چاپ

آریا بانو - صحبت از وضعیت یهودیان در جریان جنگ جهانی که می‌شود بسیاری از ما به یاد اردوگاه کار اجباری آشویتس می‌افتیم اما یکی از مسائلی که کمتر به آن توجه می‌شود فرار عده ای از یهودیان به کشورهای دیگر برای دریافت پناهندگی بود.

وب سایت نیوهیستورین در مقاله‌ای به بررسی وضعیت پناهندگان و آوارگان یهودی پس از جنگ جهانی و حمله آلمان نازی به یهودیان پرداخته است. بر اساس این مقاله اگرچه تعداد زیادی از یهودیان دستگیر و کشته یا روانه اردوگاه های کار اجباری شدند اما تعدادی از آنان نیز موفق به فرار شدند و در نتیجه تلاش کردند از جامعه بین‌الملل برای پناهندگی کمک بگیرند.
وقتی نازی‌ها برای اولین بار در آلمان به قدرت رسیدند، از مهاجرت یهودیان جلوگیری نمی‌کردند. آنها ادعا کردند که در تلاش برای ساختن آلمان قوی‌تر هستند و مانعی برای خروج مزاحمان خود ایحاد نکردند. حتی با رفتارهای خود بسیاری از خانواده ها را تشویق به کوچ اجباری کردند. اما برای یهودیان آلمان انتقال دارایی‌هایشان به خارج از آلمان بسیار دشوار بود و در نتیجه ترجیح دادند در آلمان با دریافت کارت تردد و گواهی‌های اثبات بی خطر بودن حضور خود باقی بمانند.
اما این شرایط به مرور دشوار و دشوارتر شد و نیاز به پناهندگی یهودیان به یک اجبار جدی تبدیل شد. کشورهای دیگر از این نیاز آگاه بودند. در تابستان سال 1938، کشورهای غربی برای بحث در مورد بحران پناهندگان دیدار کردند. آنها اظهار نگرانی کردند، اما تعداد کمی از آنها مایل به پذیرش پناهندگان بودند و حتی پس از شروع رفتارهای خشن و نسل کشی یهودی‌ها توسط نازی‌ها این موضوع که ویزای یهودیان به راحتی رد می‌شد ادامه پیدا کرد.
ایالات متحده
ایالات متحده در سال 1924 مجوزهای مهاجرتی را به تصویب رساند، که به شدت تعداد مهاجرانی را که از نقاطی مثل انگلستان و اروپای شمالی پذیرفته می‌شدند، محدود می‌کرد.این اقدام با این ادعا همراه شد که پذیرش پر شمار مهاجران موجب ناامنی در ایالات متحده می‌شود و تفاوت در هوش و شخصیت اخلاقی بین مهاجران قومیت‌های مختلف می‌تواند خطرناک باشد. این ماجرا به ویژه پس از رکود اقتصادی در اوایل دهه 1930 تشدید شد و بسیاری از بومی‌های آمریکا که بیکار شده بودند از حضور مهاجران در کشور خود احساس نارضایتی کردند. با این وحود ایالات متحده به 27،000 نفر یهودی از آلمان و اتریش اجازه فرار از نازی ها را داد و به انان در خاک خود پناه داد.
اما همانطور که جنگ در اروپا تشدید شد، پناهندگان به عنوان تهدید برای امنیتی ملی توصیف شدند و دستورالعمل های اداری ویزا به شدت محدود تر شد تا جایی که در ژوئن 1941، دیپلمات های ایالات متحده تلاش کردند محدودیت های مهاجرت به ویژه علیه یهودیان را تشدید کند. در این میان بسیاری نیز به اتهام هایی مث جاسوسی دستگیر شدند.
در سال 1944، وزارت خزانه داری که یکی از دبیران اجرایی آن یهودی بود و نگرانی‌های جدی در مورد هولوکاست داشت دوباره از وزارت خارجه درخواست تجدید نظر کرد و در نهایت از 1945 تا 1948، پس از پایان جنگ و آزادسازی اردوگاه های کار اجباری، دستورالعمل های جدید رئیس جمهور وقت ایالات متحده؛ ترومن تقریبا چهل هزار آواره جنگ را به همراه بسیاری از یهودی ها به ایالات متحده آورد.
بریتانیا
بریتانیا از کشورهایی بود که اگرچه برای کودکان استثنا قائل بود اما ورود پناهندگان بالغ را به خاک خود محدود کرد. در سال 1939، زمانی که جنگ شروع شد، مهاجرت یهودیان آلمانی به فلسطین نیز به شدت کنترل می شد. اما تلاش مستمر کمیته های کمک های کودکان دولت بریتانیا را مجبور کرد که پناهندگان کودک را پذیرش کند. تحت برنامه Kindertransport کودکان زیر هفده ساله مجاز به مهاجرت از آلمان و سرزمین های وابسته به آلمان بدون والدین یا سرپرستشان بودند . بحران برای خانواده های یهودی تا حدی شدید بود که برخی از خانواده ها حتی چند نوزاد را از طریق Kindertransport و در آغوش کودکان 8 تا 10 ساله از بحران نجات دادند و به خارج از مرزهای آلمان فرستادند.
بر این اساس حدود 10 هزار کودک از طریق Kindertransport به انگلیس آمدند و حدود 7،500 تن از آنان کودکان یهودی بودند. اما در سال 1939، بریتانیا شروع به کار روی طرح "بیگانگان دشمن" کرد. بر اساس این طرح حدس زده شد که شاید برخی از کودکان جاسوس المان باشند و در نتیجه حدود 1000 نوجوان که از طریق Kindertransport وارد بریتانیا شده بودند به اردوهای بازداشت فرستاده شدند. پس از جنگ معلوم شد که بسیاری از پناهندگان Kindertransport یتیم شده بودند و نمی‌توانستند به همان اندازه که نخست تصور می شد به خانه بازگردند.
قاره اروپا
نزدیک به 100 هزار پناهنده یهودی از آلمان و اتریش به کشورهای دیگر اروپایی مهاجرت کردند و سپس توسط نازی‌ها مجددا دستگیر و اکثر آنها در هولوکاست جان دادند. حدود 40 هزار نفر وارد اسپانیا شدند، که سیاست هایی مبهم و متناقض در قبال یهودیان داشت و در نتیجه بسیاری از پناهندگان از اسپانیا نیز فرار کردند.
سوئیس حدود 30 هزار پناهنده یهودی را پذیرفت، که بسیاری از آنها در اردوگاه های جداگانه از جمعیت اصلی نگهداری می‌شدند. پس از پایان جنگ، صدها هزار نفر از افراد منتقل شده یهودی در اردوگاه هایی در ایتالیا، آلمان و اتریش تحت حمایت قرار گرفتند.
شانگهای
یک مقصد خروج که نیازی به ویزا نداشت، شهر شانگهای بود .شانگهای پیش از این چندین هزار یهودی را در خود جای داده بود که برای کسب و کار به شانگهای مهاجرت کرده بودند. تقریبا 20،000 یهودی از سرزمین‌های اشغالی نازی‌ها به شانگهای فرار کرده بودند. اکثر آنها در اواخر سال 1938 و اوایل سال 1939 به شانگهای و هنگ کنگ پناه بردند. این مهاجرت‌ها تا حدی شدید شد که محله ای در هنگ کنگ به نام "وین کوچک" شناخته شد. بر اساس آمارها با وجود این که مردم چین خود درگیر رکود اقتصادی بودند اما مردم محلی از پناهندگان جدید استقبال کردند .