چاپ

آریا بانو - دنیای تصویر / زمانی که مریل استریپ بازیگری را آغاز کرد، موفقیت او تقریباً یکشبه پیش آمد.
پس از حضور در «جولیا» اولین فیلم بلند سینمایی، استریپ به سرعت در فیلم «شکارچی گوزن» مقابل دوربین رفت ، نقشی که تا حد زیادی قبول کرد تا بتواند نزدیک دوست پسرش، بازیگر جان کازال باشد که سرطان لاعلاج داشت. او در نهایت نامزد اسکار برای بازی در این نقش شد، علیرغم اینکه شخصیت او در ابتدا اهمیت چندانی در فیلمنامه نداشت.
این واقعیت که استریپ نقشی به ظاهر بی اهمیت را به نقشی باورنکردنی تبدیل کرد، نشانه استعداد ذاتی او بود. یکی از نقش های مهم بعدی او، جوآنا در فیلم کریمرعلیه کریمر است که برای او اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به ارمغان آورد. او دومین اسکار خود را تنها چند سال بعد برای انتخاب سوفی گرفت، در این فیلم او نقش یک مهاجر لهستانی مقیم آمریکا را ایفا کرد که پیش از این به عنوان منشی پس از اعزام به آشویتس کار می کرد، جایی که مجبور شد تصمیمی وحشتناک بگیرد.
توانایی استریپ در ایفای چنین نقش‌هایی از لحاظ احساسی پیچیده و سخت آشکار شد و او با بازی در فیلم‌هایی مانند سیلک‌وود، خارج از آفریقا، پل‌های مدیسون کانتی ، سلطنت خود را در هالیوود ادامه داد، که همگی نامزدی اسکار را برای او به ارمغان آورده‌اند. او در نهایت در سال 2012 پس از ایفای نقش مارگارت تاچر در فیلم «بانوی آهنی» اسکار دیگری گرفت.
این بازیگر بیشترین نامزدی تمام دوران را در تاریخ اسکار دارد و 21 بار نامزد شده است. کارنامه او بسیار غبطه‌انگیز است و استریپ در همه چیز از کمدی تلخ گرفته تا درام‌های سخت و حتی فیلم موزیکال بازی کرده است. با وجود درخشش، استریپ حتی مطمئن نیست که چگونه هر شخصیتی را به این خوبی تجسم می‌بخشد. طی یک سخنرانی در دانشگاه پرینس‌تاون، او فاش کرد: «من از خود راضی و عمداً نادان بودم. من عامدانه یکجور بی‌میلی برای بررسی روش کار خودم را پرورش داده ام، زیرا می‌ترسم نان خودم را آجر کنم. می ترسم اگر روش کارم را تجزیه و تحلیل کنم، دیگر نتوانم به بازیگری ادامه بدهم.»
بزرگداشت مریل استریپ در مراسم افتتاحیه جشنواره کن امشب با اهدای نخل طلای افتخاری به او برگزار می‌شود و این ستاره محبوب روز دوم جشنواره، مسترکلاسی را برگزار می‌کند.