چاپ

آریا بانو - خبرآنلاین / نزدیک به قله یک کوه زیر آب در غرب خط الراس میانی آتلانتیک، منظره‌ای ناهموار از برج‌هایی زیر آب به چشم می‌خورد که دیوارها و ستون‌های کربناته کرم رنگ آن در انعکاس نور کاوشگر، آبی به نظر می‌رسد. این اجرام از قطعه‌های کوچک با ارتفاع کم گرفته تا برج‌هایی با ارتفاع 60 متر را شامل می‎شوند که درست همانند یک شهر گمشده است.
میدان هیدروترمال شهر گمشده که در سال 2000 توسط دانشمندان کشف شد، در عمق بیش از 700 متری (2300 فوت) زیر سطح، طولانی‌ترین فضای این چنینی در اقیانوس است و هیچ چیز دیگری مانند آن هرگز پیدا نشده است. برای حداقل 120هزار سال و شاید بیشتر، گوشته رو به بالا در این قسمت از جهان با آب دریا واکنش نشان داده است. هیدروژن، متان و سایر گازهای محلول در واکنش با آن در کف اقیانوس پف کرده است. در شکاف‌ها و دریچه‌های این میدان، هیدروکربن‌ها جوامع میکروبی جدید را حتی بدون حضور اکسیژن تشکیل داده‌اند.
دریچه‌هایی که گازهایی با دمای 40 درجه سانتیگراد (104 درجه فارنهایت) پرتاب می‌کنند، محل زندگی تعداد فراوانی از حلزون‌ها و سخت پوستان هستند. حیوانات بزرگتر مانند خرچنگ، میگو، خارپشت دریایی و مارماهی در این میدان نادر هستند، اما وجود دارند. علیرغم طبیعت سخت محیط، به نظر می‌رسد که مملو از حیات است و محققان فکر می‌کنند ارزش توجه و محافظت را دارد.
در سال 2024، محققان از بازیابی رکورد شکنی سنگ گوشته در قالب یک نمونه هسته 1268 متری حفر شده از میدان هیدروترمال شهر گمشده خبر دادند. امید است که این نمونه بتواند شواهد مهمی در مورد چگونگی پیدایش حیات بر روی زمین در میلیاردها سال پیش در شرایطی که در مواد معدنی حفظ شده است، ارائه دهد. در حالی که میدان‌های هیدروترمال دیگری مانند این احتمالاً در جای دیگری در اقیانوس‌های جهان وجود دارد، این تنها چیزی است که وسایل نقلیه تا کنون توانسته‌اند پیدا کنند.

آریا بانو

هیدروکربن‌های تولید شده توسط دریچه‌های شهر گمشده نه از دی اکسید کربن اتمسفر یا نور خورشید، بلکه از واکنش‌های شیمیایی در اعماق بستر دریا تشکیل شده‌اند. از آنجایی که هیدروکربن‌ها بلوک‌های سازنده حیات هستند، این احتمال می‌رود که حیات در زیستگاهی مانند این زیستگاه سرچشمه گرفته است و این احتمال تنها مربوط به سیاره خودمان نمی‌شود.
ویلیام برازلتون میکروبیولوژیست، در سال 2018 با اشاره به قمرهای زحل و مشتری و گذشته مریخ، گفت که این نمونه، نمونه‌ای از نوعی اکوسیستم است که می‌تواند در انسلادوس یا اروپا در همین لحظه فعال باشد.

آریا بانو

برخلاف دریچه‌های آتشفشانی زیر آب به نام «black smokers»، که به عنوان اولین زیستگاه احتمالی نیز نامگذاری شده‌اند، اکوسیستم این شهر گمشده به گرمای ماگما وابسته نیست. «black smokers» عمدتا مواد معدنی غنی از آهن و گوگرد تولید می‌کنند، در حالی که دریچه‌های شهر گمشده تا 100 برابر بیشتر هیدروژن و متان تولید می‌کنند. دریچه‌های کلسیتی شهر گمشده نیز بسیار بسیار بزرگتر از «black smokers» هستند که نشان می‌دهد آنها برای مدت طولانی‌تری فعال بوده‌اند. بلندترین قله‌ی زیر آب که همچون یک برج بلند است، به نام خدای آب‌های شور و شیرین یونان، پوزئیدون نام گذاری شده است و 60 متر ارتفاع دارد. درست در شمال شرقی برج، یک صخره با دوره‌های کوتاه فعالیت است.

آریا بانو

اما این تنها دانشمندان نیستند که به این محیط دسترسی دارند، در سال 2018، اعلام شد که لهستان حق استخراج از اعماق دریای اطراف شهر گمشده را به دست آورده است. در حالی که هیچ منبع گرانبهایی برای لایروبی در خود میدان حرارتی واقعی وجود ندارد، تخریب محیط اطراف شهر گمشده می‌تواند عواقب ناخواسته‌ای داشته باشد.
دانشمندان هشدار می‌دهند که هر گونه توده یا تخلیه که توسط معدن ایجاد شود، می‌تواند به راحتی روی این زیستگاه قابل توجه آوار شود. بنابراین برخی از کارشناسان خواستار ثبت شهر گمشده در فهرست میراث جهانی هستند تا قبل از اینکه دیر شود از شگفتی‌های طبیعی محافظت کنند. شهر گمشده شاهدی بر نیروی پایدار حیات طی ده‌ها هزار سال است.
منبع: sciencealert