آریا بانو -
خساست باورنکردنی میلیاردر انگلیسی! 4
٧٠
٠
برترین ها / وقتی کلمه «میلیاردر» را می‌شنوید، احتمالا یاد «جان دی. راکفلر» یا «بیل گیتس» می‌افتید، و شاید حتی نام «جی. پل گتی» رانشنیده باشید. او در نیمه دوم قرن بیستم زندگی می‌کرد و ثروتمندترین مرد جهان بود. او 80% از نفت جهان را در اختیار داشت. این سرمایه دار نفتی در یک
خانواده بسیار ثروتمند به دنیا آمد و ثروتش را بیشتر هم کرد. در این مطلب با زندگی او به خصوص خساست باورنکردنی او آشنا می‌شوید.
والدین پل اعتقاد داشتند اگر از دستورات خداوند پیروی کند، خداوند به آن‌ها ثروت می‌دهد. آن‌ها فرزندشان را هم بسیار سختگیرانه بزرگ کردند.
فرزند اول آن‌ها درگذشت، بنابراین والدینش گتی را از ارتباط با همسالانش منع کردند، چون مادرش فکر می‌کرد ممکن است دچار همان بیماری عفونی شود که برادر بزرگترش در اثر آن جان خود را از دست داده بود. علاوه بر این صریحا به گتی می‌گفتند که او را کمتر
دوست دارند، چون نمی‌خواستند از مرگ او هم رنج بکشند.
جی. پل گتی به تناسخ اعتقاد داشت و وقتی عکسی از مجسمه امپراتور رومی تراژان را دید، متوجه شباهتش با شد. او بعد‌ها گفت: «میخواهم باور داشته باشم که روح تراژان در جسم من زندگی می‌کند، و میخواهم مثل او رفتار کنم.»
پل علیرغم تربیت خانوادگیش، یک فرد آرام
مذهبی نشد، بلکه بسیار سرکش بود. این برای او هزینه زیادی داشت. پدرش از او حمایت
مالی نمی‌کرد و در وصیت‌نامه‌اش هم اشاره کرد که ثروتش را همسرش به ارث خواهد برد، نه پسرش.
وقتی جی. پل گتی از آکسفورد فارغ التحصیل شد، تصمیم گرفت وارد کسب و کار خانوادگیشان شود. پدرش ماهانه 100 دلار به او حقوق می‌داد.
جی. پل گتی اولین بار در 23 سالگی میلیونر شد. اما اگر پدرش پولی که لازم داشت را به او قرض می‌داد، زودتر این اتفاق می‌افتاد. مادرش هم از قرض دادن پول زیاد به او امتناع می‌کرد.
کتاب رکورد‌های جهانی گینس در سال 1966، پل را ثروتمندترین مرد دنیا نامید. او 1.2 میلیارد دلار (9.1 میلیارد دلار بر اساس استاندارد‌های سال 2017) ثروت داشت.
او 5 بار
ازدواج کرد و همسرانش آنقدر جوان بودند که می‌توانستند جای دخترش باشند.
پل از این 5
ازدواج صاحب 5
پسر شد. یکی از آن‌ها در سن 12 سالگی و در عمل جراحی جان خود را از دست داد. در آن زمان پل اروپا بود و حاضر نشد کارش را عقب بیندازد و به آمریکا برگردد.
در سال 1973 یکی دیگر از پسرانش هم درگذشت. در این زمان، یکی از پسران کوچکترش از او شکایت و تقاضای حمایت
مالی بیشتر برای خودش و برادرانش کرد. گتی در این پرورنده برنده شد، اما همچنان به پسر‌ها پول داد، اما نه آنقدر که می‌خواستند.
