آریا بانو - بزرگ‌ترین مجموعه اهرام جهان نه در مصر بلکه در مکانی باستانی در صحرا پنهان شده و بیش از دو برابر مصر هرم دارد؛ اما به‌ندرت درباره آن‌ها و سازندگانشان صحبت می‌شود.
وبگاه دِیلی گَلِکسی در گزارشی آورده است: وقتی به اهرام فکر می‌کنید، احتمالاً ذهنتان به سمت هرم بزرگ جیزه مصر (قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین هرم از مجموعه سه‌گانه اهرام مصر) می‌رود. اما آیا می‌دانستید بزرگ‌ترین مجموعه اهرام جهان اصلاً در مصر نیست؟
این مجموعه درست در جنوب دره معروف نیل، سودان قرار دارد که دارای 220 تا 255 هرم (یعنی بیش از دو برابر اهرام مصر) است. این بناهای تاریخی که در دوران پادشاهی باستانی کوش ساخته شده‌اند، روایتگر داستان یک امپراتوری قدرتمند آفریقایی هستند که در عظمت، اثرگذاری و رازآلودی با همسایه شمالی خود رقابت می‌کرد.
اهرام سودان میراث پادشاهی کوش است، یک ابرقدرت باستانی که بین سال 800 قبل از میلاد تا سال 350 پس از میلاد در نوبیا، منطقه‌ای که جنوب مصر و شمال سودان را در بر می‌گیرد، شکوفا شد. کوشی‌ها در دوران طلایی تبادل
فرهنگی حکومت و حتی مصر را فتح کردند تا بیست و پنجمین سلسله را به رهبری فراعنه سیاه ایجاد کنند. یکی از آنان، پیه (Piye) بود: فرمانروای جاه‌طلبی که در سال 770 قبل از میلاد، مصر را تصرف کرد و خواستار آن شد که مقبره‌اش نشان‌دهنده عظمت فراعنه قبل از وی باشد.
پیه با الهام از مقبره‌های تاریخی مصر، اولین فرمانروای کوشی بود که در الکورو (El-Kurru)، گورستانی در نزدیکی رود نیل، برای خود هرم ساخت؛ این آغاز ساخت اهرام سودان بود که در طول قرن‌ها و در دوران فرمانروایی ده‌ها پادشاه ادامه یافت.
زمانی که کوشی‌ها از مصر عقب‌نشینی کردند، پایتخت جدیدی در مروئه (Meroë)، در نزدیکی خارطوم کنونی، پایه‌گذاری کردند. این شهر که به
قلب تمدن آن‌ها تبدیل شد نزدیک به 200 هرم را در خود جای داده است. این اهرام کوچک‌تر و شیب‌دارتر از همتایان مصری خود هستند با فواصل کم در صحرا کنار هم ساخته شده‌اند. شکل نوک‌تیز منحصربه‌فرد این اهرام، آن‌ها را به منظره‌ای چشمگیر تبدیل کرده است.
این اهرام نه فقط سازه‌هایی چشمگیر، بلکه مقبره‌های سلطنتی بودند. در میان دفن‌شدگان در این اهرام، 41 پادشاه و ملکه کوشی بودند که به همراه گنجینه‌های فاخری که برای همراهی آن‌ها در زندگی پس از مرگ در نظر گرفته شده بود، دفن شده بودند.
قرن‌هاست که اهرام سودان با وجود اهمیتشان، در سایه بی‌توجهی قرار گرفته‌اند. کشف مجدد آن‌ها در دهه 1830 میلادی توسط جوزپه فِرلینی (Giuseppe Ferlini)، شکارچی گنج ایتالیایی، نیز با ویرانی همراه بود؛ زیرا بسیاری از این اهرام در تلاش وی برای یافتن طلا، با دینامیت نابود شدند. اقدامات فرلینی زخم‌هایی بر تن اهرام بر جای گذاشت که هنوز هم می‌توان آن‌ها را دید؛ زیرا بسیاری از آن‌ها به مخروبه تبدیل شدند.