آریا بانو - خبرآنلاین / سیمرغ‌های بلورین و دیپلم‌های افتخاری که به نام فیلم‌های رسول صدرعاملی سند خورده، خود دلیلی کافی است بر اینکه هر بار حضور این سینماگر در جشنواره فجر کنجکاوی‌برانگیز و توام با بحث و گفت‌وگوهای بسیار باشد.
امسال در چهل و سومین جشنواره
فیلم فجر بار دیگر فیلمی به کارگردانی صدرعاملی به نمایش درمی‌آید، «زیبا صدایم کن» همچون اغلب فیلم‌های این کارگردان اسمی نسبتا طولانی دارد و یک جمله کامل است؛ همانطور که «من ترانه پانزده سال دارم» یا «دیشب باباتو دیدم آیدا» اینگونه نامگذاری شده‌اند.
نگاه خاص کارگردان از همین مرحله، توجه‌ها را به خود جلب می‌کند تا قصه و شخصیت‌هایی که این‌بار در دنیای دیگری جان گرفته‌اند.
فاصله‌ی مواجهه مخاطب جشنواره
فیلم فجر با «زیبا صدایم کن» چندان نیست، پس روایت کردن آنچه هنوز دیده نشده منفعتی را شامل نمی‌شود، اما گفتن از گذشته فیلمساز می‌تواند یادآوری کند که چه سینماگری با چه کوله‌باری مهمان چهل و سومین جشنواره
فیلم فجر شده است.
گل‌های داودی و نخستین‌ها
فیلم سینمایی «گل‌های داودی» دومین ساخته سینمایی صدرعاملی است. او پیش از این
فیلم «رهایی» را کارگردانی کرده بود که به دلیل اینکه در سال ساخت ان اوایل جنگ
ایران و عراق بود،جشنواره ای در سطح فجر با سیمرغ هایش برگزار نشد،
اما «گل‌های داودی» خط‌شکن بود. برای نخستین بار با این
فیلم سینمایی یک
بازیگر زن از جشنواره
فیلم فجر جایزه دریافت کرد و نام پروانه معصومی به عنوان نخستین
بازیگر زن دارنده لوح زرین جشنواره
فیلم فجر ثبت شد.
جایزه بهترین
بازیگر زن فقط یکی از جوایز «گل‌های داودی» در جشنواره سوم نبود. حاضران در مراسم اختتامیه جشنواره سال 1363 بارها برای عوامل
فیلم صدرعاملی دست زدند و آنان را تشویق کردند؛ زمانی که جمشید مشایخی
بازیگر برگزیده نقش اول مرد شناخته شد (مشترک با «کمال‌المک»)، یا کامبیز روشن‌روان جایزه
موسیقی و فیروز ملک‌زاده جایزه فیلمبرداری را برای «گل‌های داودی» گرفتند. عباس گنجوی هم برای تدوین «گل‌های داودی» و «تاتوره» سیمرغ را از آن خود کرد.
کشف صدرعاملی و جسارت داوران فجر
سال 1380 مراسم اختتامیه جشنواره
فیلم فجر تحت تاثیر
فیلم دیگری از رسول صدرعاملی بود؛ «من ترانه پانزده سال دارم» همانطور که در جریان نمایش‌هایش توانسته بود تاثیرگذار عمل کند، بر داوران نیز تاثیر گذاشت و سیمرغ‌ها بر در خانه این سینماگر صف کشیدند. صدرعاملی و کامبوزیا پرتوی برای نگارش فیلمنامه صاحب سیمرغ شدند و صدرعاملی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را دریافت کرد. علی عابدینی هم برای چهره‌پردازی جایزه گرفت.
اما اوج قصه در مورد جوایز «من ترانه پانزده سال دارم» زمانی بود که اسم بازیگری بسیار جوان به عنوان بهترین
بازیگر نقش اول زن خوانده شد. جمشید ارجمند، بابک بیات، پرویز پرستویی، زنده یاد کیومرث پوراحمد، نعمت حقیقی، مجید مجیدی و هارون یشایایی، بازیگری ترانه علیدوستی 18 ساله را شایسته سیمرغ بلورین بهترین
بازیگر زن دانستند؛ بازیگری که با نوع حضورش در سال‌های بعدتر در
سینما نشان داد که آن اعتماد سال 1380 بیهوده نبوده است.
