چاپ

آریا بانو - خبرآنلاین / کتب الهی و روایات اصیل در آفرینش بشریت به ما می‌گوید: «خدا انسان را به صورت خود آفرید». از آنجایی که انسان‌ها قابلیت عشق ورزیدن دارند و ما شبیه خدا آفریده شده‌ایم، پس خداوند باید منشأ عشقی باشد که در ما و بین ما وجود دارد
پاسخ‌های استاد شیخ حسین انصاریان را به پرسش‌های مطرح از سوی جوانان می‌خوانید:
قبل از بیان علامات عشق به خداوند و اینکه عاشق به خدا به چه کسی می‌گویند باید خود کلمه عشق را معنا کنیم. عشق که از کلمه عشقه گرفته شده است نام گیاهی است که خیلی سریع رشد می‌کند و با شاخ و برگ‌های مناسب به خودش دور یک تنه درخت و یا اشیاء مرتفع دیگر آنچنان می‌پیچد که شاخ و برگش تمام آن شیء را فرا گرفته و اگر گیاه عشق در درون یک عاشق بروید باید آنچنان دل و قلب و روح آن عاشق را مجذوب خودش نماید گویی که به دور تمام وجود و تمام هستی عاشق پیچیده است و نمی‌گذارد آن عاشق خودی و خودیتی از خود نشان ندهد به طوری که به هر قسمت و به جای جای وجود عاشق که بنگری همان ماده و گیاه عشق را مشاهده می‌کنی.
بنابراین اگر کسی عاشق خدا شد باید تمام وجودش را خدا فرا گرفته باشد و مهمترین علامت عاشق خدا این است که همه چیزش خدایی گردیده. نگاهش، فکرش، زبانش، عملش، اعضاء و جوارحش و قلب و روحش و همه هستی اش را خدا فرا گرفته است بطوری که به غیر خدا نمی‌بیند به غیر خدا نمی‌گوید به غیر خدا فکر نمی‌کند به غیر از دستورات خدا عمل نمی‌کند و به غیر از خدا قدم بر نمی‌دارد.
و این همان علامات یک عاشق خدا است که به قول بابا طاهر عریان:
به دریا بنگرم دریا تو بینم به صحرا بنگرم صحرا تو بینم

به هر جا بنگرم کوه و در و دشت نشان از قامت رعنا تو بینم