آریا بانو - مردم
چشم دارند، هم گران شدن دلار و
دارو را میبینند و هم دستاوردها و تلاشها را، اما شکی نیست که همه هر روز در کوچه و بازار سؤال میپرسند که پس دولت دارد چهکار میکند؟
کمبود
دارو در کشورمان موضوع تازهای نیست، اما نکتهای که بیشتر برای مردم دردآور است، این است که اگر در سالهای گذشته این کمبود بیشتر در زمینه داروهای بیماریهای خاص احساس میشد و بیماران و بستگان آنها برای تهیه داروی مورد نیاز خود که در داروخانهها پیدا نمیشد، مجبور بودند در بازار سیاه و کوچههای ناصرخسرو
تهران بهدنبال
دارو باشند و با قیمت گزافی آن را از دلالان
دارو تهیه کنند.
امروز این کمبود به داروهای آنتیبیوتیک ساده و داروهای ساخت داخل
ایران که قبلاً در تمام داروخانهها و مراکز درمانی بهوفور پیدا میشد، گسترده شده است و مردم برای تهیه داروهای ساده نیز دچار مشکل شدهاند.
این در حالی است که براساس ردهبندی موسوم به «شاخص توسعه انسانی» پیشرفتهترین کشورهای جهان براساس سه فاکتور رفاه اجتماعی، کیفیت نظام آموزشی و کیفیت نظام بهداشت و درمان، سنجیده میشوند که در این ردهبندی تمامی همسایگان ما، امارات، عربستان سعودی، بحرین، کویت، ترکیه و عمان پیشرفت کردهاند و
ایران با نزولی 6 پلهای مواجه شده و از رتبه 70 به رتبه 76 رسیده است.
این آمار نشاندهنده افت کیفیت آموزشی در نظام آموزش و پرورش
ایران است و سیستم آموزشی کشور نیازمند اصلاحاتی جدی است. به سراغ حوزه بهداشت و درمان و آموزش و پرورش از تأثیرگذارترین حوزههای اجتماعی رفتهایم و از آنها پرسیدهایم به نظر شما دولت چهکار میکند؟