بزرگنمايي:

آریا بانو -
دردی به نام چشم به دهان مردم داشتن!
٩٠
٠
تبیان / می‌گویند مهم‌ترین عامل بالارفتن سن ازدواج مشکلات اقتصادی است، اما به نظر ما مهم‌تر از آن نگرش و طرز فکر افراد نسبت به مشکلات اقتصادی است. متاسفانه از آنجایی که دردی به‌نام «چشم به دهان مردم داشتن» بین اقشار مختلف جامعه‌مان از دارا تا ندار زیاد شده است، باید یک فکر ریشه‌ای و اساسی برای این درد کرد. این درد یک درد خودجوش است و درمانش هم اتفاقا کاملا خودجوش است و خودتان باید فکری به حال طرز فکرتان بکنید. راستش را بخواهید یکی از مهم‌ترین عوامل فرهنگی و اجتماعی جامعه که زیرپوستی دارد کار خودش را می‌کند و در سن ازدواج هم تاخیر ایجاد می‌کند همین چشم به دهان مردم داشتن است. عاملی که بلاهای زیادی سر آدم می‌آورد، گاهی ریشه آدم را از ته می‌سوزاند. آدم را تجملاتی می‌کند، اسراف‌کار می‌کند، قرض‌دار می‌کند، شده حتی خدایی نکرده به‌خاطر این درد آدمی دست به دزدی یا رباخواری هم بزند! مصداق‌های تجملات و اسراف را هم تا دلتان بخواهد می‌توانید در بازارها و حتی متاسفانه خانه خیلی از نوعروس و دامادها ببینید. نه این‌که فکر کنید فقط جوان‌ها چشم‌شان به دهان مردم است، نه! بلکه والدین ما گاهی خیلی بدتر به این موضوع دامن می‌زنند و به خیال خودشان دارند برای حفظ آبرویشان کاری می‌کنند. یکی نیست بگوید آبروی انسان مگر به چیست؟! جدا از این‌که مسئولین چه کاری می‌توانند برای این معضل فرهنگی اجتماعی بکنند و ازدواج‌های سخت را به آسان تبدیل کنند، یک راهکار به شما می‌دهیم که اگر با تمام وجود آن را بپذیرید و در زندگی‌تان پیاده کنید بی شک جواب می‌گیرید! راه کار ما این است: خیلی راحت می‌توانید گوش‌هایتان را با چوب پنبه ببندید که حرف مردم به گوش‌تان نرسد، البته چوب پنبه‌هایی که با فکر و تدبیر توی گوش‌تان فرو کرده‌اید، چوب پنبه‌هایی که سپر محافظتی‌شان ایمان و باور شما به کمک و یاریِ خدایی است که خودش این سنت زیبا یعنی ازدواج را برای راحتی و آسایش بنده‌اش قرار داده است. چوب پنبه‌هایی از جنس ایمان! ایمان به لطف حضرت حق که خودش قول داده اگر ازدواج کنید روزی‌تان را زیاد می‌کنم... اما متاسفانه ما انسان‌ها همیشه از نعمت‌ها به جای این‌که به بهترین نحو استفاده کنیم، گند می‌زنیم به آثار و فوایدش! نمونه بارزش سبک ازدواج کردن‌هایمان است که تا خرخره می‌رویم توی قرض!! پس به خودتان فکر کنید ببینید واقعا شما برای چه کسی زندگی می‌کنید؟ برای رضای چه کسی حاضرید خودتان را به زحمت بیندازید؟ برای خاطر خوشی چه کسی می‌خواهید ازدواج کنید و تشکیل خانواده دهید؟ پس لطفا با طرز فکر صحیح‌تان، با ساده طلبی، با فکر این‌که ازدواج می‌کنید تا به آسایش و آرامش برسید خودتان را از این دردِ اجتماعی جدا کنید. چرا شما شروع کننده یک راه درست توی فامیل و آشنایان نباشید؟! چه اشکالی دارد که مراسم‌تان، خانه‌تان، جهیزیه‌تان همه‌اش فقط در حد ضرورت باشد، در حدی که برای شروع زندگی مشترک کافیست، در حدی که خودتان راضی باشید نه در حد دهان مردم! چون از قدیم گفته‌اند دهان مردم را با هیچ چیزی نمی‌توان پر کرد پس همان تلاشی را که برای بستن دهان مردم می‌کنید باور کنید اگر برای جلب توجه خدا و دلخواه زندگی خودتان و هر آنچه که فکر می‌کنید درست است و دوست دارید بکنید خوشبخت‌تر هستید و از همه مهم‌تر این که در ازدواجتان تاخیر نمی‌افتد و نمی‌شوید یک جوان 29 ساله‌ای که از ترس خرج و مخارج ازدواج لقایش را به عطایش می‌بخشد!
خلاصه کلام!
قبول داریم که ازدواج کردن در جامعه فعلی کاری بس دشوار است؛ قبول داریم که هزینه‌ها بالاست و هزار و یک مشکل برای تشکیل زندگی سر راه جوانان وجود دارد، اما تمام حرف ما این است که اگر از مسیر اصلی ازدواج منحرف نشویم و حرف مردم برای‌مان مهم نشود، خدا خودش قول داده که هوای‌مان را داشته باشد! یا حق...