آریا بانو - آخرین خبر / حکمت 275 نهج‌البلاغه:
وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَیْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَیْرُ وَفِیٍّ؛ وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِیِّهِ؛ وَ کُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّیْءِ الْمُتَنَافَسِ فِیهِ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ لِفَقْدِهِ؛ وَ الْأَمَانِیُّ تُعْمِی أَعْیُنَ الْبَصَائِرِ؛ وَ الْحَظُّ یَأْتِی مَنْ لَا یَأْتِیهِ.
![]()
درود خدا بر او، فرمود: طمع به هلاکت مى کشاند و نجات نمى دهد، و به آنچه ضمانت کند، وفادار نیست، و بسا نوشنده آبى که پیش از سیراب شدن، گلو گیرش شد،و ارزش آنچه که بر سر آن رقابت مى کنند، هر چه بیشتر باشد، مصیبت از دست دادنش اندوه‌بارتر خواهد بود،و آرزوها
چشم بصیرت را کور مى کند، و آنچه روزى هر کسى است بى جستجو خواهد رسید.