بزرگنمايي:

آریا بانو - طرفداری /هارالد بور (Harald Bohr) زاده 22 آوریل 1887 در شهر کپنهاگ دانمارک است. پدر هارالد، کریستین بور، از اساتید دانشکده فیزیولوژی کپنهاگ بود و پیرو کلیسای لوتری بود؛ مادر هارلد نیز یکی از سرمایه‌داران شهر بود. هارالد از کودکی به فوتبال علاقه زیادی داشت و در سال 1904 راهی باشگاه آکادمیسک بولدکلاب دانمارک می‌شود. او به همراه برادرش نیلز بور که بعدها برنده جایزه نوبل شد، در این باشگاه هم‌تیمی بودند. هارالد در پست دفاع بازی می‌کرد و برادرش دروازه‌بان تیم بود. او برعکس برادرش که فوتبال را به قصد تمرکز بر روی تحصیلاتش ترک کرد، در ورزش مورد علاقه‌اش باقی ماند.
هارالد بور در تیم المپیک دانمارک

سرانجام او با درخشش در تیم آکادمیسک، مورد توجه سرمربی تیم ملی دانمارک قرار می‌گیرد و به تیم ملی دانمارک دعوت می‌شود. مسابقات فوتبال المپیک 1908 لندن، اولین حضور تیم ملی دانمارک در عرضه بین‌المللی است و دیدار این کشور در نخستین بازی المپیک برابر تیم دوم فرانسه، نخستین بازی ملی تاریخ آن‌هاست. هارالد در نخستین بازی کشورش در المپیک، دو گل در دقایق 25 و 47 به ثمر می‌رساند. دانمارک در این بازی، تیم دوم فرانسه را با نتیجه 0-9 شکست می‌دهد. فرانسه در این دوره از المپیک، با دو تیم رهسپار مسابقات شده بود. از این رو، پس از پیروزی دانمارک در مرحله نخست، این کشور در نیمه نهایی به مصاف تیم نخست فرانسه می‌رود. پیروزی 1-17 دانمارک، این کشور را در نخستین حضور بین‌المللی‌اش به فینال المپیک می‌رساند. هارالد در ترکیب ثابت دانمارک در مرحله نیمه نهایی حضور داشت. او در فینال نیز یکی از 11 بازیکن ثابت کشورش بود. دانمارک در فینال برابر میزبان یعنی انگلستان قرار می‌گیرد و پس از شکست 0-2، به مدال نقره می‌رسد.
هارالد پس از حضور در المپیک، در یک بازی ملی دیگر برای دانمارک برابر تیم ملی انگلیس به میدان می‌رود و سپس تصمیم به بازنشستگی از فوتبال می‌گیرد. او در سال 1904، دانشجوی دانشگاه کپنهاگ در رشته ریاضیات بود و پس از دریافت مدرک کارشناسی ارشد خود در سال 1909، ریاضیات را جدی‌تر دنبال می‌کند و در سال 1910، به مدرک دکترای ریاضیات دست می‌یابد. او برای پایان‌نامه خود موضوع قضیه دیریکله (Dirichlet Series) را انتخاب کرد و توانست بدین طریق، مورد توجه ریاضی‌دانان مطرحی قرار گیرد. هارالد سپس موفق به همکاری با ادموند لانداو، ریاضی‌دان برجسته آلمانی می‌شود و به همراه او، نظریه بور-لانداو را ارائه می‌کنند؛ نظریه‌ای که اطلاعات درباره تابع زتای ریمان را گسترش می‌دهد. او از سال 1915 در دانشگاه‌های مختلف به عنوان استاد به فعالیت علمی خود ادامه می‌دهد. مهارت او در آموزش علم ریاضیات به شاگردانش باعث می‌شود تا جایزه سالانه برای بهترین مدرس دانشگاه کپنهاگ به نام او نامگذاری شود. او سابقه فعالیت به عنوان استاد مدعو در دانشگاه استنفورد، عضویت در انجمن فلاسفه آمریکا و دعوت به موسسه مطالعات پیشرفته جهان را داشت. هاراد در 22 ژانویه 1951، در 63 سالگی دار فانی را وداع می‌گوید.

supports HTML5 video