بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان/ خانمی هستم 62 ساله.بداخلاق هستم و همه با من قطع ارتباط کردند. حتی فامیل‌هایم از من خبر نمی‌گیرند. بدجور تنها شدم. چه کنم؟ 
پاسخ مشاور:
روان ما دارای نقاط حساسی است که گاه تحریک آن‌ها هیجان مثبت یا تنش منفی ایجاد می‌کند. همان‌طور که خودتان هم می‌دانید، علت و ریشه تمام واکنش‌ها، کم بودن تحمل و ضعف اعصاب شما، پایین بودن آستانه تحریک شماست و سوال اصلی این است که منشأ کم ظرفیتی و حساسیت و عصبانیت شما چه افراد یا رفتارهایی هستند؟ شناسایی موقعیت‌ها، زمان‌ها و افرادی که باعث می‌شوند شما این واکنش را نشان بدهید به شما در شناخت علت این رفتار و تغییر آن کمک خواهد کرد. 
ابراز ناراحتی، کار ناپسندی نیست
زمانی که ناراحت نیستید درباره اوقاتی که دچار عصبانیت می‌شوید، فکر و راه‌حلی را پیدا کنید. مثلا اگر خواهر یا فرزندان‌تان در جایی هستند و می‌توانید به دیدن‌شان بروید، حضوری یا تلفنی راجع به دلخوری خود صحبت و با آن‌ها ارتباط برقرار کنید. حتی از آن‌ها گلایه کنید، عیبی ندارد اما تلاش کنید تا مشکل را حل و سعی کنید به خودتان یادآوری کنید که ابراز ناراحتی، کار ناپسندی نیست. البته شما ممکن است هنگام صحبت با اطرافیان‌تان خشمگین شوید، در این هنگام خشم خود را فرو ببرید و در فرصت مناسب با شخص مدنظر، منطقی صحبت کنید. تمام احساسات خودتان را با او در میان بگذارید و بگویید چه مواردی شما را دلخور می‌کند. . این مسئله به کنترل خشم شما کمک خواهد کرد و دیگران مفهوم رنجش و دلخوری شما را متوجه خواهند شد و به شما کمک خواهند کرد.
به یک خاطره خوشایند فکر کنید
در مواقعی که روز پر مشغله‌ای را سپری کرده‌اید، حتی یک اتفاق کوچک برای کنترل عصبانیت به شما کمک خواهد کرد. به طور مثال فکر کردن به یک خاطره خوشایند یا حتی خنده‌دار باعث می‌شود ذهن‌تان آرام و از عصبانیت به دلیل اتفاقات غیر مهم و گذرا جلوگیری شود. همچنین شما باید مکانی دنج و آرامش‌بخش را در محل زندگی خود پیدا کنید. هرگاه دچار عصبانیت می‌شوید، به اتاقی بروید که شما را خوشحال می کند، مکانی را پیدا کنید که حتی برای چند لحظه بتوانید در آن جا تنها باشید. شاید یک دقیقه گذراندن زمان در یک اتاق و مکانی آرام به شما بسیار کمک کند.
نویسنده: بنفشه دولت‌آبادی | ‌‌ روان‌درمانگر و مشاور