بزرگنمايي:
آریا بانو - چگونه با کودکان درباره اخبار خشونت‌بار صحبت کنیم؟
کودکان همراه پدر و مادر تلویزیون می بینند، همچنین در شبکه‌های اجتماعی نیز هستند و درمورد اتفاقات روز دنیا حرف می زنند. در جهانی که جای جای آن پر از جنگ، تعرض و رخدادهای خشونت‌بار است، دیدن و شنیدن اخبار باعث می شود کودک مضطرب، نگران و خشمگین شود. چگونه می‌توانیم به آنها حس امنیت بدهیم؟ چگونه با آگاهی دادن این ترس را خیلی کم کنیم؟ با بیتوته همراه باشید تا بیشتر در مورد این موضوع صحبت کنیم.
پدر و مادر زمان پخش برنامه‌های خبری، همراه کودکان باشند
کودکان نباید از بعضی اخبار دور بمانند و پدر و مادرها هم نمی‌توانند جلوی انتشار بعضی اخبار ناگوار را بگیرند. نظریه‌پردازان اعتقاد دارند والدین باید زمان پخش برنامه‌های خبری، همراه کودکان باشند تا مقدار تلویزیون دیدن آنها را مدیریت کنند، زیرا خیلی از کودکان زیر پنج سال نمی‌توانند واکاوی درستی از آن‌چه می‌بینند، داشته باشند.
در ارتباطات برای خبرهای بد، عنوان خبرهای «سخت» مطرح شده است. خبر سخت چیست؟ مهم‌ترین علت انتخاب عنوان خبر سخت، دشوار بودن درک و فهمیدن همه عناصر، اجزا و اهداف مخفی در متن پیام یا همان خبرهاست. ریشه خبرهای سخت در بدفهمی اخبار به وسیله کودک و نوجوان است. آنها در هر صورت خبرها را در رسانه‌ها می‌شنوند، می‌بینند و در رسانه‌های اجتماعی تعقیب می‌کنند اما هر چیزی را که دریافت کرده‌اند، به درستی درک و هضم نمی‌کنند.
صداقت آمیز و کوتاه جواب دهید
بعد از درک مقدار دانستنی های کودک، با توجه به سن و سطح درک او درمورد این نگرانی ها با او حرف بزنید. یک کودک کم سن و سال می خواهد بداند در دنیا چه می گذرد و هر چه آسان تر مشکل را درک کند، آسان تر می تواند با آن روبرو شود. به کودک همه اطلاعات را ندهید؛ تنها فرق میان حقیقت و خیال را برای او شرح دهید. حقیقت را بگویید، ولی نیاز نیست همه چیز را با جزئیات شرح دهید. لازم است آرام باشید و حس امنیت کنید.
اگر فرزندتان سوالی می پرسد که شما جواب آن را نمی دانید، اشکالی ندارد که بگویید فعلاً نمی دانم، ولی حتما جواب سؤال شما را پیدا خواهم کرد. حتی الامکان، فرصتی را برای جستجوی پاسخ ها در وب سایت های مناسب قرار دهید.
احساس امنیت و کنترل اوضاع مهم است.
به کودک کمک کنید حس کند همه چیز در کنترل است. برای این کار کودکان را به حرف زدن ترغیب کنید. چنانچه کودک از رخداد یا اتفاقی ترسیده است؛ در مورد آن سوال کنید. حتی در مواردی که اتفاق از کنترل خارج باشد (مثل حواث تروریستی یا مصیبت های طبیعی) حرف زدن کمک می‌کند تا ترس‌های خود را با شما در میان بگذارند.
نوجوانان را ترغیب کنید تا قدری عمیق‌تر اخبار را نگاه کنند. از آنها سوال کنید فکر می‌کنند برای چه یک رسانه داستانی ناراحت‌کننده یا ترسناک را انتشار داده است؟ آیا به دنبال افزایش فالوور، لایک و کلیک بوده یا در حقیقت مسئله ارزش خبری داشته است؟ با این شیوه می‌توانید یک داستان ترسناک را به بحث در مورد نقش و پیام رسانی خبر تبدیل کنید.
به
کودکان خود یاد بدهید که آماده باشند، نه اینکه بترسند. به طور مثال چنانچه اخبار در مورد
حادثه تروریستی یا تیراندازی در مدارس است، در مورد امنیت و شیوه‌های محافظت مدارس از دانش‌آموزان حرف بزنید. چنانچه خبر در مورد یک بلای طبیعی است یک برنامه خانوادگی برای کارهایی که در صورت انجام
حادثه باید انجام دهید تنظیم کنید. چنانچه یک بیماری در حال زیاد شدن است؛ در مورد روشهای مراقبت از خود و دیگران حرف بزنید.
