملاً بی‌صدا و ثابت به نظر می‌رسید و گویی در زمان متوقف شده بود.

آن دو مرد که از دیدن چنین جسمی ترسیده بودند سریعاً به زمین افتادند و پشت یک درخت پناه گرفتند.
در این میان ناگهان یک جت جنگنده‌ی «هریر» در آسمان ظاهر شد و شروع به چرخیدن دور شیء ناشناس کرد، گویی در حال ارزیابی آن برای یک درگیری هوایی بود. یکی از کوهنوردان چندین عکس از این صحنه گرفت، درست قبل از آنکه این وسیله‌ عجیب به‌صورت عمودی اوج بگیرد و ناپدید شود.
کریگ لیندزی در آن زمان افسر مطبوعاتی پایگاه نیروی هوایی پیتریو کستل در 80 کیلومتری محل حادثه بود. چند روز بعد، روزنامه دیلی رکورد با او تماس گرفت.
دو کوهنورد که به عنوان سرآشپز در هتل فیشر در پیتلوخری کار می‌کردند، شش عکس از این شیء را برای روزنامه ارسال کرده بودند و دبیر عکس روزنامه بهترین عکس را برای لیندزی فرستاده بود.
لیندزی که هرگز چنین عکس واضحی از یک یوفو ندیده بود، بلافاصله تصویر را برای وزارت دفاع بریتانیا ارسال کرد. این وزارتخانه از او خواست تا بقیه‌ عکس‌ها و نگاتیوهایشان را نیز دریافت کند و همچنین با کوهنوردان تماس بگیرد.
لیندزی تلفنی با یکی از آن‌ها صحبت کرد. او کل ماجرا را در چند کلمه توصیف کرد: «الماس، جت جنگنده، شناور بودن عجیب شیء بدون صدا و سرعت گرفتن آن بدون هیچ نیروی محرکه‌ آشکاری.»
وزارت دفاع به آقای لیندزی گفت که موضوع را رها کند و آن را فراموش کند. او هم این موضوع را به حاشیه ذهنش سپرد.

چند ماه بعد اما زمانی که لیندزی برای یک جلسه کاری معمولی به لندن رفته بود، در زمان استراحت به دفتر وزارت دفاع سر زد و با صحنه‌ای غیرمنتظره روبه‌رو شد: «درست روی دیوار مقابل من، یک چاپ بزرگ پوسترمانند از بهترین عکس‌های یوفو را دیدم.»
او با افرادی که در آنجا بودند صحبت کرد و آن‌ها بقیه‌ عکس‌ها را روی لبه‌ پنجره گذاشتند. این عکس‌ها جت جنگنده‌ هریر را در حال حرکت از سمت راست به چپ قاب نشان می‌دادند، در حالی که شیء الماس‌شکل حتی ذره‌ای جابه‌جا نشده بود.
وقتی از کارشناسانی که این عکس‌ها را بررسی کرده بودند سؤال کرد، آن‌ها گفتند: «هیچ نشانه‌ای از جعل پیدا نکردیم، اما نمی‌دانیم این شیء چیست.»
چرا این تصاویر برای 32 سال ناپدید شدند؟
پروفسور دیوید کلارک، استاد دانشگاه شفیلد هالام و خبرنگار سابق، در دهه‌ی 1990 درباره‌ی این پرونده تحقیق کرد. او در سال 1996، زمانی که نیک پوپ (کارمند سابق وزارت دفاع که در بخش یوفوها کار می‌کرد) کتاب «آسمان‌های باز، ذهن‌های بسته» را منتشر کرد، برای اولین بار با این پرونده آشنا شد.
پوپ در این کتاب نوشته بود که تجزیه‌وتحلیل وزارت دفاع نشان داده عکس‌ها جعلی نیستند و نتیجه‌گیری کرده است: «شیء ناشناخته است، پرونده بسته شد، نیازی به اقدام بیشتر نیست.»

نسخه با کیفیت کم عکس که در سال 2009 توسط آرشیو ملی بریتانیا منتشر شدعکس: آرشیو ملی بریتانیا
کلارک پس از آن، سال‌ها در آرشیو ملی بریتانیا به جستجو پرداخت و در سال 2009 موفق شد طرحی از یک شیء الماس‌شکل در کنار یک هواپیما را پیدا کند. این طرح در یادداشتی خطاب به وزرای دفاع دولت مارگارت تاچر آمده بود که در آن نوشته شده بود: «عکس‌ها بررسی شدند، نتیجه‌ی قطعی درباره‌ شیء الماس‌شکل وجود ندارد. اما جت جنگنده به احتمال زیاد یک هریر است. در تاریخ و زمان ذکرشده، هیچ گزارشی از عملیات هریر در آن منطقه نداریم. هیچ گزارش دیگری از فعالیت غیرمعمول هوایی در آن زمان و مکان دریافت نشده است.»
آیا شیء ناشناس یک هواپیمای سری آمریکا بود؟
یکی از مقامات اطلاعاتی وزارت دفاع بعداً به کلارک گفت که آن‌ها حقیقت را درباره‌ی شیء ناشناس می‌دانند: این یک هواپیمای آزمایشی متعلق به ایالات متحده بوده است.
این افسر اطلاعاتی اشاره کرد که این تصاویر در وزارت دفاع جنجال زیادی به پا کرده بود و ارتش آمریکا خواستار محرمانه ماندن این اطلاعات شده بود.
در نهایت، کریگ لیندزی در سال 2019 با کلارک تماس گرفت و گفت: «30 سال بود که منتظر بودم کسی درباره این موضوع با من تماس بگیرد.»
او بعد از جست‌وجو در بین مدارک قدیمی خود، یک نسخه از عکس اصلی را پیدا کرد.

تصور می‌شود بشقاب پرنده دیده‌شده متعلق به ایالات متحده باشدعکس: آسوشیتد پرس
ریچارد گریو، یکی از همکاران کوهنوردان در هتل، سال‌ها بعد در یک مستند درباره‌ی یوفوها اظهار داشت که دو مردی که این عکس‌ها را گرفته بودند پس از چند هفته ناپدید شدند.
او گفت که آن‌ها یک شب در حال استراحت در پارکینگ هتل بودند که یک ماشین سیاه‌رنگ وارد شد. دو مرد با کت‌وشلوار تیره از خودرو پیاده شدند و به آن‌ها گفتند: «زمان استراحت تمام شد.»
گریو توضیح داد: «آن‌ها کاملاً وحشت‌زده بودند. چیزی دیده بودند که آن‌ها را به‌شدت ترسانده بود. بعد از آن شب رفتارشان تغییر کرد؛ زیاد مشروب می‌خوردند، روزهای زیادی را از سر کار مرخصی می‌گرفتند و حتی بعضی شب‌ها در ماشین‌هایشان بیرون از هتل می‌خوابیدند. در نهایت بعد از چهار هفته ناپدید شدند و دیگر هیچ خبری از آن‌ها نشد.»
وزارت دفاع بریتانیا هنوز از اظهار نظر درباره‌ این پرونده خودداری می‌کند، اما نیک پوپ تأیید کرده که این وزارتخانه انتشار عکس‌ها را متوقف کرد.
آیا این یک هواپیمای مخفی نظامی بود؟ یک شیء بیگانه؟ یا فقط یک شوخی پیچیده؟ پروفسور کلارک می‌گوید: «وزارت دفاع می‌تواند این معما را حل کند، اما با سکوت خود فقط به تئوری‌های توطئه دامن می‌زند.»