چاپ

آریا بانو - ایسنا / ناصر فیض در نشست رونمایی کتاب «الی بیت‌المقدس» با اشاره به ملاقاتش با مجروحان بمباران ضاحیه بیروت گفت: عده‌ای از مجروحانی را که در بیروت پیجر دست‌شان بود به بیمارستان بقیه‌الله منتقل کردند. یکی از آنها کودکی یازده ساله است که وقتی مادرش برای شهادت سید حسن نصرالله گریه می‌کرد، به او گفت: مگر تصوری غیر شهادت برای سیدحسن داشتی؟
به نقل از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، کتاب «الی بیت‌المقدس» با سخنرانی محسن مومنی‌شریف، ناصر فیض و سید محمدمهدی یزدان‌پرست، دوشنبه (نهم مهر 1403) در سرای اهل قلم خانه کتاب و ادبیات ایران رونمایی شد.
سید محمد مهدی یزدان‌پرست درباره این سفرنامه گفت: ما دهه شصتی‌ها نه آن‌قدر به انقلاب و سال‌های دفاع مقدس نزدیک بوده‌ایم که خودمان را از آنها بدانیم نه آن‌قدر از آن دور افتاده‌ایم که از آنها جدا باشیم؛ از این رو نقش‌آفرینان انقلاب و جنگ برایمان اسطوره‌هایی هستند که آرزو داریم همانند آنها شویم. چمران و همت و متوسلیان و اسلامی‌نسب همان کسانی بودند که آرمان‌های بلندشان در مبارزه با ظلم و دفاع از مظلوم، مرزی نمی‌شناخت و هر جا زمینه‌اش پیش آمد به لبنان و افغانستان و بوسنی رفتند و برای کمک به آنها جنگیدند تا یاور مظلوم باشند. شعار و آرزوی بزرگ همه‌شان هم آزادی قدس بود. شاید برای همین بود که نام عملیات آزادسازی خرمشهر را گذاشتند «الی بیت‌المقدس» یعنی آزادسازی سرزمین اشغالی فلسطین و بیت‌المقدس.
او افزود: یک گروه مردمی در ترکیه جمعی راه انداخت و با کمک تشکل‌های تازه تاسیس حامی فلسطین در کشورهای مختلف قاره آسیا، کاروانی به مقصد غزه روانه کرد. این کاروان از هند شروع و با عبور از پاکستان و ایران و ترکیه و سوریه از طریق بندر لاذقیه سوریه با کشتی وارد بندر العریش مصر و از آنجا به صورت زمینی وارد غزه شد؛ البته دولت مصر اجازه نداد که ایرانی‌ها همراه این کاروان بروند. اولین بار اعضای کاروان با بهت و اشک از مرزها گذشتند و رفتند تا رسیدند به داخل غزه. طرح‌ریزی این کاروان معروف به کاروان آسیایی «شکست حصر غزه» طوری بود که اسرائیل هم نخواست در برابرش مقاومت کند؛ مخصوصاً بعد از افتضاحی که سر کشتی ترکیه‌ایی پیش آورده بود.
زبان ارتباط گرفتن با دیگران را بیاموزیم
محسن مومنی‌شریف، نویسنده در این نشست گفت: شهادت سیدحسن نصرالله، هشداری برای همه است که فراموش نکنیم که ادامه‌دهنده راه چه کاروانی هستیم. ما باید در سمت درست تاریخ حرکت کنیم. شهادت‌ها و حوادث غمباری که در غزه روی داد، برای امثال من و ناصر فیض تازگی ندارد و در این چهل و چهار سال از این قضایا بسیار دیده‌ایم. هر چند شاید گاهی به دلایلی از راه‌مان دور شدیم، اما خداوند باز ما را متوجه این کرده که رسالت و مسئولیت بزرگی داریم و قرار است اتفاق بزرگی بیفتد.
او افزود: طبیعتاً اتفاقات بزرگ هزینه‌های بزرگی دارد، چون هرچه پیروزی‌های بزرگ راحت به دست بیاید، راحت هم از دست می‌رود. شهادت سیدحسن نصرالله هزینه پیروزی بزرگی است که در آینده به دست خواهیم آورد. امیدوارم عمرمان کفاف بدهد و به زودی شاهد این پیروزی باشیم. به هر صورت فقدان عزیزی مثل شهید نصرالله حتماً سنگین است. او نابغه بود و کمتر انسانی مثل او به وجود می‌آید.
مومنی شریف ادامه داد: با وجود شهادت سیدحسن نصرالله از خداوند شاکریم که از جنس شیعیان بزرگ انسانی چون او آفرید، به بهترین شکل او را معرفی کرد و رفتنش هم رفتن قهرمانانه‌ای بود. از این بابت شاکر خداوند هستیم. چون ما ارادتمند این نوع انسان‌ها هستیم و در این جبهه قرار داریم.