درباره روش هایی برای کمک کردن به دیگران و اشخاص درگیر در
حادثه حرف بزنید. بعد از یک اتفاق غم‌انگیز کمک کردن به
کودکان احساس کنترل می‌دهد. به طور مثال در یک
حادثه طبیعی کمک به تهیه اقلام مورد احتیاج برای آسیب دیدگان
حادثه و همدردی به روش های گوناگون کمک کننده خواهد بود.
اخبار را در پس زمینه بگذارید. بحث را از گفتگو درباره یک رخداد ناراحت کننده و غم‌انگیز به یک گفتگوی خانوادگی همه‌جانبه تبدیل کنید. از این شیوه به عنوان راهی برای حرف زدن در مورد کمک به دیگران، همکاری و شیوه های مقابله با سختی‌ها صحبت کنید.
نگذارید زیاد اخبار
گوش دهد
شما باید تصمیم بگیرید کدام خبرها و چه‌مقدار از آنها برای فرزندتان مناسب است. با توجه به سن و میزان بلوغ کودک، او را تشویق کنید چند روز سراغ اخبار ناگوار و خشونت‌بار نرود. چند
ساعت در روز تلویزیون را خاموش کنید تا مغز کودک آرامش بگیرد. شما حق دارید مرز مشخصی تعیین کنید و بگویید که نمی‌خواهید همیشه در معرض اخبار ناگوار باشد. حضور در شبکه‌های اجتماعی را تا اندازه ای کم کنید و چنانچه کودک می خواهد اخبار تماشا کند، خودتان نیز باشید. دقت داشته باشید تصویر درگیری‌های خشونت‌بار زمان زیادی در ذهن کودک و
نوجوان باقی می‌ماند و اذیتش می‌کند.
به گونه ای که کودک متوجه شود، شرح دهید
در زمان طلایی گفت‌وگو، حقایق را کنار هم بگذارید و درمورد اتفاقات پیش آمده، در سطح و به زبانی که کودک متوجه شود، شرح دهید. به گوشه‌هایی از خبرهای پخش شده از رسانه ها اشاره کوتاهی کنید اما تاکید اصلی باید بر حقیقتها باشد، نه شایعات و حرف‌های مردم. نیاز نیست برای توضیح دادن، فلسفه بافی کنید.
کودکان علاقه‌ای به دانستن فلسفه وجودی پدیده‌ها ندارند. به طور مثال هنگامی که
پدر و مادرها در مورد مرگ و کشته شدن چند نفر در یک اتفاق ناگوار حرف می زنند، تنها تعریف مرگ را بگویند؛ اینکه شخص مُرده دیگر حس ندارد، گرسنه و تشنه نمی‌شود، از چیزی نمی‌ترسد و... در همین حال بگویند که
خانواده شخص فوت شده و یا
حادثه دیده، حتماً
خاطره های خوب و به یادماندنی از او دارند و این خاطره‌ها در ذهن و
قلب همه دوستان او باقی می‌ماند.
به
سلامت جسمانی کودک توجه کنید
نگذارید استرس کودک ادامه داشته باشد. به محض دیدن نشانه های استرس در رفتار کودک، با روانشناس کودک تماس بگیرید. این نشانه ها امکان دارد شامل کمبود خواب، از دست دادن اشتها، کناره گیری یا نگرانی بیش از حد باشد.
پزشک به راحتی می تواند اضطراب کودک را کنترل کند و به او نشان دهد که چطور با اضطراب کنار بیاید.
به کودک بگویید چه احساسی دارید
کودکان از رفتار بزرگترها پیروی می کنند. حرف بزنید تا بدانند شما نیز ناراحت و عصبانی هستید و برنامه ای برای مقابله با این عصبانیت دارید. این نگرانی را با صحبت کردن، راه رفتن، تنفس آگاهانه، گرفتن دوش آب گرم و دیگر فعالیت ها را رفع کنید تا کودک یاد بگیرد در این وضعیت خود را آرام کند. کودک خود را مطمئن که در چنین اتفاقاتی با او هستید. حمایت همیشگی شما سبب می شود که او حس آرامش کند.
گردآوری: بخش
کودکان بیتوته