بزرگنمايي:

آریا بانو -
فیلم «سرخ پوست» دومین ساخته نیما جاویدی است که در جشنواره فجر امسال رونمایی شده ولی هنوز در سینمای رسانه‌های تهران اکران نشده است. جاویدی پنج سال بعد از ساخت فیلم «ملبورن»، اکنون با دست پر به سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر آمده و موفق شده است نظر تماشاگران را به جدیدترین ساخته‌اش جلب کند. داستان «سرخ‌پوست» ماجرای یک زندان را در حدود سال 1346 روایت می‌کند که قرار است تخریب شود و زندانیان به زندان دیگری منتقل شوند. در این بین، مشخص می‌شود که یک زندانی گم شده است. اگر نگوییم «سرخ پوست» شگفتی امسال جشنواره فجر است، می‌توان آن را یکی از شگفتی‌های این دوره از جشنواره فجر دانست.
فیلم نامه خوب
یکی از نقاط قوت فیلم، فیلم نامه بسیار خوب آن است که نیما جاویدی خود نوشته است. او با طرح گره اصلی فیلم در همان لحظات ابتدایی قصه، مخاطب را با داستان همراه می‌کند و در ادامه با پرداخت خوب داستان باعث می‌شود تماشاگر دو شخصیت اصلی و ماجرای قصه را کنجکاوانه دنبال کند. اگرچه در نیمه اول، فیلم برای لحظاتی از ریتم می‌افتد اما طولی نمی‌کشد که اتفاقات هیجان‌انگیزی که با فاصله مناسبی در طول قصه رخ می‌دهد، یکی پس از دیگری تماشاگر را غافلگیر می‌کند و این غافلگیری تا پایان فیلم هم ادامه دارد.
آن روی دیگر نوید
هر چند که نوید محمدزاده در نقش‌هایی که تا پیش از «سرخ‌پوست» بازی کرده، خودش را تکرار نکرده و نقش یک شخصیت عصبی و برون گرا، نمود متفاوتی در هر کدام از کاراکترهای او داشته است اما کاراکتر «نعمت جاهد» به طور کلی با همه کاراکترهایی که تا به حال بازی کرده متفاوت است. شخصیت «نعمت جاهد» مثل همه افراد نظامی، یک فرد آرام، خونسرد و البته بسیار جدی است که در لایه‌های درونی شخصیت اش نشانی از عاطفه و مهربانی پیدا می‌شود و با آن شخصیت به اصطلاح کله‌خرابی که از کاراکترهای او سراغ داریم، هیچ نسبتی ندارد. هرچه بازی پریناز ایزدیار در این فیلم تماشاگر را غافلگیر نمی‌کند، در عوض نوید محمدزاده آن روی دیگر توانایی‌اش در بازیگری را به مخاطب ثابت می‌کند.
قاب‌های کارت‌‌پستالی
فیلم نورپردازی بسیار خوبی دارد و در هجوم رنگ‌های تیره زندان، رنگ زرد و آبی نقش مهمی در بعضی از سکانس‌های مهم فیلم ایفا می کند . یکی از مشکلاتی که درباره بسیاری از فیلم‌های سینمای ایران و به ویژه فیلم‌های حاضر در جشنواره وجود دارد، تلویزیونی بودن آن‌هاست و اگر تماشاگر آن فیلم‌ها را در قاب تلویزیون ببیند هیچ چیزی را از دست نخواهد داد. اما «سرخ‌پوست» جزو فیلم‌هایی است که نباید لذت تماشای آن ها‌ را روی پرده سینما از دست داد. هومن بهمنش با قاب‌هایی دقیق و درست، صحنه‌های کارت‌پستالی و زیبایی از صحنه‌های مختلف فیلم در زندان و محیط خارج از آن، به تصویر کشیده است.
موسیقی به موقع و اثرگذار
به طور کلی در فیلم «سرخ‌پوست» زیاد صدای موسیقی شنیده نمی‌شود اما در همان چند سکانس معدود، درست به موقع از راه می‌رسد و کاملاً حس دلهره و هیجان سکانس‌های پرتعلیق فیلم را به تماشاگر منتقل می‌کند. در لحظات احساسی پایان فیلم، تم موسیقی مرموزی که از ابتدا شنیده‌ایم، تغییر می‌کند و باعث می‌شود نقش مهمی در تاثیرگذاری سکانس درخشان پایان فیلم داشته باشد. جالب است بدانید موسیقی «سرخ‌پوست» را رامین کوشا آهنگ ساز ایرانی‌تباری که در آمریکا زندگی می‌کند و سابقه ساخت موسیقی برای فیلم‌های هالیوود را دارد، خلق کرده است.
روزنامه خراسان