بزرگنمايي:

آریا بانو - کارشناسان می‌گویند فرسایش لاستیک‌ خودروها و تجزیه زباله‌ها، ریزپلاستیک‌هایی را در هوا منتشر می‌کنند که می‌توانند در بروز ناباروری، سرطان روده بزرگ و حتی بیماری‌های تنفسی نقش داشته باشند.

در مورد تاثیر ریزپلاستیک‌های موجود در لوازم آرایشی، خمیردندان‌ها، ظروف غذا و لباس‌ها بر سلامتی انسان مدت‌هاست که نگرانی‌هایی وجود دارد و شواهد فزاینده حاکی از آن است که این ذرات که کوچکتر از یک دانه برنج‌ هستند، می‌توانند به سلول‌ها آسیب برسانند، التهاب ایجاد کنند و تعادل میکروبیوم روده را به هم بزنند.
کارشناسان دانشگاه سانفرانسیسکو در کالیفرنیا پس از بررسی 3000 مطالعه در این زمینه، به این نتیجه رسیدند که میکروپلاستیک‌ها احتمالا می‌توانند به سلامت باروری، گوارش و تنفس آسیب برسانند و ممکن است با افزایش احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و ریه هم ارتباط داشته باشند.
آنها به شواهد محکمی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد ریزپلاستیک‌ها به کیفیت اسپرم و سلامت بیضه‌ها آسیب می‌زند و سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کنند. همچنین شواهد متوسطی وجود دارد که نشان می‌دهد ریزپلاستیک‌ها بر فولیکول‌های تخمدانی، هورمون‌های باروری، روده بزرگ، روده کوچک و عملکرد ریه اثر منفی می‌گذارند.
«تریسی جی. وودروف»، نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص زنان و زایمان و باروری، می‌گوید که «ریزپلاستیک‌ها اساسا ذرات آلوده‌کننده هوا هستند و همه ما می‌دانیم این نوع آلودگی هوا مضر است».
کارشناسان دانشگاه سان‌ فرانسیسکو می‌گویند که فرسودگی و پارگی لاستیک‌های خودرو به دلیل اصطکاک در جاده منبع قابل‌توجه ایجاد آلودگی ریزپلاستیک در هواست و انسان‌ها این ریزپلاستیک‌ها را استنشاق و وارد بدن می‌کنند. به طوری که این مطالعات تخمین می‌زند سالانه 39 تا 52 هزار ذره ریزپلاستیک وارد بدن آمریکایی‌ها می‌شود.
وجود ریزپلاستیک‌ها در جفت، ریه، کبد، ادرار، شیر مادر و خون انسان تایید شده است.
به گزارش ایندیپندنت، دو نوع اصلی ریزپلاستیک وجود دارد؛ اولیه و ثانویه. ریزپلاستیک‌های اولیه به طور عمدی در محصولات مختلف به کار می‌روند و هدف مشخصی دارند. یکی از مثال‌های رایج این نوع ریزپلاستیک‌ها میکروبیدها هستند که در برخی محصولات آرایشی‌بهداشتی مانند کرم‌ها یا ژل‌های لایه‌بردار برای کمک به پاکسازی و لایه‌برداری پوست به کار می‌روند. اما ریزپلاستیک‌های ثانویه زمانی تشکیل می‌شوند که قطعات بزرگ‌ زباله‌های پلاستیکی تجزیه می‌شوند.
کارشناسان در این مطالعه که در مجله «علوم و فناوری محیط زیست» (Environmental Science & Technology) منتشر شد، خاطرنشان کردند بررسی آن‌ها بر اساس مطالعات روی جونده‌ها بود و در تحقیقات آینده باید به آثار ریزپلاستیک‌ها بر جنبه‌های بیشتری از سلامتی انسان توجه و برای کاهش مواجهه با این زائده‌ها، روش‌هایی پیدا شود.
طبق گزارش تیم تحقیقات، شرکت‌ها در سراسر جهان سالانه نزدیک به 460 میلیون تن پلاستیک تولید می‌کنند؛ رقمی که پیش‌بینی می‌شود تا سال 2050 به 1.1 میلیارد تن برسد.