چاپ

آریا بانو - آخرین خبر / مردی 41 ساله و کارمند بانک هستم و سطح اقتصادی متوسطی دارم. همسرم لیسانس دارد و خانه دار است. دو فرزند دارم. دخترم 15 ساله است و پسر 6ساله ام مریضی توبروز اسکلروز دارد. همسرم خیلی افسرده شده است. به خاطر پسرم ارتباط مان با فامیل قطع شده و این بیشتر به این دلیل است که بقیه متوجه مریضی فرزندمان نشوند. واقعا مستاصل و ناامیدم.
خانواده تان درگیر بیماری فرزندتان شده اند و به نظر می رسد شما و همسرتان در شرایط سختی هستید.
شرایط تان طبیعی است
وقتی یکی از اعضای خانواده درگیر بیماری می شود، کاملا طبیعی است در ابتدا شرایط روحی اعضای خانواده به هم بریزد و ما شاهد بیقراری و ناآرامی آن ها باشیم چون شرایط از حالت عادی و معمول خودش خارج شده و به زمانی برای این که خانواده با شرایط جدید سازگار شود نیاز است ولی اگر با گذشت زمان، مسئله بهبود پیدا نکرد و ما شاهد وخامت اوضاع بودیم، باید کارهایی را برای بهبود شرایط انجام دهیم.
توصیه هایی برای بهبود شرایط
اولین موضوعی که مطرح کردید، مسئله افسردگی همسرتان به دلیل بیماری فرزندتان است و باید به وی کمک شود تا افسردگی اش بهبود پیدا کند. ابتدا به همسرتان پیشنهاد دهید به یک روان شناس مراجعه کند تا شرایط روحی و میزان افسردگی اش ارزیابی بالینی شود و برای درمان اقدام کند. نیاز است همسرتان مدتی تحت درمان باشد تا بهبودی حاصل شود حتی اگر روان شناس تشخیص داد همزمان دارو درمانی هم داشته باشد، باید به روان پزشک مراجعه و دارو مصرف کند. لطفا به همسرتان کمک کنید تا درمان را قطع نکند و طی دوره درمان کنار همسرتان باشید و او را همراهی کنید. وقتی همسرتان به لحاظ روحی حالش بهتر شد و به پذیرش رسید اوضاع و جو خانواده هم بهتر می شود. درباره بیماری پسرتان و این که پیگیر درمان او هستید، نکته مهم این است که شما تلاش می کنید و هر کاری از دست تان برمی آید، انجام می دهید. هر چند نتیجه در دست شما نیست اما سعی کنید جو خانواده را به سمت آرامش پیش ببرید و تک تک اعضا به هم کمک کنید تا بتوانید بحران پیش آمده را مدیریت کنید. سعی کنید در صورت نیاز از دیگران کمک بگیرید و هر چقدر کارکرد خود را در شغل، ارتباطات اجتماعی، تحصیل و... حفظ کنید، می توانید عملکرد بهتری داشته باشید. شما اکنون سعی می کنید شرایط خانواده را متعادل نگه دارید اما با توجه به مشکل پیش آمده، فشار قابل توجهی روی شماست بنابراین، این روزها بیشتر مراقب خودتان باشید تا با امید، توکل و روحیه بالاتر برای حل مشکل به راه تان ادامه دهید.

نویسنده : احترام اسماعیل زاده روان شناس عمومی