بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان /پدری هستم که یک پسر 15 ساله دارم. ارتباط برقرار کردن با او برایم خیلی سخت شده است. درآمدم متوسط است اما او درخواست‌های سنگین و زیادی دارد. آخرین بار که برای خرید یک وسیله گران‌قیمت پیشنهاد داد و مخالفت کردم، به من بی‌احترامی کرد. نمی‌خواهم از من رانده شود. چه کنم؟
پدر گرامی، یکی از موضوعات مهم در سیستم خانواده، نحوه ارتباط اعضا با یکدیگر است. به‌عبارتی، درون سیستم خانواده خرده سیستم‌هایی وجود دارد که عبارت اند از: خرده سیستم والدینی، خرده سیستم برادر و خواهری، خرده سیستم زن و ‌شوهری، خرده سیستم والد و فرزندی و ... . ارتباط اعضای خانواده با یکدیگر از طریق این خرده سیستم‌ها شکل می‌گیرد و مرزهای خاصی بین اعضای خانواده حکم فرما می‌شود. با این مقدمه، نکاتی در ادامه مطرح می‌شود که به شما کمک خواهد کرد.
از پسرتان توضیح بخواهید
با جمع‌کردن اعضای خانواده و نظرخواهی از آنان درباره قوانین حاکم بر سیستم خانواده‌تان صحبت و رفتار پسر خود را در کارگروه خانواده مطرح کنید و از دیگر اعضای خانواده بخواهید درباره رفتار او توضیحاتی ارائه دهند. از پسرتان هم درباره این رفتارش توضیح بخواهید. به عبارتی قرار است کارگروه خانواده در این باره تصمیم‌گیری کند و نوجوان شما متوجه رفتار اشتباه خودش بشود ولی نه با نظر یک شخص، بلکه با نظر سیستم خانواده. حسن این کار در این است که نوجوان بهتر متوجه رفتار اشتباه خود می‌شود و به احتمال زیاد، دیگر این کار را تکرار نخواهد کرد.
برخوردتان به شکل کاملا نرم باشد
گفته‌اید نمی‌خواهم پسر نوجوانم از من رانده شود. حواس‌تان به تحریک‌پذیری و میل به ابراز وجود فرزندتان باشد، زیرا وی در دوره نوجوانی است و لازم است که برخوردتان به شکل کاملا نرم صورت گیرد. توضیحات شما در پیامک‌تان، نشان می‌دهد که با ویژگی‌های دوران نوجوانی آشنا نیستید و این مسئله را باید با مطالعه بیشتر و کمک گرفتن از یک مشاور حل کنید.

نگران تجربه ناکامی توسط فرزندتان نباشید
در بسیاری مواقع اتفاق می‌افتد که ما به دلیل این که خودمان سختی‌های بسیاری در زندگی کشیده‌ایم و به بسیاری از آرزوهای‌مان نرسیده‌ایم، بیش از حد به فرزندان‌مان کمک و محبت می‌کنیم و تلاش داریم تمام امکانات زندگی را برای آن‌ها فراهم کنیم. با این کار به دنبال این هستیم تا تمام آرزوهای خود را از طریق فرزندان‌مان و در وجود آنان برآورده کنیم. این کار به ایجاد روحیه تنبلی، بی‌مسئولیتی و طلبکاری در فرزند منجر می‌شود، زیرا همه چیز را در لحظه و فوری می‌خواهد. در این حالت فرزند با کوچک‌ترین ناکامی‌ تحریک می‌شود، واکنش نابه‌جا نشان می‌دهد و تحمل شکست را نخواهد داشت. پس بگذاریم در مواقعی، فرزندان‌مان ناکامی را تجربه کنند و برای تامین چیزهایی که لازم دارند خودشان هم تلاش کنند تا در آینده استقلال بیشتری را تجربه کنند. توصیه می‌کنم در فرصتی مناسب با وی گفت‌وگو کنید و قرار بگذارید که قسمتی از هزینه مد نظر را خودش از پول توجیبی‌ و ... تامین کند.