دیگر
بازیگر «من ترانه پانزده سال دارم» که موفق شد جایزه‌ای از جشنواره بیستم بگیرد، مهتاب نصیرپور بود، او برای بازیگری در نقش دوم این
فیلم دیپلم افتخار دریافت کرد.
اما از یاد نباید ببریم
فیلم «دختری با کفش های کتانی» را که پیش از
فیلم «ترانه پانزده سال دارم»ساخته شده بود و به دلیل اماده نبودن متقاضی فجر نشد و چند ماه بعد در جشن خانه
سینما جوایزی کسب کرد.
شب و جایزه بازیگری‌اش
بیست و ششمین دوره جشنواره
فیلم فجر میزبان «شب» دیگر ساخته صدرعاملی بود و این بار هم
بازیگر فیلم او توانست سیمرغ بلورین را از آن خود کند. امین حیایی که در آن سال‌ها به طور خاص برای بازی در فیلم‌های کمدی شناخته می‌شد و طرفداران بسیار یافته بود با حضور در «شب» برگی تازه در کارنامه کاری خود ورق زد و نتیجه این انتخاب برای او بسیار مثبت بود. حیایی در این
فیلم با عزت‌الله انتظامی و خسرو شکیبایی هم‌بازی شد و پشت
دوربین کارگردانی چون صدرعاملی حضور داشت؛ فیلمسازی که اغلب بازی بازیگرانش از
چشم داوران دور نمی‌ماند. این بار هم حیایی توانسته بود فرصت را از آن خود کند و نام
بازیگر برگزیده مرد را به دست آورد.
هر شب تنهایی و دیده شدن در بخش بین‌الملل
«هر شب تنهایی» فیلمی در ادامه «شب» بود که یک سال بعد از
فیلم نخست در جشنواره
فیلم فجر به نمایش درآمد.
«هر شب تنهایی» در بخش بین‌الملل جشنواره با آثار فیلمسازانی از نقاط مختلف دنیا رقابت کرد و حاصل این رقابت جایزه‌ای بود که به صدرعاملی تعلق گرفت. کارگردان در پی داوری‌ها در بخش کارگردانی فیلم‌های معناگرا موفق به دریافت دیپلم افتخار شد.
در انتظار معجزه و جایزه‌ای دیگر برای
بازیگر زن
فیلم سینمایی «در انتظار معجزه» در سال 1390 همزمان با سی‌امین دوره جشنواره فجر در این رویداد سینمایی به نمایش درآمد و در بخش بین‌الملل هم مورد داوری قرار گرفت.
فیلم صدرعاملی بار دیگر موجب شد یک
بازیگر جایزه‌ای کسب کند.
پریوش نظریه برای بازی در
فیلم «در انتظار معجزه» از بخش سینمای سعادت جشنواره دیپلم افتخار بازیگری را به دست آورد.
موفقیت در عرصه تهیه‌کنندگی
صدرعاملی زمانی که به عنوان تهیه‌کننده‌ی یک
فیلم سینمایی در جشنواره
فیلم فجر حضور پیدا کرد، باز هم توانست موفقیتی را از آن خود کند. او در سال 1398 همزمان با نمایش «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت در سی و هشتمین جشنواره
فیلم فجر، در مقام تهیه‌کننده سیمرغ بلورین بهترین
فیلم از نگاه تماشاگران را دریافت کرد.
دیگر فیلمی که صدرعاملی تهیه‌کنندگی آن را برعهده داشت؛ «جنگل پرتقال» به کارگردانی آرمان خوانساریان بود که در چهل و یکمین جشنواره
فیلم فجر موفق شد در سه رشته بازیگری زن و مرد و کارگردانی
فیلم اول نامزد دریافت سیمرغ شود.
و حالا باید دید در اختتامیه چهل و هشتم
فیلم فجر؛ «زیبا صدایم کن» به کارگردانی رسول صدرعاملی و تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی،
خاطره کدام سیمرغ را تکرار می‌کند؟