او درباره کتاب «الی بیت المقدس» نیز اشاره کرد: آنچه که شرح آن در کتاب «الی بیت‌المقدس» آمده نشان می‌دهد ظرفیت‌های بین‌المللی به ویژه در موضوع فلسطین خیلی بالاست. در کاروانی که کمک‌هایی برای غزه حمل می‌کرد از سه قاره مختلف افرادی با دغدغه فلسطین حضور داشتند. اغلب افرادی که آمده بودند با مشکلاتی در کاروان حاضر شدند.حضور افراد مختلف در کاروان نشان داد که مسئله فلسطین، یک مسئله صرفاً عربی یا منطقه‌ای و اسلامی نیست. مسئله فلسطین یک مسئله کاملاً انسانی و بین‌المللی است. همانطور که ما در یک سال اخیر ما شاهد وجوهی جهانی از ملت فلسطین بوده‌ایم.
این نویسنده عنوان کرد: نکته دیگر، مسئله ارتباط ما با دیگران است. ما در کاروان کمک‌های مردمی برای فلسطین متوجه شدیم اگر بخواهیم در دنیا حرف‌مان شنیده شود باید بتوانیم با دنیا و با آدم‌هایی که حرف ما و آرمان‌های ما برای آنها مقدس است، حرف بزنیم. ما باید با این افراد ارتباط بگیریم در دنیایی که رسانه‌های بزرگ در سیطره کسانی هستند که با ما دشمنی دارند. حالا راحت می‌توانیم بگوییم دشمن، هر چند برخی به واژه دشمن حساسیت داشتند، اما دشمن، دشمن است و شاخ و دم ندارد. برخی می‌توانند چشم‌ها و گوش‌هایشان را بر واقعیت‌ها ببندند. در چنین شرایطی باید آحاد انسان‌ها با هم ارتباط برقرار کنند و بتوانند با هم صحبت کنند. ما باید زبان ارتباط را یاد بگیریم. تشکل امت واحده که برگزارکننده ایرانی رویداد کاروان کمک به غزه بود، خوشبختانه تا اندازه‌ای توانست موفق شود و این ارتباط را برقرار کند و گسترش دهد.
دغدغه فلسطین افراد مختلفی را درگیر کرد
ناصر فیض، شاعر نیز در این مراسم گفت: در سفر شکست حصر غزه، افرادی از ملیت‌های مختلف حضور داشتند تا حس همراهی با ملت فلسطین را منتقل کنند. از همان ابتدای سفر دغدغه جدی فلسطین در اذهان افراد بود و افراد این کاروان از جاهای مختلفی آمده بودند.
او افزود: در این سفر افرادی از کشور خود آمده بودند تا در اتوبوسی به سمت غزه حرکت کنند که سفر راحتی نبود. سفری که فراز و فرود بسیاری داشت و باید دشواری زیادی متحمل می‌شدند. این نوع سفر و همراهی با موضوع فلسطین انسان را به تفکر جدی وا می‌داشت. من تصورم این بود که در حال طی مسیری هستم که بروم اسرائیل را محو کنم و برگردم. این حس وقتی بیشتر شد که در آنکارا مقابل محل زندگی سفیر اسرائیل ایستادیم و سربازان مقابل درب سفارت را نگاه می‌کردیم.
این شاعر ادامه داد: در آنجا واقعاً احساس می‌کردم چه چیزی ما را تا اینجا آورده است؟ آیا غیر از این است که یک هدف و موضوع مقدس باعث شد که افراد مختلفی مثل نویسنده، شاعر، مدیر و … کمکی برای مردم فلسطین باشد و از نزدیک دریابد که چه خبر است؟
فیض با اشاره به ملاقاتش با مجروحان بمباران ضاحیه بیروت گفت: یک عده از مجروحانی را که در بیروت پیجر دست‌شان بود به بیمارستان بقیه‌الله منتقل کردند. یکی از آنها کودکی یازده ساله است که وقتی مادرش برای شهادت سید حسن نصرالله گریه می‌کرد، به او گفت: مگر تصوری غیر شهادت برای سیدحسن داشتی؟
او درباره کتاب «الی بیت‌المقدس» عنوان کرد: به هر حال سفر دشواری که برای کمک رساندن به مردم غزه به سرانجام رسید، در این کتاب ثبت شده و چه قدر خوب است که این اثر درباره این سفر نوشته شد و زبان آن هم به شکلی است که برای مخاطب خسته کننده نیست. نوشتن درباره این سفر خوب است تا دیگران هم دریابند چه اتفاقی افتاد و چرا این سفر شکل گرفت. سفری که برای ما آموزنده بود و حضور در مسیر غزه حس و حال خاصی داشت.