بزرگنمايي:

آریا بانو - مادر: دختر سه ساله من خیلی به من وابسته است و همه جا دوست دارد در کنار من باشد.
کارشناس: آیا با پدرش هم این مشکل را دارد.
مادر: خیر
کارشناس: وقتی دخترتان پیش شماست و از شما جدا نمی شود شما چه عکس العملی نشان می دهید .
مادر: من چون احساس می کنم خیلی زیاد به من وابسته است عکس العملی از خود نشان نمی دهم.
کارشناس: در مورد بچه هایی که وابسته هستند ما می توانیم روشهایی را به کار گیریم که به تدریج بتوانند با محیط خود سازگار شوند اما وابستگی تا سه سالگی طبیعی است و به تدریج با بزرگتر شدن فرزندان این وابستگی کم رنگ خواهد شد و تا اینکه درپنج سالگی راحت تر به مهد خواهند رفت و استقلال بیشتری خواهند داشت.اگر دخترتان را به یک میهمانی رسمی می برید انتظار نداشته باشید که مانند بچه های دیگر خیلی سریع به بازی مشغول شود و با جمع ارتباط برقرار کند .بچه ها با یکدیگر متفاوتند اما می توانید به روشهایی رفتار کنید که فرزندتان استقلال بیشتری پیدا کند و به تدریج احساس وابستگی او کمتر شود.
پدر:آیا وابستگی فرزندم به مادرش دلیل خاصی دارد.
کارشناس: روشن است که رفتارهای پدر و مادر می تواند چنین وضعیتی را در فرزندان ایجاد و یا آن را تشدید کند.یعنی اینکه همیشه والدین دوست دارند در کنار فرزندشان باشند و همیشه نگران او هستند. ما این نگرانی والدین را تایید نمی کنیم .وقتی که فرزندتان در زمان جدایی احساس کند که نگاه شما ناراحت است و این احساس را به او ابراز می کنید،بنابراین احساس دلواپسی شما به او منتقل خواهد شد.اما برای یافتن دلیل اصلی این وابستگی می توانید در جلسات مشاوره بیشتری شرکت کنید. در اینجا می توانم با ارائه چند راهکار مناسب به شما کمک کنم تا وابستگی فرزندتان کمتر شود.در قدم اول شما با کنترل استرس خودتان وابستگی خود را به فرزندتان منتقل نکنید .
به عنوان مثال وقتی دخترتان را به پارک می برید تا او را سوار سر سره کنید از او بخواهید که بازی خودش را انجام دهد و به او اطمینان دهید که در کنارش حضور خواهید داشت و بعد به تدریج و با گذشت زمان از او فاصله بگیرید ،مراقب باشید که این کار را به آهستگی و به تدریج انجام دهید تا فرزندتان عکس العمل منفی از خودش نشان ندهد اما اگر احساس کردید که ترسید، بدانید که او هنوز آمادگی جدا شدن از شما را ندارد و باید فرصت بیشتری را به او بدهید.
بعد از گذشت مدت زمانی شما با فاصله بیشتری از او روی یک نیمکت که بتوانید او را ببینید قرار گیرید.مهم این است که در اعمال این روش فرزندتان احساس کند که هر وقت که به شما نیاز دارد شما در کنار او حضور خواهید داشت.والدین نباید انتظار داشته باشند که به محض ورود به میهمانی و رو در رو شدن فرزندشان با افراد غریبه، آنها خیلی زود با بچه های دیگر تعامل پیدا کنند و شروع به بازی با آنها کنند کما اینکه که وقتی بزرگسالان هم به جمعی وارد می شوند به راحتی در همان ابتدا نمی توانند با محیط ارتباط برقرار کنند و برایشان سخت است بنابراین انتظار داشتن تعامل زیادی از فرزندتان در چنین جمعی خواسته غیر منطقی می باشد.
