بزرگنمايي:

آریا بانو - شفقنا / نوشتاری از آیت الله دوزدوزانی تبریزی مدظله العالی، پیرامون حضرت زینب سلام الله علیها بمناسبت سالروز ارتحال ایشان
متن نوشتار آیت الله دوزدوزانی به شرح زیر است:
«بسم اللّه الرحمن الرحیم
نام با شکوه دختر امیر المؤمنین، حضرت زینب کبری، همواره با نام ‌و یاد سالار شهیدان عجین است و عاشورا در تمامیت معنای خود، با نام و یاد زینب بنت علی علیهما السلام پیوند دارد.
عاشورا عرصه تقابل میان اسلام اهل‌بیت و اسلام اموی بود. امام حسین آشکار شدن این تمایز و تقابل را تنها راه بقای دین و آگاهی مسلمین می‌دید و در این راه حتی به بهای خون خود استقامت ورزید و در نهایت، در حماسه‌ای جاوید، با خون خود این مرز را ترسیم کرد و بزرگترین مصیبت اهل اسلام و اهل آسمان رقم خورد.
زینب با صبوری در شهادت عزیزانش، و در قامت پناه و بزرگ بانوان و کودکان، با تحمل و تدبیر رنج‌های اسارت، ام المصائب بود، و با خطبه‌ها و گفتگوهای کوفه‌ و شام، راوی مصیبت و تبار و مرام کاروان حسین و تمایز فکری و ایمانی اهل بیت در برابر دستگاه خلافت شد.
محبان و شیعیان اهل‌بیت علیهم السلام، قرن‌ها است که با ذکر مصائب ام المصائب وگریه بر آن، فوز گریه بر مصائب شاه شهیدان و برکات آن باب نجات امت و رحمت واسعه خداوند را تمنا دارند و به پیشگاه الهی توسل و تقرب می‌جویند.
فضائل و مکارم اخلاقی حضرت زینب در کامل‌ترین صورت آن، در عاشورا، کوفه و شام و در همراهی با سالار شهیدان ظهور کرد؛ فضائلی که نشان آن همواره در زندگی ایشان جاری بود و در قالب القاب آن حضرت بازگو شده است. این القاب که می‌تواند منبعی برای شناخت زینب کبری باشد، یا مستند روایی دارد، یا دریافت معاصران و معاشران آن بانو از شخصیت ایشان است، و یا شناختی است که دانشمندان و سیره پژوهان از زندگی و سخنان حضرتش یافته‌اند. بعضی از القاب ایشان عبارت است از: عقیله بنی هاشم ، عالمه غیر معلمه، فَهِمَهٌ غَیْرُ مُفَهَّمَه،عارفه، فاضله، کامله، عابده آل علی، صدیقه صغری، عقیله النساء، بلیغه، فصیحه، ام المصائب.
سیر زندگی و القاب برآمده از آن، بر ایمان، عقل، علم، بردباری، حیا، شجاعت و سخنوری آن بانو دلالت دارد.
حضرت زینب از محدثان و عالمان زمان خود بود. ابن عباس خطبه فدکیه حضرت زهرا سلام الله علیها را از ایشان روایت‌ کرده و در توصیف حضرتش تعبیر «عقیلتنا زینب‌ بنت علی» را به کار برده است. مهمتر، کلام منقول از امام سجاد علیه السلام است در وصف مقام علمی عمه بزرگوارش با تعبیر «انت عالمه غیر معلَّمه وفهمه غیر مفهَّمه؛ تو عالم و فهیمی بدون آنکه آموزگاری داشته باشی»
حیا و وقار از بارزترین ویژگیهای حیات حضرت زینب است، حیا و اهتمام به پوشیدگی در دل آن ابتلائات و هنگامه‌های تاب سوز، فضیلتی است که شکوهش در چشم شاهدان جلوه کرده و گزارش‌هایی از آن در منابع تاریخی آمده است.
خطبه‌ها و گفتگوهای کوفه و شام، افزون بر اینکه در سخنوری یادآور خطبه‌های گویای امیرالمؤمنین بود، شجاعت و موقعیت شناسی گوینده را می‌نمایاند. بانویی که در اسارت و به رغم تحمل مصیبتی بزرگ، با صلابت و شجاعت، در کوفه و شام حقانیت اهل بیت و بطلان حاکمیت اموی را فریاد می‌کند. و سخنانش در برابر یزید تا همیشه تاریخ ماندگار است؛ آن گاه که فرمود: «فَواللَّهِ لاتَمْحُو ذِکْرنَا، وَ لاتُمیتُ وَحْینَا، وَ لاتُدْرِکُ امَدنا، وَ لاتَرْحِضُ عَنْکَ عارَها، وَ هل رَایُکَ الّا فَنَدٌ، وَ ایَّامُکَ الّاعَدَدٌ،وَ جَمْعُکَ الّابَدَدٌ؛ اما به خدا سوگند هر چه کنی نمی‌توانی نام و نشان ما را محو کنی، و وحی ما را بمیرانی و به حد ما نتوانی رسید و ننگ این اعمال ننگین و ستم‌ها را نتوانی شست و بدان‌که رای و تدبیرت سست و روزگارت‌ اندک و انگشت‌شمار و جمعیتت رو به پراکندگی است.»
یدالله دوزدوزانی