بزرگنمايي:

آریا بانو - همشهری آنلاین / در ابتدا هم قرار بود ایده فیلم دزدیده شدن سیمرغ‌های بهمن فرمان‌آرا باشد اما با توجه به اینکه فیلم‌کوتاه باید نگاه بین‌المللی هم داشته باشد، در نهایت برای اجرای نهایی به ایده سرقت اسکار اصغر فرهادی رسیدیم.
به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، بیست‌وچهارمین جلسه از نهمین فصل پاتوق فیلم‌کوتاه، روز یکشنبه 16 دی‌ با نمایش 4 فیلم‌کوتاه در پردیس سینمایی بهمن برگزار شد.
در این جلسه که به همت انجمن سینمای جوانان ایران برگزار شد، فیلم‌های‌ کوتاه «چه دنیای قشنگی» به کارگردانی مهدی علی‌محمدخانی، «اضافه خدمت» به کارگردانی مهدی یزدانی، «جناکات» به کارگردانی عطا مجابی، «لباس فرم» به کارگردانی مشترک محمدرضا دهقان و پرهام کاویانی روی پرده رفتند و در ادامه شاهین شجری کهن، منتقد سینما همراه با محمد صابری به‌عنوان مجری‌-کارشناس برنامه با کارگردانان این آثار به گفتگو نشستند.
در ابتدای جلسه نقد و بررسی مهدی محمدخانی کارگردان فیلم «چه دنیای قشنگی!» درباره این فیلم گفت: این فیلم اولین فیلم‌کوتاه حرفه‌ای من است اما از وقتی به یاد دارم تفریحم فیلم ساختن و فیلم دیدن بود. در مراحل ساخت این فیلم یکی از دوستان قطعه‌ای از لویی آرمسترانگ با نام «چه دنیای قشنگی» که به نوعی کنایه‌ای به زندگی او بود، برایم پخش کرد و با توجه به فضای کنایی فیلم این اسم را انتخاب کردم.
کارگردان «چه دنیای قشنگی!» درباره ایده و لحن روایی فیلم ادامه داد: حدود 10 سال پیش خبری خواندم مبنی‌بر اینکه که بهمن فرمان‌آرا سیمرغ‌های جشنواره‌ای‌اش را پس داده است. در ابتدا هم قرار بود ایده فیلم دزدیده شدن سیمرغ‌های بهمن فرمان‌آرا باشد اما با توجه به اینکه فیلم‌کوتاه باید نگاه بین‌المللی هم داشته باشد، در نهایت برای اجرای نهایی به ایده سرقت اسکار اصغر فرهادی رسیدیم.
شاهین شجری کهن درباره این فیلم عنوان کرد: این فیلم‌کوتاه یک فیلم قصه محور است، یک موقعیت داستانی مشخصی را تصویر می‌کند و بعد بین خیال، فانتزی، طنز و کنایه، رفت و برگشت می‌کند. در واقع شیوه روایت است که به این فیلم معنای درستی داده است. فیلم گزاره‌های مفروضی را به زمینه‌های روایت دراماتیک خود تبدیل می‌کند. به نظرم اجرا و ریتم روایت برای فیلم اول قابل‌قبول است. لحن روایت و تزریق فانتزی به آن از نظر من جالب بود، چرا که اگر رگه‌های فانتزی و رفت و برگشت‌های بازیگوشانه وجود نداشت، فیلم حتما چیزی کم داشت و یک فیلم ضعیف با یک موقعیت تحمیلی می‌شد.

«لباس فرم» و کار با عنصر سکوت!
در بررسی فیلم دوم پرهام کاویانی یکی از کارگردانان فیلم‌کوتاه «لباس فرم» درباره این فیلم توضیح داد: من چند هنرجوی بازیگری داشتم و تصمیم گرفتم فیلمنامه‌ای برای آن‌ها بنویسم تا در آن ایفای نقش کنند. حرکت معکوس و رسیدن به این فیلمنامه کار را دشوار می‌کرد. این فیلم زمان کرونا و کلاس‌های آنلاین فیلمبرداری شد و به همین دلیل موضوع دسترسی به اینترنت نیز در داستان آمده است. سعی کردیم فیلمی بسازیم که هم چالش‌های دخترانه داشته باشد هم مسائل روز در آن مطرح شود. حدود ٧ روز فیلمبرداری داشتیم و در مرحله نگارش فیلمنامه و در چالشی که همزمان برای دختران دانش‌آموز و سربازان پیش می‌آمد، به اسم «لباس فرم» رسیدیم.
شاهین شجری کهن درباره این فیلم گفت: این فیلم برای من از بقیه فیلم‌های امروز حرفه‌ای‌تر بود. روایت بصری و تکیه‌ای که بر تصویر داشت، کار با عنصر سکوت، چشم‌اندازها، قاب‌های بازی که موقعیت شخصیت‌ها را در دل یک چشم‌انداز بزرگتر تصویر می‌کرد و بدون شعارزدگی و القای نمادین نوعی دوگانه انسان- طبیعت می‌ساخت، به بهتر شدن این فیلم کمک کرده بود. سکوت حاکم بر فیلم نشان از این دارد که گویی این آدم‌ها زبان گفت‌وگو و ارتباط گرفتن با یکدیگر را گم کردند. انگار آدم‌ها هر کدام در یک استوانه تک نفره در یک محیط مجبور به هم زیستی با هم شده‌اند.
«اضافه خدمت» و اهمیت یک ایده
در بخش پایانی محمد اثنا بازیگر و نویسنده فیلم‌ کوتاه «اضافه خدمت» در غیاب مهدی یزدانی کارگردان فیلم عنوان کرد: ایده این فیلم برگرفته از یک بخش از زیست من بود که دوران سربازی در ارتش را تجربه کرده‌ام. سم‌پاشی فضای سلف و آب بستن به خورشت همیشه تکرار می‌شد و از آن زمان این ایده را در ذهن داشتم. البته بیشتر زحمت فیلمنامه بر دوش ارغوان قاسم‌نژاد بود.
شاهین شجری کهن نیز درباره این فیلم گفت: این فیلم بسیار متکی به فیلمنامه و ایده است. ایده‌ای که شاید نامحتمل باشد اما بعید نیست. از نظر من پرداختن به اینکه در موقعیت‌های مختلف آدم‌ها بر اساس منافع خودشان و چارچوب‌های اخلاقی چگونه رفتار می‌کنند ایده جالبی است.
در واقع موقعیت این داستان قابل گسترش است و فیلمنامه به درستی آن را گسترش داده است. دیالوگ‌نویسی حرفه‌ای است و روابط و پیشینه بین شخصیت‌ها را به ما می‌فهماند. این موقعیت من را یاد موقعیت‌های اجتماعی و رئالیستی در داستان‌های صادق چوبک انداخت. آدم‌هایی که در یک موقعیت مفروض گیر کردند و هر کدام سعی دارند حقانیت خود را ثابت کنند، در عین حال فاجعه‌ای در حال تکوین است و در واقع دار و ندار فیلم همین ایده است.
عطا مجابی کارگردان فیلم کوتاه «جناکات» در این جلسه حضور نداشت.