مدت زمانی طول خواهد کشید که فرزندتان جمع را بپذیرد روش درست آن است که قبل از وارد شدن به میهمانی اطلاعاتی را از میهمانی ،مدعوین، و نحوه پذیرایی و همچنین اطلاعاتی که تا حد امکان لازم دارید به او بدهید در هنگام رفتن به میهمانی هم چند اسباب بازی از فرزندتان را به همراه خود ببرید تا هم احساس بهتری داشته باشد و هم با داشتن این وسایل ارتباط بهتری را با دوستانش برقرار کند.ابتدا از محیطهای آشنا شروع کنید و بعد او را وارد محیطهایی کنید که آشنایی کمتری دارد.
هر چند که برخی بچه ها به مهد می روند و از روابط اجتماعی خوبی برخوردار هستند اما باز هم چنین واکنشهایی در آنها دیده می شود.اگر به تدریج طوری با فرزندتان برخورد کنید که او حس کند شما در همه شرایط در کنار او هستید ،به تدریج حس وابستگی او کمتر خواهد شد تا اینکه سعی کنید با استفاده ا ز راههای فشار و اجبار وابستگی او را کمتر کنید.به طور کلی فرزندان وقتی می توانند از والدین خود جدا شوند که چند چیز به آنها ثابت شده باشد اول اینکه بدانند که هر زمان که به والدینش نیاز دارد در کنارش هستند و احساس امنیت بیشتری کند برخی از فرزندان وقتی به جایی می روند این حس را دارند که تنها می شوند والدین اگر در هنگام خداحافظی به او این اطمینان را بدهند که هر زمان که نیاز دارد در کنارش خواهند بود دیگر حس بدی نخواهد داشت .این نیاز طبیعی بچه ها است که هر زمان که به شما احتیاج دارند حس کنند که والدینشان در کنارشان خواهند بود.
پدر:اگر مشکل وابستگی فرزندمان در کودکی برطرف نشود در بزرگسالی هم دچار مشکل خواهد شد و در آینده نخواهد توانست تعاملات مناسبی را با افراد دیگر برقرار کند .
کارشناس: بعضی از تعاملات فرزندان مربوط به دوره سنی است که سپری می کنند.به طور کلی وابستگی تا سه سالگی غیر طبیعی نیست و به تدریج در حدود چهار تا پنج سالگی کم می شود اما به این معنی هم نیست که کاملاً ازبین می رود اما خیلی کم خواهد شد. اگر به مسئله وابستگی دخترتان واکنشی نشان ندهید به مرور این وابستگی در او کمتر خواهد شد اما در غیر این صورت با مشکلات زیادی مواجه خواهید شد. اما می توانید با انجام روشهای درست به دخترتان کمک کنید که مراحل کم شدن وابستگی را بهتر و سریع تر پشت سر گذارد.
در ضمن فرصت آشنا شدن با محیط های جدید را به فرزندتان بدهید و به تدریج او را به سمت استقلال بیشترپیش ببرید اما حوصله داشته باشید زیرا این مسئله به زمان نیاز دارد.در شرایطی وابستگی فرزندان تشدید می شود مانندجابه جایی منازل ، مهد رفتن و تغییراتی از این قبیل که او را دچار وابستگی خواهد کرد. سعی کنید احساس فرزندتان را تصدیق کنید و او را مورد نوازش قرار دهید تا در کنارتان به امنیت بیشتری برسد و بدانید که اتفاقات محیطی در نوع رفتار فرزندتان بی تاثیر نخواهد بود. از کتابهای خوبی که می توانم به شما معرفی کنم "کتاب کلیدهای رفتار با کودک سه ساله "می باشد که در مورد ویژگی فرزندان سه ساله اطلاعات خوبی را در اختیار شما قرار خواهد داد و همچنین "کتاب راهنمای کامل والدین" که از مجموعه کتاب کلیدهای رفتار با کودکان و نوجوانان می باشد و جلد یک آن مربوط به مشکل شما می باشد که با تهیه آن می توانید اطلاعات کاملی را به دخترتان بدهید و وابستگی او را به تدریج کمتر کنید.
خانم دکتر حلی ساز روانشناس کودک
منبع:radiosalamat.ir