چاپ

آریا بانو - آخرین خبر /محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر:
این‌هایی که روی زبان محلی ما فشار می‌آورند و می‌گویند با لهجه کدکنی بهتر است شعر بگوییم، می‌دانند چه‌کار می‌کنند. آنها می‌داند که در لهجه کدکنی شاهنامه، مثنوی، سعدی و نظامی وجود ندارد.
این لهجه وقتی خیلی بزرگ بشود، چهار داستان کوتاه و دو سه شعر بند تمبونی میراثش خواهد شد. خواننده هم می‌رود سراغ خواندن شکسپیر.
شما خیال می‌کنید روس‌ها در آسیای میانه چه می‌کنند؟ هر قومیت کوچکی را پر و بال می‌دهند و می‌گویندشما بیایید لهجه خودتان و موسیقی خودتان را بگویید و ما برایتان کف می‌زنیم.
بازار
انگلستان، شبه قاره هندش را همینطور کرد. اول زبان فارسی را از بین برد، بعد گفت اردو کنید.
آنها می‌دانستند زبان فارسی شاهنامه، مثنوی، سعدی و حافظ دارد و می‌تواند با شکسپیر کشتی بگیرد ولی اردو چیزی ندارد که کشتی بگیرد و بعد از مدتی بچه(خواننده متن) می‌گوید اردو چیزی ندارد و زبانش را انگلیسی می‌کند.