چاپ

آریا بانو - خراسان / خانمی 27 ساله ام. شوهرم چند سال از من کوچک‌تر است. الان در عقد هستیم. شوهرم به شدت رفیق‌باز است و به همین دلیل، کمتر به من سر می‌زند. شاید آن‌ها نمی‌گذارند. قدیم با هم خوب بودیم. الان اعتراض هم می‌کنم، بحث الکی می‌کند. چه کنم؟
مخاطب گرامی، یکی از عوامل پایداری در ازدواج، تامین نیاز عاطفی و امنیت روانی توسط شریک زندگی است که به نظر می‌آید در حال حاضر شما در این زمینه دچار احساس خلاء و کمبود شده‌اید. رفیق‌بازی یا وابستگی به دوستان، نشانه نبود تعهد و پایبندی به شریک زندگی است. در عین حال که یکی از گزینه های مورد بررسی در قبل از ازدواج، بلوغ اجتماعی و روابط با دوستان است که اگر فرد هیچ‌گونه دوست یا رفیقی نداشته باشد، نشانه نداشتن بلوغ‌اجتماعی است و باید بررسی شود اما از طرف دیگر ارتباط زیاد با دوستان و وابستگی به آن‌ها هم نشانه آزادی خواهی زیاد و بی‌تعهدی به ازدواج است. افرادی که ساعات زیادی از وقت خود را به دوستان‌شان اختصاص می‌دهند، معمولا در پذیرش محدودیت‌های ازدواج دچار مشکل هستند و نمی‌توانند به راحتی از آزادی‌های دوران مجردی بگذرند؛ بنابراین در زندگی مشترک دچار تنش‌‌هایی با همسر می‌شوند و اما راه حل:
در دام این نوع وابستگی نیفتید
در ابتدا بررسی کنید که آیا نیاز شما به دیدن ایشان مناسب و متعادل است یا شما هم برای دیدن ایشان مدام احساس دلتنگی می‌کنید؟ در مواردی ما شاهد این هستیم که شریک زندگی دچار یک سری باورهای غلط درباره ازدواج است از جمله این که زن و شوهر بعد از ازدواج باید با روابط دوستانه دوران مجردی خداحافظی کنند و تنها با همسر خود به تفریح و سرگرمی بپردازند! و البته این را نشانه عشق و علاقه به هم می‌دانند و خود را هم به شدت محدود به یک رابطه و صرفا با همسر می‌کنند. این نوع وابستگی به مرور باعث دلزدگی طرف مقابل و احساس افسردگی فرد می‌شود؛ بنابراین بهتر است دقیق‌تر بررسی کنید تا احیانا خود به این مسئله دامن نزنید. ازدواج درست نباید فرد را از همه روابط قبلی محروم کند چراکه افراد به روابط با دوستان، همکاران و فامیل برای گرفتن نشاط و روحیه نیاز دارند.
برای با هم بودن به توافق برسید
بازار
به بررسی علت بپردازید. شما مطرح کرده‌اید که در ابتدا رابطه خوبی با هم داشتید. چه تغییراتی در رفتارتان باعث به وجود آمدن این مسئله شده است؟ برای حل مشکل خود بهتر است به جای اعتراض که از آن نتیجه نگرفته‌اید، از مهارت همدلی و حل مسئله کمک بگیرید، یعنی با توجه به درک احساس لذت و نیازی که به این گونه روابط دارد(می‌دونم چقدر این روابط برات لذت‌بخشه اما من هم دوست دارم بیشتر ببینمت) از او بخواهید تا با همفکری یکدیگر درباره میزان این روابط، ساعات و روز آن به توافق برسید.