آریا بانو - ایسنا / گسترش روزافزون رسانه‌های اجتماعی و گوشی‌های هوشمند با سپری کردن ساعات طولانی در مقابل نمایشگرها، خطرات بالقوه این ابزار دیجیتال را به‌ویژه برای کودکان و جوانان در سرتاسر جهان مورد توجه قرار داده است.
علاوه بر اعلام اخیر استرالیا مبنی بر آماده کردن لایحه‌ای با هدف اعمال محدودیت‌های سنی برای پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، کشورهای دیگری نیز اقداماتی در این زمینه انجام داده‌اند.
ساعات طولانی سپری کردن در مقابل نمایشگرها توسط بخش بزرگی از مردم جهان به‌ویژه کودکان و جوانان، نگرانی‌هایی را در مورد مشکلات و خطراتی از جمله قلدری دیجیتال، اطلاعات نادرست، سخنان نفرت‌انگیز، محتوای ناپسند، نقض حریم خصوصی، کلاهبرداری و امنیت سایبری ایجاد کرده است.
این نگرانی‌ها کشورهای مختلف را به اِعمال مقررات، محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها بر گوشی‌های هوشمند و پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی سوق داده است.
در اروپا، بسیاری از سیاستمداران پیشنهاد کرده‌اند مقررات سنی برای استفاده از رسانه‌های اجتماعی را به 15 یا 16 سال محدود کنند، با این استدلال که پلتفرم‌ها به درستی محدودیت برای 13 ساله‌ها را که خودشان تعیین کرده‌اند، اجرا نمی‌کنند.
بر اساس داده‌های «دیتاریپورتال» در ژوئیه 2024، نزدیک به 5.5 میلیارد نفر یا 67 درصد از جمعیت جهان از اینترنت و 70 درصد از تلفن همراه استفاده می‌کنند.
به طور متوسط، کاربران اینترنت در سراسر جهان روزانه 6.5 ساعت را آنلاین می‌گذرانند.
قانون استرالیا
اخیرا «آنتونی آلبانیز»، نخست وزیر استرالیا ابراز نگرانی کرد که رسانه‌های اجتماعی کودکان را از زندگی واقعی، خانواده ها و دوستانشان دور می‌کند.
وی از برنامه‌ریزی برای ارائه لایحه‌ای تا پایان سال برای اعمال محدودیت‌های سنی در شبکه‌های اجتماعی خبر داد و گفت: بحث‌ها در مورد گروه سنی که این قانون بر آن اعمال می‌شود ادامه دارد.
محدودیت در استفاده از تلفن همراه
اولین موج ممنوعیت های مربوط به تلفن همراه در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 در آمریکای شمالی آغاز شد که طی آن بسیاری از مدارس شروع به اجرای سیاست ها یا قوانینی کردند که مانع از استفاده دانش آموزان از تلفن همراه و دستگاه‌های پیام رسان در مدرسه می‌شد.

اخیراً در ایالات متحده دادستان‌های کل از 42 ایالت از کنگره خواستند که پلتفرم های رسانه های اجتماعی را ملزم کند تا هشدارهایی در مورد تأثیر آنها بر سلامت روان کودکان درج کنند.
در همین حال، کشورهای اتحادیه اروپا برای مبارزه با اعتیاد به صفحه نمایش و آزار سایبری، استفاده از گوشی های هوشمند را در مدارس ممنوع کرده‌اند.
در ایتالیا، طوماری برای ممنوعیت استفاده کودکان از تلفن‌های هوشمند و داشتن حساب‌های رسانه‌های اجتماعی بحث‌هایی را برانگیخت.
در هلند نیز پس از ممنوعیت در مدارس راهنمایی و دبیرستان به دلیل حواس‌پرتی دانش‌آموزان و تأثیر منفی بر نتایج امتحانات، استفاده از گوشی‌های هوشمند در مدارس ابتدایی نیز ممنوع شده است.

همچنین اندکی پس از هلند، شبکه آموزشی والونیا-بروکسل (WBE) که مدارس فرانسوی زبان بلژیک را اداره می کند، تصمیم مشابهی گرفت.
در یونان هم دانش آموزان اجازه دارند تلفن‌های خود را به مدرسه بیاورند،اما نمی‌توانند آن را از کیف خود بیرون بیاورند.
در ایرلند، بحثی در مورد ممنوعیت کامل استفاده از گوشی های هوشمند توسط دانش آموزان زیر 16 سال وجود دارد.
محدودیت های ناشی از امنیت
به گزارش آناتولی، اخیراً برزیل پلتفرم رسانه اجتماعی X را به دلیل عدم رعایت قوانین ضد اطلاعات نادرست در این کشور به طور موقت ممنوع کرده است.
همچنین در چین که به قوانین سختگیرانه رسانه های اجتماعی خود شناخته می شود، بسیاری از پلتفرم های بین المللی مانند فیس بوک، ایکس و یوتیوب غیرقانونی تلقی می شوند و به جای آن از جایگزین‌های داخلی استفاده می‌شود.
در سال 2020، هند برنامه‌هایی مانند TikTok و WeChat را به دلیل نگرانی های امنیت ملی و حفظ حریم خصوصی ممنوع کرد.

در ایالات متحده، TikTok در دستگاه‌های دولتی ممنوع شده است و بسیاری از ایالت‌ها به دلایل مختلف اقداماتی را برای ممنوع کردن این برنامه انجام داده‌اند.
کشورهایی مانند انگلیس، فرانسه، بلژیک، و همچنین سایر کشورهای اروپایی نیز ممنوعیت‌هایی را روی TikTok و پلتفرم های مشابه اعمال کرده‌اند.
در همین حال در امارات متحده عربی، پلتفرم‌هایی مانند WhatsApp، Skype و Facetime تا حدی محدود شده‌اند.
در مصر، کاربران رسانه‌های اجتماعی با بیش از 5000 دنبال کننده، ملزم به ثبت نام در تنظیم کننده رسانه و پیروی از قوانین رسانه مرتبط با این کشور هستند.
کارشناسان در ایالات متحده سال گذشته هشداری درباره خطرات رسانه های اجتماعی برای کودکان منتشر کردند. آنها اظهار کردند تحقیقات بیشتری برای درک تاثیرات منفی شبکه ‌های اجتماعی بر نوجوانان مورد نیاز است اما در حال حاضر می‌توان گفت که رسانه‌های اجتماعی خطری برای سلامت روان و رفاه کودکان محسوب می‌شود.