آریا بانو - آخرین خبر / دست از سرم بردار! گاهی اوقات تحمیل محبت یا کمک به دیگران بیشتر از اینکه به نیاز واقعی آن‌ها مربوط باشد، از نیاز درونی خودمان به حس خوب ناشی می‌شود. این رفتار، اگرچه در ظاهر مهربانی به نظر می‌رسد، اما ممکن است به نوعی کنترل یا فشار عاطفی تبدیل شود.
برای مثال، مادری که به
فرزند بالغ خود کمک
مالی تحمیل می‌کند، شاید بیشتر به دنبال احساس ارزشمندی خودش باشد تا نیاز واقعی فرزندش. یا دوستی که دائماً اصرار به انجام کارهایی برای شما دارد، ممکن است بیش از کمک واقعی، به تأیید و احساس ارتباط نیاز داشته باشد.
تحمیل محبت، گاهی باعث می‌شود که فرد مقابل احساس خفگی یا فقدان استقلال کند. محبت واقعی زمانی ارزشمند است که آزادانه و با درک نیاز واقعی طرف مقابل باشد، نه برای ارضای نیازهای درونی خودمان.
![]()
آیا تا به حال با چنین موقعیتی روبه‌رو شده‌اید؟ به نظرتان چطور می‌توان بین محبت واقعی و نیاز درونی تعادل برقرار کرد؟