چاپ

آریا بانو - ایسنا /ناسا برای اولین بار موتور هواپیمای مافوق صوت خود را روشن کرد تا آزمایش‌ها را روی آن آغاز کند.
ماموریت «کوئست»(Quesst) ناسا یک نقطه عطف بزرگ را با آغاز آزمایش روی موتور هواپیمای مافوق صوت «X-59» رقم زد.
به نقل از ناسا، آزمایش‌های‌ موتور که از 30 اکتبر آغاز شده‌اند، به گروه X-59 امکان می‌دهند تا بررسی کند که سیستم‌های هواپیما با یکدیگر همکاری دارند و در عین حال، نیروی موتور خود را تامین می‌کنند. در آزمایش‌های پیشین، X-59 از منابع بیرونی برای تامین انرژی استفاده می‌کرد. آزمایش‌های موتور، زمینه را برای مرحله بعدی پیشرفت هواپیمای آزمایشی به سمت پرواز فراهم می‌کنند.
گروه X-59 در حال انجام دادن آزمایش‌های موتور در چند مرحله است. در مرحله اول، موتور با سرعت نسبتا کم و بدون احتراق می‌چرخید تا نشت را بررسی کند و اطمینان حاصل شود که همه سیستم‌ها به درستی با هم در ارتباط هستند. سپس، به هواپیما سوخت‌رسانی شد و موتور با قدرت کم مورد آزمایش قرار گرفت تا بررسی شود که آیا موتور و سایر سیستم‌های هواپیما بدون بروز ناهنجاری یا نشت هنگام فعالیت موتور کار می‌کنند.

آریا بانو

«جی براندون»(Jay Brandon) مهندس ارشد X-59 ناسا گفت: مرحله اول آزمایش موتور فقط گرم کردن بود تا مطمئن شویم که همه چیز پیش از روشن شدن موتور خوب به نظر می‌رسد. سپس، اولین استارت واقعی موتور را آغاز کردیم. این کار، موتور را از حالت نگهداری که از زمان نصب شدن در هواپیما در آن قرار داشت، بیرون آورد. این اولین بررسی بود و دیدیم همه چیز به درستی کار می‌کند و به نظر می‌رسد همه سیستم‌های تحت تأثیر شامل سیستم هیدرولیک، سیستم الکتریکی، سیستم‌های کنترل محیطی و سایر سیستم‌ها به درستی کار می‌کنند.
X-59 که سریع‌تر از سرعت صوت پرواز می‌کند، مرکز ماموریت کوئست ناساست. این ماموریت، داده‌هایی را به تنظیم‌کنندگان ارائه می‌دهد که می‌توانند به رفع ممنوعیت‌های کنونی پروازهای تجاری مافوق صوت کمک کنند.
این آزمایش در کارخانه «لاکهید مارتین»(Lockheed Martin) واقع در کالیفرنیا انجام می‌شود. گروه ماموریت در مراحل بعدی، هواپیما را با قدرت بالا و با تغییرات سریع دریچه گاز مورد بررسی قرار خواهند داد و به دنبال آن، شرایط یک پرواز واقعی را شبیه‌سازی خواهند کرد.

آریا بانو

«پل دیز»(Paul Dees) معاون پروژه X-59 ناسا گفت: موفقیت این آزمایش‌ها یک آغاز برای اوج گرفتن هشت سال آخر کار من خواهد بود. این پایان هیجان نیست، بلکه یک پله کوچک برای آغاز است. این مانند اولین نت یک سمفونی است که در آن، سال‌ها کار گروهی مورد آزمایش قرار می‌گیرد تا ثابت شود تلاش‌های ما مؤثر بوده‌اند و نت‌ها همچنان یک موسیقی موزون را اجرا می‌کنند.