آریا بانو -
داستان های واقعی/ به
اسلام مدیونم
٧٤
٠
خراسان /در سال‌های جنگ، بنیاد شهید به تعدادی از خانواده‌های ایثارگران در
تهران زمین می‌داد. دوستان شهید صیاد شیرازی که وضع
مالی او را می‌دانستند، از رئیس بنیاد خواستند به فرمانده نیروی زمینی که جانباز هم بود، قطعه زمینی اختصاص داده شود. موافقت شد. دوستان، وام گرفتند و خود نیز پولی فراهم کردند و دست به کار ساختمان سازی شدند. تا این که در نیمه کار صیاد فهمید. چنان عصبانی شد که حتی صدایش می‌لرزید. فریاد زد که: «شما چطور توانستید بدون اجازه من دست به چنین کاری بزنید؟» گفت می‌داند آنان قصد خدمت به او و
خانواده اش را داشته‌اند، اما او چنین استحقاقی ندارد. بعد برای رئیس بنیاد شهید نامه‌ای نوشت به این مضمون: «...نه تنها خود را لایق چنین عنایاتی نمی‌دانم بلکه همچنان مدیون هستم و باید تا روزی که نفس در بدن دارم، عاشقانه به
اسلام عزیز خدمت کنم. قاطعانه اقدام فرمایید که ساختمان نیمه کاره مسکن این جانب، از طرف بنیاد شهید تحویل گرفته شود...»
به نقل از علی آراسته، همرزم شهید