در سال 1973، نوه شانزده ساله اش ربوده شد. پل تا 5 ماه حاضر نشد 17 میلیون دلار بدهد که نوه اش آزاد شود. او گفت: «من 15 نوه دارم، اگر این پول را بدهم، 14 نوه دیگرم را در خطر آدم‌ربایان میمون صفت قرار می‌دهم»
وقتی آدم ربایان یک دسته
مو و
گوش نوه‌اش را برای او فرستادند و درخواست خود را به 3 میلیون دلار کاهش دادند، بالاخره گتی موافقت کرد 2.2 میلیون بپردازد، که 800 هزار دلار از آن را هم وام 4% به پسرش (پدر نوه ربوده شده) در نظر گرفت.
وقتی نوه اش با او تماس گرفت تا برای پرداخت این پول تشکر کند، گتی حاضر نشد پای تلفن بیاید.
فیلم سینمایی «تمام پول‌های دنیا» بر اساس این اتفاقات غم انگیز نوشته شده است.
گتی «Sutton Place» در انگلستان را از یک دوک ورشکسته
خرید و همراه بادیگارد‌های خود در آنجا زندگی کرد. او در عمارت خود 34 اتاق خواب و 14 سرویس بهداشتی داشت، اما هرگز هیچکدام از بستگانش را به خانه خود دعوت نکرد.
گتی در سال‌های بعد با معشوقه‌های اشرافی خود زندگی می‌کرد. گتی از اینکه یک اشراف زاده برایش آشپزی می‌کند و تمایلاتش را برطرف می‌کند لذت می‌برد.
همه این
بانوان قراردادی امضا می‌کردند که هیچ ادعایی نسبت به اموال گتی نداشته باشند و تنها در این صورت می‌توانستند در عمارت او زندگی کنند.
خساست گتی در سال‌های بعد بیشتر هم شد. او حتی از لوازم التحریر خود مجددا استفاده می‌کرد. پاکت‌های نامه را با دقت نگه می‌داشت و با خط زدن آدرس قبلی دوباره از آن‌ها استفاده می‌کرد. او عادت داشت پاسخ نامه‌ها را در حاشیه یا پشت همان نامه بنویسد و دوباره برای فرستنده ارسال کند و از کاغذ جدید استفاده نمی‌کرد.
او برای صرفه جویی در هزینه‌های گرمایش مرکزی، چند بخاری برقی در اتاق نشیمن گذاشته بود.
گاهی مهمانانش از تلفن خانه او برای تماس با استرالیا یا آمریکا استفاده می‌کردند که ارزان نبود؛ بنابراین گتی یک تلفن سکه‌ای برای مهمانانش گذاشت تا هزینه تماس خود را پرداخت کنند.
یک بار گتی گروهی از دوستانش را به نمایش سگ‌ها در لندن دعوت کرد. اما آن‌ها را تا
ساعت 5 بعدازظهر گرداند که بلیت‌ها نیم بها شود، چون نمیخواست برای هر نفر پول یک بلیت کامل را بدهد.
به گزارش اداره مالیات آمریکا، مالیات گتی تا سال‌ها بیشتر از 500 دلار در سال نبود.
پل در
خرید هم بسیار خسیس بود. مثلا هرگز جورابی گرانتر از یک دلار نخرید.
گتی در کهنسالی از فوبیا‌های مختلفی رنج می‌برد. او از پرواز می‌ترسید یا می‌ترسید تلفن را بردارد و موجودی از آن بیرون بیاید.
در آخرین مصاحبه او که چند هفته قبل از مرگش بود، وقتی از گتی پرسیدند «ثروتمندترین مرد جهان چه چیز دیگری از زندگی می‌خواهد؟» گفت: «دوست داشتم بیشتر کار و تجارت کنم»
وقتی گتی مُرد، به
خانواده اش شامل پسران و خدمتکاران فداکارش تقریبا هیچ چیز نرسید. سهم بزرگی از ثروت او به موزه‌ای در مالیبو رفت که آن را ثروتمندترین موزه جهان کرد.
یکی از مجریان اخبار درباره مرگ او گفت: «ثروتمندترین، تنهاترین و خودخواه‌ترین مرد جهان امروز درگذشت. او در عمر 84 ساله خود حتی یک سنت به خیریه کمک نکرد.»
کدام یک از کار‌های او برای شما از همه عجیب‌تر بود؟